Αγαπητοί μου αναγνώστες και αναγνώστριες, ξανά πιάνω το νήμα από την προηγούμενη επικοινωνία μας (Παρατηρητήριο Τιμών Ελαιολάδου και Επιτραπέζιας Ελιάς (12/01/2024)
Τα μηνύματα που έρχονται από τα εμπορικά κέντρα της Μεσογείου μεταφέρουν την εικόνα μιας κατάστασης στασιμότητας έως και μικρής οριακής υποχώρησης των τιμών.
Η έτσι κι αλλιώς μειωμένη φετινή παραγωγή ολοκληρώνεται με γοργούς ρυθμούς διαπιστώνοντας πως στην Ισπανία ήταν μάλλον πρώιμη.
Το άλλο σκέλος, η κατανάλωση, εξελίσσεται μεν στις ρεαλιστικές χαμηλές πτήσεις λόγω των υψηλών τιμών, όμως με την δεσπόζουσα θέση των αλυσίδων λιανικής, οι οποίες την εποχή αυτή αποφασίζουν την στρατηγική τους και διαπραγματεύονται τα νέα συμβόλαια με τους προμηθευτές τους.
Σε αυτήν την ”ασταθή ισορροπία” (ας την ονομάσουμε έτσι) η έλλειψη ρευστότητας των αγοραστών (εμπόρων και βιομηχανίας) καταλήγει να αποτελεί τον καθοριστικό παράγοντα για το φρενάρισμα των συναλλαγών και των τιμών. Το κόστος αγοράς ενός βυτίου έχει εκτοξευθεί – σχεδόν τριπλασιαστεί- με αποτέλεσμα όχι μόνο οι ίδιοι οι επιχειρηματίες να αδυνατούν να το καλύψουν αλλά και οι τράπεζες να έχουν ανάψει το κόκκινο φως του κινδύνου θεωρώντας την χρηματοδότησή του ως ιδιαιτέρως παρακινδυνευμένη.
Για αυτό βλέπουμε τα συνήθη έξτρα να υποχωρούν στο 9,20 CIF και τα βιομηχανικά 5ο στο 7,20-7,30 €/κιλό. Το μόνο που παντού ανεβαίνει είναι το πυρηνέλαιο είτε ως μπρούτο, είτε ως ραφινέ.
Το πως και πότε μπορεί να λήξει αυτή η μεταβατική περίοδος αποτελεί ένα ενδιαφέρον ερώτημα. Ίσως διαρκέσει 2-3-4 μήνες, οπότε θα συμπέσει με τα πρώτα δείγματα των παραγωγικών δυνατοτήτων της νέας εσοδείας 2024/25. Όμως όλα αυτά είναι ακόμη πολύ πρόωρα. Ας μην ξεχνάμε πως βρισκόμαστε σε ένα παγκόσμιο ισοζύγιο έντονα ελλειμματικό ενώ η κατανάλωση έχει απορροφήσει το μεγαλύτερο μέρος των αυξημένων τιμών όχι μόνο στο επίπεδο της πρώτης ύλης (παραγωγός και ελαιοτριβείο) αλλά και του ραφιού στα σούπερ μάρκετ.
Πηγή: olivenews.gr
