Αγαπητοί μου αναγνώστες και αγαπητές μου αναγνώστριες, Καλές Γιορτές και Χρόνια Πολλά.
Ποια ήταν η είδηση της εβδομάδας; Μα ποια άλλη από το 10,11€/κιλό της δημοπρασίας του συνεταιρισμού Παλαιοπαναγιάς Λακωνίας για ένα βυτίο 30 τόνων! Τον συνεταιρισμό τον γνωρίσαμε από την προσφορά του στους πλημμυροπαθείς της Θεσσαλίας (βλ. Οι συνεταιρισμοί δεν είναι όλοι ίδιοι. Είναι οι άνθρωποι που κάνουν τη διαφορά ).
Η δημοπρασία κατακυρώθηκε στη γνωστή οικογενειακή επιχείρηση της AGROVIM από τη Μεσσηνία. Η 2η από τις πέντε συνολικά προσφορές προέρχεται από άλλη τυποποιητική επιχείρηση με έδρα τον νομό Χανίων, της οποίας τα 10,06€/κιλό που προσέφερε τελικά αποδείχθηκαν λίγα ώστε να χτυπήσουν το πολύτιμο φορτίο, τον «υγρό χρυσό» της Παλαιοπαναγιάς. Το κομπιουτεράκι έγραψε το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 303.300 συνολικά ευρώ συν ΦΠΑ.
Οι άνθρωποι του συνεταιρισμού δικαιολογημένα πανηγυρίζουν για το -μέχρι στιγμής τουλάχιστον- πανελλαδικό ρεκόρ, (σύμφωνα τουλάχιστον με τη δημοσιογραφική ορολογία που έχει επικρατήσει, ίσως και πανευρωπαϊκό- με εξαίρεση κάποια γνωστά ΠΟΠ/ΠΓΕ της Ιταλίας, τα οποία όμως εμφιαλώνονται ως έχουν και μοσχοπουλούν με το όνομά τους.
Ως επανέλθουμε στον Α.Σ. Παλαιοπαναγιάς. Ειλικρινά μπράβο τους και μακάρι να τους μιμηθούν και οι υπόλοιποι ελαιοκομικοί συνεταιρισμοί της χώρας, μήπως και ξανασταθεί στα πόδια του, αλλά σε υγιείς βάσεις αυτή τη φορά -το πολύπαθο συνεταιριστικό «κίνημα». Τα εισαγωγικά αποτελούν δική μου, παλιά, προσωπική επιφύλαξη, καθώς η λέξη κίνημα παραπέμπει μάλλον σε αγροτοσυνδικαλιστικές οργανώσεις (βλ. COPA για τους γνωρίζοντες τα ευρωπαϊκά) και όχι σε οικονομικές πρωτίστως επιχειρήσεις όπως είναι οι συνεταιρισμοί (βλ. COGECA στην Ε.Ε.) .
Πάλι πίσω στην Παλαιοπαναγιά. Κάνουν πολύ μεγάλο λάθος όσοι τυχόν πιστεύουν και καλλιεργούν την άποψη πως το βυτίο του 10,11 ήταν ένα ξαφνικό δώρο εξ ουρανού, ένα τυχαίο γεγονός, κάτι σαν λαχείο που έπεσε σε κάποιο πρακτορείο ΟΠΑΠ της όμορφης ημιορεινής Παλιοπαναγιάς των 576 κατοίκων.
Στην πραγματικότητα, ήταν/είναι το αποτέλεσμα μιας διαρκούς πολύχρονης εξέλιξης και βελτίωσης όχι μόνο των καλλιεργητικών πρακτικών αλλά και των συνθηκών λειτουργίας του ελαιοτριβείου τους, με κανόνες που λειτουργούν όπως η «κοινή άλεση» για την οποία τόσες φορές προσπαθήσαμε ως Άξιον Εκδοτική, όχι μόνο γράφοντας Η συνεχής κοινή άλεση στο ελαιοτριβείο/ ελαιουργείο και Η κοινή άλεση δεν είναι δίλημμα. Είναι μονόδρομος και Κοινή άλεση ελαιοκάρπου Η κοινή άλεση στα ελαιουργεία ΕΑΣ Πεζών και H συνεχής κοινή άλεση στη Χαέν και SpectraStar σημαίνει κοινή άλεση! αλλά και οργανώνοντας ημερίδες, παραδείγματος χάριν, στην Καλαμάτα, Ημερίδα Καλαμάτα :Συνεχής (κοινή) άλεση στα ελαιοτριβεία: στην επίθεση για όλους και Η ημερίδα για τη συνεχή άλεση τάραξε τη ραθυμία με τον Γιάννη Νιταδώρο και την ΕΑΣ Πεζών, επί Δημαρχίας τότε του Παναγιώτη. Νίκα, μόνο που όλα αυτά τα ωραία ελάχιστη συνέχεια είχαν.
