Κείμενο – Φωτογραφία: Γιώργος Μαμάκης
Οι λίμνες στα βουνά έχουν μια ξεχωριστή θέση την καρδιά μας γιατί συνδυάζουν το νερό με την πιο άγρια μορφή της φύσης και έτσι το αποτέλεσμα είναι ιδιαίτερο.
Το οροπέδιο Ομαλού στην επαρχία Βιάννου βρίσκεται στους νότιους πρόποδες της δεύτερης ψηλότερης κορυφής του όρους Δίκτη , 60 χλμ νοτιοανατολικά της πόλης του Ηρακλείου .
Η πρόσβαση είναι δυνατή μέσω του δασικού δρόμου που ξεκινά από την Κάτω Σύμη, αλλά υπάρχουν και εναλλακτικές διαδρομές που αξίζει να οδηγήσετε.
Βρίσκεται σε υψόμετρο 1350 μ. και έχει μήκος περίπου 4,5 χλμ. και πλάτος 600 μ.
Αυτό το μικρό οροπέδιο είναι σχεδόν άγνωστο σε όλους τους Κρητικούς, που το μπερδεύουν με τα περίφημα Λευκά Όρη στο νομό Χανίων (Δυτική Κρήτη).
Το οροπέδιο της Βιάννου είναι μικρότερο από τον Ομαλό στα Χανιά, γι’ αυτό συχνά ονομάζεται και Μικρός Ομαλός.
Ο Ομαλός είναι ένα υπέροχο μέρος που αξίζει να επισκεφτείτε και να το συνδυάσετε με εκδρομές στα κοντινά βουνά, τα φαράγγια και τα γραφικά χωριά. Εδώ θα ζήσετε την άγρια ομορφιά της αυθεντικής Κρήτης, μακριά από κάθε ανθρώπινη αστική δραστηριότητα.
Ο Ομαλός είναι η αφετηρία για διάφορα μονοπάτια πεζοπορίας, με πιο γνωστά το μονοπάτι από την Κάτω Σύμη, το μονοπάτι από την Κεφαλόβρυση και το μονοπάτι που ανεβαίνει στην κορυφή Αφέντης Χρήστος
Αυτό που εντυπωσιάζει περισσότερο εδώ είναι αυτό που αφήνουν πίσω τα χιόνια όταν λιώνουν. Το χειμώνα τα αδιαπέραστα πετρώματα του πυθμένα του οροπεδίου, βοηθούν στη δημιουργία μικρής λίμνης στο κέντρο του, έναν εποχιακό υγρότοπο, που αποστραγγίζεται σταδιακά μέχρι να απορροφηθεί εντελώς το καλοκαίρι.
Το τοπίο είναι εξαιρετικό σε όλες τις εποχές του χρόνου, καθώς αλλάζει μορφές, από χιονισμένο σε καταπράσινο και λουλουδιασμένο και από γυμνό σε αλπικό τον χειμώνα με τη λίμνη στο εσωτερικό του.
Σήμερα την συναντήσαμε παγωμένη με μια παχιά κρούστα πάγου στην επιφάνεια της καθρεφτίζοντας όλη τη μαγεία της φύσης του χειμώνα σαν να βρίσκεσαι κάπου στην Ισλανδία και όχι στην Κρήτη!
Περπάτησα πάνω στην εξαιρετικά διαυγή, πεντακάθαρη και παγωμένη επιφάνεια, ένιωσα σαν να στέκομαι πάνω στο νερό ή να περπατώ πάνω σε ένα πολύ εύθραυστο κρύσταλλο.
Παρά ταύτα, ήξερα πως είναι ανασφαλές να είσαι εκεί, καθώς το πάχος του πάγου φτάνει σε μόλις λίγα εκατοστά. Είδα τον βυθό, το χορτάρι και τις πέτρες, όλα αυτά με έκαναν να πιστέψω πως έβλεπα ένα παραμύθι, το οποίο δεν υπάρχει πουθενά παρά μόνο στα όνειρά μου. Είναι θαύμα, όμως γρήγορα σκέφτηκα ότι κανένας πάγος δεν είναι ασφαλής πάγος, ειδικά αυτή την περίοδο του χρόνου…
