Της Χαριστή Φανουράκη Κουκουμπεδάκη
Για τον επισμηναγό Επαμεινώνδα Κωστέα από την Καλαμάτα που είχε νυμφευτεί την Ειρήνη Αλεβυζάκη από τη Γαλιά… για ελάχιστο φόρο τιμής αφιερώνω στη μνήμη του….με τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένειά του….
…ΑΦΙΕΡΩΜΑ….
Κι αν αποθάνουν οι αετοί…πάλι αετοί λογούνται….
Κι αν αποθάνουν οι αητοί
αητοί λογούνται πάλι
και φεύγουνε απ’ τη ζωή
μ’ όρθιο το κεφάλι.
Για τση Πατρίδας την τιμή
έσκιζες τον αέρα
ΑΗΤΕ ΜΟΥ ΚΑΛΑΜΑΘΙΑΝΕ
δίχως κιαμιά φοβέρα…
Αητήσσιο και περήφανο
ήτο ν-το πέταγμά σου
αητέ μου, μα η μοίρα σου
σου ‘κοψε τα φτερά σου….
Κι ο Χάροντας σου ζήλεψε
αετοφτερουγάρη
κι εξάμωσέ σου στα φτερά
που ‘τονε ‘να γ-καμάρι…
Κι εκορμολάβωσέ σου τα
με το χρυσό κοντάρι
αφού ο έρμος ζήλευγε
κι ήθελε να σε πάρει…
Και σου παραστεκούλιζε
αητέ μου κυπαρίσσι
γιατί ‘θελε τον άδη ντου
τον έρμο να στολίσει…
Καιρούς σε παραγάδευγε
αητέ μου που ‘χες νάμι
και σου ‘κοψε τη ζήση σου
στα δυο για να ποκάμει…
Για τση Πατρίδας την τιμή
και τσ’ οικογένειάς σου
αητέ μου τα χαλάλισες
τα δυνατά φτερά σου…
‘Σάμε να στέκει ο ντουνιάς
αητέ μου θα γροικάται
το νάμι σου κι η σκέψη μας
δίπλα σου θα κοιμάται…
Γιατί ‘πεσες ηρωικά
στ’ άγιο στο μετερίζι
γι’ αυτό στεφάνι δάφνινο
ΑΗΤΕ… σου ‘ντιγιαξίζει…
Για τ’ άγια ιδανικά
Πίστη Τιμή Πατρίδα
εστάθηκες Σπαρτιάτικα
ωσάν το Λεωνίδα….
Μα κι αν ποθάνουν οι αητοί
με τσι χρυσές φτερούγες
πάλι θ’ αετοφτερουγούν
εις τ’ ουρανού τσι ρούγες…
ΑΘΑΝΑΤΟΣ…
