Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Εθελοντισμού , ο Δήμαρχος Ηρακλείου Βασίλης Λαμπρινός, βράβευσε στο γραφείο του στη Λότζια, τρεις δημότες για την ενεργό δράση τους και την πολύτιμη προσφορά τους στην πόλη.
Πρόκειται για την κυρία Γεωργία Ξημεράκη με καταγωγή από τον Αμπελούζο του Δήμου Γόρτυνας, τον κ. Στέλιο Βισκαδουράκη και τον κ. Μανόλη Μαράκη, οι οποίοι με την εθελοντική δραστηριότητά τους, ειδικά σε θέματα που αφορούν στα ΑμεΑ, έχουν βοηθήσει ουσιαστικά και συνεχίζουν να βοηθούν στην βελτίωση της καθημερινότητας του Ηρακλείου.
“Προχωρούμε να κάνουμε την πόλη πιο φιλική για όλους. Σας βραβεύουμε για το ήθος σας και την προσφορά σας στο Ηράκλειο”, σημείωσε ο κ. Λαμπρινός σε μία πρώτη του δήλωση.
Όπως είπε ο αντιδήμαρχος Τεχνικών έργων Γιάννης Αναστασακης, θα φτιαχτεί Επιτροπή προσβασιμότητας για την καλύτερη δυνατή επίλυση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν τα ΑμΕΑ στην καθημερινότητα τους
“Ελπίζουμε να είστε το ίδιο… ενοχλητικοί στο μέλλον! Θα είμαστε εδώ για ο,τι χρειαστείτε”, είπε με νόημα ο δήμαρχος
Η κ. Ξημεράκη σημείωσε ότι θα συνεχίσει αυτή την πορεία.
Ο κ. Σ. Βισκαδουράκης επισήμανε ότι το Ηράκλειο έχει γίνει πιο προσβάσιμο για τα ΑμΕΑ. “Κι αυτό το βιώνουμε όλοι. Θα συνεχίσουμε να τους… ενοχλούμε”!
Ο κ. Μ. Μαράκης υπογράμμισε ότι “είναι τιμή ένας Δήμος σαν το Ηράκλειο να μας βραβεύει για να κάνουμε αυτή την πόλη πρότυπο. Για να αναπτύξουμε έναν τουρισμό και για τα άτομα με αναπηρία”
“Πράξαμε το αυτονόητο. Τιμήσαμε τρεις ενεργούς δημότες, οι οποίοι με τη δράση τους πέτυχαν την βελτίωση της προσβασιμότητας για τα ΑμΕΑ. Το πετύχαμε, αλλά έχουμε ακόμα πολλά να κάνουμε για να δημιουργήσουμε μια ακόμη πιο φιλική πόλη για όλους”, πρόσθεσε ο δήμαρχος.
«Αφιερώνω την ταινία του Θοδωρή Παπαδουλάκη στη Γεωργία και στη Γιάννα…»
Με αφορμή την ταινία του Θοδωρή Παπαδουλάκη «Ο αδελφός», η γνωστή Νηπιαγωγός και συγγραφέας κ. Ζαμπία Λαζανάκη έγραψε για τη Γεωργία και τη Γιάννα Ξημεράκη το παρακάτω κείμενο:
Σήμερα η ταινία του Θοδωρή Παπαδουλάκη παίζει παντού…
Πάτησα καρδούλες όπου την είδα!
Αυτό μπορώ από την αναπαυτική καρέκλα του γραφείου μου να κάνω και να τη στείλω στη Γεωργία!
Με τη Γεωργία μεγαλώσαμε μαζί…
Η Γεωργία δεν ήταν πάντα σε αμαξίδιο, υπήρξε παιδί που έπαιξε μαζί μας κρυφτό, λάστιχο, κυνηγητό.
Πάντα πιο ευκίνητη σαν αερικό…
Όπως και η Γιάννα η αδελφή της!
Ξυπόλητα παιδιά, ανυποψίαστα για τα αγκάθια της ζωής…
Θυμήθηκα βλέποντας την ταινία, το θυμό που ένιωσα, όταν ένα αγόρι μίλησε προσβλητικά στη Γιάννα…
Και ναι έκανα ότι έκανε ” ο αδελφός”!
Τον έσπρωξα, έπεσε, χτύπησε, άνοιξε η μύτη του..
Πόσο θυμό και πόσα χτυπήματα θα έπρεπε να νιώθουν και ταυτόχρονα να πνίξουν οι γονείς της Γιάννας και της Γεωργίας…
Όχι για μια στιγμή, μα για μια ζωή!
Μεγαλώσαμε..
Και η Γιάννα ανέβαζε την κόρη μου στο αμαξίδιο και της έκανε βόλτες.
Μεγαλώσαμε…
Και η Γεωργία μαχήτρια από μικρή πήρε στο αμαξίδιο της όλα τα στραβά αυτής της πόλης και βάλθηκε να τα ισιώσει….
Ανεκτίμητα και τα δυο…
Ανεκτίμητες και οι ΔΥΟ!
