Πριν 24 χρόνια μπήκα πρώτη φορά στη φιλοσοφική της Αθήνας. Ανάμεσα στους καθηγητές του ΦΠΨ στο πρώτο έτος, ένας κύριος «παλαιών αρχών» μου κίνησε το ενδιαφέρον και δεν μάθημά του. Πάντα κοστουμαρισμένος, περιποιημένος, με καθαρό στενόρειο συνεχή λόγο, έπαιρνε το τηλέφωνο και μιλούσε στους μαθητές συνεχόμενα, χωρίς σημειώσεις, για 2 και 3 ώρες. Όταν απευθυνόταν σε κάποιο φοιτητή, του μιλούσε πάντοτε στον πληθυντικό και με τρόπο πλήρους ισοτιμίας.
Το ένα εξάμηνο μας έλεγε για τον Κίρκεγκωρ, τον «φιλόσοφο της εσωτερικότητας» όπως τον αποκαλούσε, το άλλο εξάμηνο για τον Χάιντεγκερ τον «φιλόσοφο της μερίμνης». Το μάθημα συνοδευόταν πάντα από τα δικά του βιβλία τουλάχιστον 600 σελίδων το καθένα. Γραμμένα σε πολυτονικό. Μολονότι από φτωχή πολυμελή οικογένεια του Αγρινίου, είχε διδακτορικό από το Αμβούργο και είχε αριστεύσει σε όλες τις σπουδές του.
Είχε ήδη περάσει τα 60 και όταν κάποιος φοιτητής του είπε «κύριε καθηγητά, καθίστε αν θέλετε, 2 ώρες τώρα θα έχετε πιαστεί η μέση σας», απάντησε: «ποτέ μου δεν έχω καθίσει σε αμφιθέατρο κύριε συνάδελφε. Το θεωρώ ασεβές. Στην καρέκλα θα με δεις μόνο όταν συνταξιοδοτηθεί».
Κάποια άλλη στιγμή, κάνοντας λόγο για πολιτική φιλοσοφία, σημειώνει: «κύριοι συνάδελφοι, μην κάνετε και εσείς το ίδιο σφάλμα. Με ήτα να ξέρετε ότι γράφονται οι σοσιαλιστές!».
Αυτός ο ωραίος ευγενικός κύριος ήταν ο Γρηγόρης Κωσταράς. Στο συγγραφικό του έργο περιλαμβάνονται 46 πολυσέλιδα αυτοτελή βιβλία, 300 μελέτες και τουλάχιστον 255 εποπτευθείσες διατριβές, δημοσιευμένες σε ελληνικά και ξένα περιοδικά. Αυτός ο «παλαιών αρχών» καθηγητής που ήξερε να σέβεται τη δουλειά του και να υπηρετεί το πανεπιστήμιο, αυτός ο χαμηλών τόνων ευγενής άνθρωπος που λάτρευε την ελληνική παράδοση και τον ελληνικό πολιτισμό πλέον λείπει από όλους μας.
Πέθανε αυτές τις ημέρες σε ηλικία 87 ετών. Τελικά δεν «συνταξιοδοτήθηκε» ποτέ. Συνέχισε μέχρι τέλους τις διαλέξεις και τα μαθήματα σε διάφορες σχολές. Εκείνη η καρέκλα τελικά, ακόμη τον περιμένει… Συλλυπητήρια στους οικείους του.
Πηγή: Παναγιώτης Αποστολόπουλος Πέρρος
