14 Φεβρουαρίου σήμερα, Ημέρα των Ερωτευμένων, και ζητήσαμε από τον αγαπητό Αριστείδη να μας στείλει δώδεκα μαντινάδες του.
Τι μαντινάδα να σου πω,
ψιμυδευτή μου βιόλα,
που ‘ναι τα κάλλη σου πολλά
και δεν τα βάνει όλα.
Ευχαριστώ τη μάνα μου
που μ’ έφερε να ζήσω
γιατί αν δε με γένναγε
πώς ‘θελα σε γνωρίσω.
Η τύχη δε μ’ αδίκησε
που μ’ έφερε κοντά σου,
μ’ αδίκησε που πέρασα
τόσο καιρό μακριά σου.
Έπρεπε να σηκώνεσαι
όντε χαράζει η μέρα,
να δεις ποιαν έχεις αδερφή
τού έρωτα θυγατέρα.
Η λάμψη του προσώπου σου
τη σκοτεινιά μοιράζει,
και βρίνει ο ήλιος περασά
κι όπου περάσει λιάζει.
Μόνο όντε-ν είμαστε μαζί
σκοτίδι δε φοβούμαι,
γιατί ‘σαι φως και φέγγουμε
κι οι δυο και πορπατούμε.
Σαν αλυσίδα που κρατεί
ο γείς χαλκάς τον άλλο,
έτσα κραθιούμαστε κι εμείς
και πάμε ζάλο – ζάλο.
Μέσα στο σπίτι είμαστε
και πάλι αναζητούμε
ένας τον άλλο μάθια μου,
σκέψου να χωριστούμε.
Η σκέψη μου θα πάει αλλού
και σένα να ξεχάσει
όταν τρυπήσει η θάλασσα
και το νερό της χάσει.
Άμα ξυπνήσω και τη δω
τη φύση χιονισμένη,
θυμούμαι την αγάπη μου
με νυφικό ντυμένη.
Ο άνθρωπος που κουβαλεί
καρδιά ερωτευμένη,
δεν προλαβαίνει να σκεφτεί
το χρόνο που διαβαίνει.
Ο έρωτας είναι παιδί
κι αφού περνούν οι χρόνοι,
εδώ είναι το ερώτημα:
γιάντα δε μεγαλώνει;
Αριστείδης Χαιρέτης (Γυαλάφτης)
Βοσκός από τ’ Ανώγεια.
……………………………………………………………….
*γείς, ένας
*ζάλο – ζάλο, βήμα – βήμα
*περασά, πέρασμα
*ψιμυδευτός, στολισμένος
Πηγή: Πρόσωπα
