Η είδηση που ξεχωρίζει αυτήν την εβδομάδα είναι η επίσημη ανακοίνωση των ισοζυγίων από την πλευρά της Ισπανίας και αποθεμάτων της Ιταλίας. Στην Ιταλία, τα αποθέματα παραμένουν σταθερά στους διακόσιους εξήντα κάτι χιλιάδες τόνους, με περίπου είκοσι χιλιάδες τόνους να είναι τυποποιημένοι και οι υπόλοιποι χύμα.
Η είδηση προήλθε από την Ισπανία η οποία εκτός από σοβαρή και οργανωμένη ελαιοκομία έχει και σοβαρή αγροτοδημοσιογραφία, με αποτέλεσμα να μην διαννοείται κανείς την αντιγραφή ειδήσεων ή αναλύσεων, χωρίς αναφορά της πηγής.
Από το ισοζύγιο τέλους Φεβρουαρίου προέκυψαν δύο σημεία αιχμής :
- Οι πωλήσεις υποχωρούν μεν, αλλά ανθίστανται καθώς στους 76 χιλ. τόνους θα προστεθούν και οι περίπου 15 χιλ. τόνοι της ενεργητικής τελειοποίησης από εισαγωγές.
- Τα αποθέματα θα μειώνονται σταθερά επί ένα τουλάχιστον εξάμηνο, με μεγάλο ερώτημα αν θα επαρκέσουν. Άρα, όπως γράψαμε και προχθές το θρίλερ συνεχίζεται. (βλ. Το ισπανικό ισοζύγιο Φεβρουαρίου δείχνει υποχώρηση της κατανάλωσης)
Η Ιταλία διατηρεί μία ισορροπία στα αποθέματά της. Βαρεθήκαμε να βλέπουμε και και αναπαράγουμε ότι οι τιμές παραμένουν σταθερές (Παρατηρήτηριο) , ίσως τις τελευταίες μέρες ακούγονται κάποιοι πτωτικοί τριγμοί, με 9,30€/ κιλό τα έξτρα β’ ποιότητας να ανεβαίνουν στα 9,80€/κιλό για τις πολύ εξαιρετικές ποιότητες, αλλά – κι εδώ έρχεται το μεγάλο “αλλά”- όλες αυτές οι τιμές να έχουν μικρή βαρύτητα καθώς δεν υποστηρίζονται από εμπορικές συναλλαγές.
Η Τυνησία συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο των προηγούμενων εβδομάδων, δηλαδή συγκρατημένες πωλήσεις σε επίπεδα 8,15€/κιλό, λίγο χαμηλότερα από την προηγούμενη εβδομάδα, αλλά με το βλέμμα στραμένο στις καλοκαιρινές πωλήσεις και κυρίως στις μεγάλες αγορές όπως στις ΗΠΑ, όπου κατέχει την τρίτη θέση μακράν των υπολοίπων. Στρατηγική που μάλλον δείχνει να ενστερνίζεται και η Τουρκία διατηρώντας την απαγόρευση χύμα εξαγωγών.
Ερχόμαστε στην Ελλάδα, όπου βιώνουμε έναν από τους χειρότερους μήνες των χειρότερων τελευταίων ετών. “Δεν κουνιέται φύλλο” όπως έλεγε και ένας επιχειρηματίας. Με εξαίρεση ίσως τα ράφια των σούπερ μάρκετ με εισαγόμενα πάμφθηνα σπορέλαια. Στην Ελλάδα ακούμε για “σαρωτικούς ελέγχους” που δεν αποφέρουν τίποτα γιατί το πρόβλημα δεν είναι πρόβλημα αισχροκέρδειας αλλά δομικό όπως όλης της αγοράς. (Ο Βασίλης Ζαμπούνης στο topontiki.gr για τα αίτια, το παρόν και το άγνωστο αύριο των τιμών του ελαιολάδου)
Μέχρι λοιπόν να συζητήσουμε για άλλες δομές όπως το πεντόλιτρο του παραγωγού ας αποφασίσουμε κάποια ελάχιστα πρακτικά πράγματα όπως ο μηδενισμός του ΦΠΑ.
Τι κάνει ένας παραγωγός κάτω από αυτές τις συνθήκες, εκτός από υπομονή; Καλό θα ήταν να αποφύγει τις πωλήσεις.
Πηγή: olivenews.gr
