(Μέρος από επιστολή της Χρυσάνθης Θέμελη, Καθηγήτριας Πανεπιστημίου)
Ἐπιθυμῶ νὰ ἀναφερθώ σὲ ἕνα ἀξιοθαύμαστο γεγονός, στὸ ὁποῖο πάτερ Αντώνιε, ήσασταν παρὼν καὶ τὸ ὁποῖο μου επισφράγισε τὴν ἁγιότητα της Γερόντισσας Γαλακτίας.
Σὲ κάποια ἐπίσκεψή μου, λοιπόν, τῆς ἔδωσα στὰ χέρια της μιὰν πλαστικοποιημένη φωτογραφία τοῦ ἐν ζωῇ, τότε, Γέροντα Ἐφραὶμ τῆς Ἀριζόνας.
Ἄρχισε ἀμέσως, κρατώντας τον σφιχτὰ στὰ χέρια της, νὰ τὸν καταφιλᾶ μὲ ἰδιαίτερη προσοχὴ καὶ εὐλάβεια.
Ἐπειδὴ ἡ χαρισματική Γερόντισσα ἀντιλήφθηκε τὴν εὔλογη ἀπορία μου, κοιτάζοντάς με διεισδυτικὰ στὰ μάτια, μοῦ εἶπε ὅτι «γνωρίζονται» μὲ τὸν Γέροντα κάτι ποὺ ἐπανέλαβε καὶ ἄλλες φορές. Προφανῶς ἐννοοῦσε πνευματικῷ τῷ τρόπῳ. Σὲ λίγο, ὅμως, κατὰ μυστηριώδη τρόπο, ἡ φωτογραφία ἄρχισε νὰ μυροβλύζει ἐνῶ ταυτόχρονα εὐωδίασε ὁλόκληρος ὁ χῶρος της.
Ἐπίσης, σὲ μιὰν ἑπόμενη ἐπίσκεψή μου καὶ πρὶν τὴν κοίμηση τοῦ μακαριστοῦ Γέροντα Ἐφραίμ, ὅταν καὶ πάλι τῆς ἔβαλα μέσα στὰ εὐλογημένα ἀποστεωμένα χέρια της τὴν ἴδια φωτογραφία, ἀπευθυνόμενη στὸν μακαριστοῦ εἴπαμε! Πρῶτα ἐσὺ καὶ μετὰ ἔρχομαι καὶ ἐγώ». Ἔτσι ἀκριβῶς καὶ ἔγινε.
Τί μπορεῖ νὰ πεῖ κανεὶς ἐκτὸς ἀπὸ τὸ νὰ θαυμάσει!
Πηγή: “Η Οσία Γερόντισσα Γαλακτία της Κρήτης”, Ιερά Μητρόπολης Μόρφου, εκδ. Θεόμορφου, Β΄ έκδοση, σελ. 257
