του Πέτρου Μηλιαράκη*
Όταν η Harris Interactive σε πρόσφατη δημοσκόπηση της ανέδειξε ότι η παραδοχή και η στήριξη του «Κινήματος των Κίτρινων Γιλέκων» ανέρχεται στο 70% των ερωτηθέντων, το πρόβλημα δεν το έχει πλέον μόνο ο Πρόεδρος Μακρόν. Το πρόβλημα το έχει η ελίτ των Βρυξελλών και το «κύρος» της «νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας».
«ΜACRON DEMISSION»
Το κίνημα των «κίτρινων γιλέκων» αρχικώς συμβολίζει λόγω της ιδιαίτερης ενδυματολογικής εμφάνισης των διαμαρτυρόμενων, τη σχέση του ιδιώτη οδηγού οχήματος, του οποίου το όχημα για κάποιο λόγο έχει ακινητοποιηθεί. Στην περίπτωση αυτή ο οδηγός θα πρέπει να φορέσει το κίτρινο γιλέκο, ως «σήμα» αποφυγής ατυχήματος λόγω της οδικής κυκλοφορίας. Το «κίτρινο γιλέκο» δηλαδή αφορά «προστασία» του συγκεκριμένου οδηγού από άλλους χρήστες οχημάτων.
Συνεπώς ήταν μάλλον επιτυχής η έμπνευση του «κίτρινου γιλέκου» ως συμβόλου προστασίας του καταναλωτή από την αύξηση των τιμών των καυσίμων, πράγμα που αποτέλεσε και την αρχική βάση και εν γένει αφετηρία της συγκεκριμένης διαμαρτυρίας που κατέληξε σε εξέγερση.
Είναι σαφές δε ότι η ίδια η κοινωνία εξανάγκασε τον Εμμανουέλ Μακρόν να κινητοποιηθεί, να συγκαλέσει συνεχόμενες συσκέψεις, να ανακαλέσει τον υπουργό του επί των Οικονομικών, από τη συνεδρίαση του Eurogroup και να ακυρώσει την επίσημη επίσκεψή του στη Σερβία. Επίσης οι πολιτικοί αρχηγοί των κομμάτων που εκπροσωπούνται στη Βουλή, θορυβημένοι και αυτοί συνάντησαν τον πρωθυπουργό Εντουάρ Φιλίπ, χωρίς όμως εκείνος ή και αυτοί οι ίδιοι να έχουν να προτείνουν μια άμεση λύση. Το σύνθημα «Macron demission» (δηλ. Μακρόν παραιτήσου) αφορούσε και αφορά το επιστέγασμα των κινητοποιήσεων. Η ζοφερή εικόνα που παρατηρείται σήμερα σε ολόκληρη τη Γαλλία, αφορά στις βιαιότητες που έχουν λάβει χώρα και που κινδυνεύουν να επαναληφθούν όταν ο αναγνώστης θα ασχολείται με το παρόν κείμενο. Ουδείς αμφιβάλλει ότι οι βιαιότητες στις διαδηλώσεις των «κίτρινων γιλέκων» είναι μια καταστροφή για την οικονομία, όπως δήλωσε άλλωστε και ο υπουργός Οικονομικών Μπρούνο Λεμέρ, ο οποίος μάλιστα έκανε λόγο ακόμη και για κρίση του έθνους! Ο υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας τόνισε εμφαντικώς ότι αυτή η εξέγερση: «είναι μια καταστροφή για το εμπόριο, είναι μια καταστροφή για την οικονομία μας». Επίσης από την πλευρά του και ο υπουργός Εξωτερικών Ζαν Ιβ Λεντριάν μίλησε ακόμη για την ανάγκη δημιουργίας ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου. Ήδη δε αρκετά συνδικάτα (CGT, CFDT, FO, CFE-CGE και CFTC), αλλά και εργοδοτικές οργανώσεις (Medef, CPME και U2P), έχουν πάρει μέρος σε συνομιλίες στο Μέγαρο των Ηλυσίων με τον Εμμανουέλ Μκαρόν.
- ΤΑ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Την περασμένη Κυριακή 09.12.2018 σχεδόν όλη η Γαλλία ήταν σε εξέγερση, και το Παρίσι σε καθεστώς πολιορκίας! Το 16ο διαμέρισμα της γαλλικής πρωτεύουσας, το Quartier des Richards, σύμβολο του γαλλικού πλούτου, έζησε το απόλυτο χάος. Το αυτό και στα Ηλύσια Πεδία. Για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες οι ειδικές δυνάμεις καταστολής της Γαλλίας έριξαν δεκάδες χιλιάδες χειροβομβίδες παντός τύπου, ιδίως κρότου-λάμψης, όπου ανά τεμάχιο περιλαμβάνονται και 25 γραμμάρια ΤΝΤ, ενώ πλαστικές σφαίρες, εκτόξευση επικίνδυνων χημικών αερίων, άρματα και έφιπποι των δυνάμεων καταστολής ολοκλήρωναν την εικόνα του απόλυτου χάους, επιστέγασμα του οποίου ήταν η ασύμμετρη συμπεριφορά πολλών των διαδηλωτών που στην κυριολεξία κατέστρεφαν περιουσίες.
- ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΩΝ
Είναι δεδομένο ότι το κίνημα των «κίτρινων γιλέκων» έχει αναδείξει αιτήματα της κοινωνίας, τα οποία μπορούν να κωδικοποιηθούν επιγραμματικώς στα εξής:
1) Ζητείται αναθεώρηση του φορολογικού συστήματος το οποίο ευνοεί τους «πλούσιους».
2) Ζητείται αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 15%.
3) Ζητείται σοβαρή επαναφορά των κοινωνικών επιδομάτων για τους πολίτες που ζουν στο όριο της φτώχειας.
4) Ζητείται σοβαρή αντιμετώπιση των επιπτώσεων από την Κλιματική Αλλαγή.
5) Ζητείται δραστική μείωση των απολαβών των αιρετών του γαλλικού πολιτικού συστήματος.
6) Ζητείται κατασκευή ή ανανέωση των υποδομών μαζικής μεταφοράς στη γαλλική περιφέρεια.
Τα προαναφερόμενα «σημεία», τα οποία επιγραμματικώς παρατίθενται στο παρόν κείμενο καθοδηγούν την αντίληψη του οιουδήποτε πολιτικού παρατηρητή ότι η Γαλλία στο πλαίσιο των δογμάτων του νεοφιλελευθερισμού δεν θα βραδύνει να εξελιχθεί σ’ ένα μέρος του προβλήματος των χωρών του Νότου. Η εξέλιξη δε αυτή αποτελεί «θανάσιμη απειλή» για την «αυθεντία της ελίτ των Βρυξελλών»
- ΤΟ «ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΜΑΚΡΟΝ» ΣΕ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ
Ο Εμμανουέλ Μακρόν όταν διεκδίκησε τα Ηλύσια Πεδία δεν ήταν τυχαίος στην οικονομική και πολιτική ζωή της Γαλλίας, αλλά ούτε και στο μακροσύστημα ως ειδικός της τραπεζικής και της χρηματοπιστωτικής πολιτικής. Επίσης είναι γνωστό ότι εργάστηκε ως Επιθεωρητής Οικονομικών στο Γαλλικό Υπουργείο Οικονομίας το διάστημα 2004-2008. Υπ’ όψιν επίσης ότι ήταν ενεργό μέλος του Σοσιαλιστικού Κόμματος την τριετία 2006-2009. Ο Εμμανουέλ Μακρόν έγινε πολύ πιο γνωστός τη διετία 2012-2014 όταν εντάχθηκε στο στενότατο πυρήνα του προσωπικού των Ηλυσίων Πεδίων υπό τον Πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ. Η σχέση αυτή τον ανέδειξε στη συνέχεια και υπουργό των Οικονομικών, όταν κλήθηκε στις 26 Αυγούστου 2014 να αντικαταστήσει ένα σημαντικό πολιτικό του χώρου, τον Αρνό Μοντεμπούργκ.
Τον Αύγουστο του 2015, ο Εμμανουέλ Μακρόν δήλωσε ότι ανεξαρτητοποιείται. Στη συνέχεια εμφανίσθηκε στον «κεντρικό πολιτικό βίο» της Γαλλίας, επιδιώκοντας να καταλάβει την Προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας, ιδρύοντας μάλιστα εκ του μηδενός ανεξάρτητο πολιτικό φορέα, με την ονομασία: En Marche! (Εμπρός!). Υπ’ όψιν βεβαίως ότι η ενέργεια αυτή της ανεξαρτητοποίησης, αποδοκιμάστηκε από τον Πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ. Παρά ταύτα τίποτα δεν εμπόδιζε πλέον τον νεαρό Εμμανουέλ Μακρόν στην πορεία του προς τα Ηλύσια Πεδία!..
Ωστόσο, στο δρόμο του ήδη βρίσκονται τα «κίτρινα γιλέκα». Το «πώς» θα αντιμετωπισθεί η αδιαμφισβήτητη αυτή κρίση από τον Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας, αφορά ζήτημα το οποίο όχι μόνο επαφίεται στην πολιτική οξυδέρκεια του ανδρός, αλλά και στο κατά πόσον θα παραμείνει ανένδοτος υποστηρικτής «δογμάτων» για τα οποία αντιδρά εντόνως η κοινωνία.
——————————————–
* Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Ελλάδας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC- EU).
