Τώρα που τα πορτοκάλια είναι στα καλύτερά τους, ευκαιρία να φτιάξουμε μια ζουμερή και νόστιμη πορτοκαλόπιτα. Ναι, αλλά ποια; Και οι 7 είναι υπέροχες!
Οι σεφ του «Γ» εμπνέονται από την παραδοσιακή πορτοκαλόπιτα και δημιουργούν υπέροχα, δημιουργικά πορτοκαλογλυκά βασιζόμενοι και σε άλλες γνωστές συνταγές. Παρακάτω θα συναντήσετε μεταξύ άλλων μια πορτοκαλόπιτα με εξωτικά αρώματα, μια άλλη που έχει κάτι από ταρτ τατέν, μια σε μορφή τάρτας με αρωματική ψημένη κρέμα αμυγδάλου και σοκολάτα, μια φλαν πορτοκαλιού που λιώνει στο στόμα και μια πανεύκολη γιαουρτόπιτα που θέλει μόνο ένα ανακάτεμα. Όλες έχουν κοινό συστατικό το ζουμερό και αρωματικό πορτοκάλι, το φρούτο με την τέλεια οξύτητα, την ισορροπημένη γλύκα και το φλογερό χρώμα. Τι πορτοκάλι όμως;
Τι πορτοκάλια αγοράζουμε
Τα πορτοκάλια μόλις συγκομισθούν αποθηκεύονται σε ειδικούς ψυκτικούς θαλάμους, όπου η θερμοκρασία και η υγρασία είναι ελεγχόμενη και έτσι μπορούν να συντηρηθούν (ανάλογα και με την ποικιλία) μέχρι και 4 μήνες. Μία άλλη πρακτική που εφαρμόζεται πριν τα πορτοκάλια βγουν στην αγορά –όχι από όλα τα συσκευαστήρια/τυποποιητήρια– είναι το κέρωμά τους. Μετά τη συγκομιδή ή πριν βγουν στην αγορά και αφού πρώτα πλυθούν και στεγνωθούν, απολυμαίνονται με μυκητοκτόνα και επικαλύπτονται εξωτερικά με παραφίνη. Με τον τρόπο αυτό, μεγαλώνει ο χρόνος συντήρησής τους και παράλληλα γίνονται ανθεκτικότερα σε προσβολές από μύκητες.
Αποφεύγουμε τα κερωμένα πορτοκάλια (η επιφάνειά τους είναι γυαλιστερή), επειδή έχουν υποστεί απολύμανση με χημικά μυκητοκτόνα. Υπάρχουν έρευνες Ενώσεων Καταναλωτών (π.χ. της Εθνικής Ένωσης Καταναλωτών Ιταλίας) που δείχνουν ότι τα χημικά εισχωρούν στο εσωτερικό του πορτοκαλιού εντός 15 έως 20 λεπτών, από την εφαρμογή τους. Επίσης, δεν έχουν το ίδιο άρωμα και γεύση με τα μη κερωμένα. Όσο και να τα πλύνουμε, δεν μπορούμε να απομακρύνουμε τα χημικά. Η πρακτική αυτή δεν εφαρμόζεται στα πιστοποιημένα βιολογικά πορτοκάλια.
Προτιμάμε τα πορτοκάλια ελληνικής παραγωγής και ιδιαίτερα τα βιολογικά. Για χυμό προτιμούμε τα μικρά πορτοκάλια. Είναι ζουμερά, φθηνότερα και στις περισσότερες περιπτώσεις δεν είναι απολυμασμένα. Ελέγχουμε τη βάση του κοτσανιού τους. Εφόσον είναι ακόμη πράσινη, σημαίνει ότι είναι φρεσκοκομμένα.
«Ελληνικές» ποικιλίες
Στην Ελλάδα καλλιεργούνται πορτοκαλιές στην Αργολίδα, τη Λακωνία, την Άρτα, τα Χανιά, την Αιτωλοακαρνανία, την Ηλεία και την Κορινθία. Οι κυριότερες ποικιλίες που καλλιεργούνται στην Ελλάδα είναι:
Οι ομφαλοφόρες (έχουν ομφαλό στην κορυφή του καρπού): Μέρλιν, Ναβαλίνες και Νιού Χολ.
Οι κοινές: Βαλέντσια, Σαλουστιάνα και διάφορα άλλα κοινά (Σπάρτης, Χανίων κ.λπ.)
Οι αιματόσαρκες (κόκκινο χρώμα σάρκας): Μόρο, Ταρόκο και Σαγκουίνι.
Από τον Νοέμβριο αρχίζουν να συγκομίζονται τα Νιού Χολ, οι Ναβαλίνες, τα Μέρλιν, τα Σαλουστιάνα, τα διάφορα κοινά, ακολουθούν οι αιματόσαρκες ποικιλίες, ενώ τέλος, από τον Μάρτιο, αρχίζουν να συγκομίζονται τα Βαλέντσια.
Χαρακτηριστικά
Μέρλιν: Είναι η κυρίαρχη ποικιλία της ελληνικής παραγωγής και η πιο δημοφιλής. Καλλιεργείται σε μεγάλο ποσοστό στην Αργολίδα, στην Λακωνία, στα Χανιά και στην Άρτα. Ο καρπός της είναι μεγάλος, σφαιρικός και ο ομφαλός της πολλές φορές προεξέχει. Η σάρκα του είναι τραγανή, με ωραίο άρωμα και χωρίς σπόρια. Έχει μέτρια απόδοση σε χυμό, ο οποίος έχει μια ελαφριά πικράδα. Τα βρίσκουμε για μεγάλο διάστημα του έτους αφού μένουν πάνω στο δέντρο ακόμη και μέχρι τον Μάρτιο.
Ναβαλίνες: Έχουν καρπό σφαιρικό, ελαφρά ωοειδή, μέτριου μεγέθους, με μικρό ομφαλό και χωρίς σπόρια. Η σάρκα τους είναι λιγότερο γλυκιά από τα Μέρλιν αλλά με περισσότερο χυμό και λίγα κουκούτσια. Είναι πρώιμη ποικιλία και συγκομίζεται από το Οκτώβριο έως τον Ιανουάριο.
Νιού Χολ: Μοιάζει με τις Ναβαλίνες αλλά είναι λίγο πιο πρώιμη, με καρπό ελαφρά επιμήκη, μετρίου μεγέθους, με μικρό ομφαλό. Η σάρκα του είναι γλυκιά και γευστική.
Σαλουστιάνα: Φθινοπωρινή και χειμωνιάτικη ποικιλία, με καρπό σφαιρικό, μεσαίου μεγέθους, χωρίς ομφαλό και χωρίς κουκούτσια. Η σάρκα του είναι γλυκιά, γευστική και αρκετά χυμώδης.
Αιμοτόσαρκες ποικιλίες: Έχουν καρπό μεσαίου μεγέθους, χωρίς ομφαλό και πολλές φορές με λίγα σπόρια. Το σχήμα τους είναι στρογγυλό ή ελαφρά επίμηκες. Η σάρκα τους είναι βαθύχρωμη, γευστική και με αρκετό χυμό. Πρώτη ωριμάζει η Μόρο και μετά ακολουθούν οι άλλες.
Βαλένσια: Όψιμη, ισπανική ποικιλία, με καρπό μέτριο έως μεγάλο, μέτρια παχιά και λεία φλούδα, με ελάχιστα ή καθόλου κουκούτσια και άφθονο νόστιμο χυμό. Τα βρίσκουμε από τον Μάρτιο μέχρι και τα τέλη του φθινοπώρου.