Αλήθεια, που κατέληξε όλος αυτός ο υπερσύγχρονος εξοπλισμός που χρησιμοποιήσαμε και παρέλαβαν τα προγράμματα ΟΕΦ, η ΕΛΑΙΟΥΡΓΙΚΗ, οι 23 Ενώσεις μέλη της, οι 4 της Κρητικής Συνεργασίας;
Που πήγαν τα 17 εκατομμύρια των ΟΕΦ της τότε Διεπαγγελματικής (ΕΔΟΕΕ), σε ποιά OOMS και NOOMS κατέληξαν; Ζουν και νάναι καλά οι άνθρωποι που τα διοίκησαν, πρόεδροι, αντιπρόεδροι, η τριμελής Ομάδα Εργασίας που τα διαχειρίστηκε ανιδιοτελώς και άνευ αμοιβής (!). Όμως, που πήγαν; (και αν θέλετε και ονόματα υπάρχουν στα προηγούμενα τεύχη του Ελιά & Ελαιόλαδο της εποχής εκείνης).
Αν θέτω αυτά τα «άβολα» ερωτήματα, δεν είναι γιατί μου αρέσει να «ξύνω πληγές» αλλά γιατί με αφορμή το 10,11€ θέλω να πώ πως τίποτα δεν έρχεται ούτε ουρανοκατέβατο, ούτε τυχαία. Είναι προϊόν οργάνωσης, σχεδίου, κόπων, επενδύσεων. Όπως άλλωστε βλέπουμε σε μαζική κλίμακα μεγέθους στην Ισπανία (βλ. Συνεργάζονται μεταξύ τους οι SOVENA, DEOLEO, DCOOP, υπό την αιγίδα της Διεπαγγελματικής. Διδάγματα.) αλλά και στην Ιταλία (βλ. Italia Olivicola: Οι συνεταιρισμένοι Ιταλοί ελαιοπαραγωγοί οργανώνονται εμπορικά)
Για βάστα βρε Ζαμπούνη, θα πουν τα καλοπροαίρετα πνεύματα αντιλογίας, δηλαδή μόνο ο ΑΣ Παλαιοπαναγιάς έχει κάνει επενδύσεις και κάνει καλό προϊόν; Δεν ισχυρίστηκα ποτέ κάτι τέτοιο αγαπητά μου καλά πνεύματα αντιλογίας. Απλά οφείλουμε να προβάλουμε τις καλές προσπάθειες και η Παλαιοπαναγιά αποτελεί μια από πολλές άλλες που διαθέτει η χώρα μας. Πότε θα αξιολογηθούν και θα οργανωθούν μεταξύ τους είναι ένα άλλο ερώτημα ….
Τα μυστικά του βυτίου
Συμφωνήσαμε για την καλή δουλειά που κάνουν επί πολλά χρόνια -ιδρύθηκε το 1965- οι άνθρωποι του συνεταιρισμού, συμφωνήσαμε και για την υψηλή ποιότητα του περιεχομένου του συγκεκριμένου βυτίου. Πραγματικού εξτρίσιμου (premium), με οξύτητα κάτω του 0,3°, με άριστα φυσικοχημικά και οργανοληπτικά χαρακτηριστικά, καθαρό -και αυτό ας το υπογραμμίσουμε- από υπολείμματα, στα όρια σχεδόν του βιολογικού.
Όμως το ερώτημα για το απότομο άλμα στο 10,11€, παραμένει. Εδώ την απάντηση θα πρέπει να την ψάξει κανείς στην δεύτερη προσφορά, των 10,06€, προερχόμενη από έναν τυποποιητή επίσης αφοσιωμένο στο υψηλής ποιότητας ελαιόλαδο, προερχόμενο από μια περιοχή, τα Χανιά, όπου πρόσφατα διεξάγεται μια ιδιαίτερα δύσκολη αλλά κρίσιμη, ανοιχτή, δημόσια συζήτηση περί υπολειμμάτων φυτοφαρμάκων (βλ. Φοβού κάποιους χημικούς και αναλύσεις φέροντες).
Το olivenews.gr παραμένει στη θέση που πήραμε: αν κάποιος/α, πόσο μάλλον επιστήμονας χημικός, έχει στοιχεία για κάτι τόσο σοβαρό, που άπτεται της δημόσιας υγείας αλλά και του «εθνικού μας προϊόντος», δεν βγαίνει στις εφημερίδες αλλά πηγαίνει στον εισαγγελέα να αναλάβει την υπόθεση. Το ίδιο ισχύει και για την εφημερίδα που το δημοσίευσε, όπως και για το όργανο των Δήμων με τον επιστημονικό σύμβουλό τους. Η ποιότητα πρέπει να διαφυλαχθεί σαν κόρη οφθαλμού με τα θέματα ασφάλειας και υγιεινής να αποτελούν τα κορυφαία προτεραιότητα αν θέλουμε να διεκδικούμε από τους καταναλωτές τιμές 8 φορές υψηλότερες από τα σπορέλαια.
Με τους παραγωγούς ή τους καταναλωτές;
Τα 10,11€ πυροδοτούν έναν νέο κύκλο προσδοκιών στους παραγωγούς, οι οποίοι ήδη ήταν απρόθυμοι να πουλήσουν, είτε γιατί δεν ήθελαν να φορτώσουν άλλη φορολογική τους δήλωση προτιμώντας να πουλήσουν μετά την 01/01/2024, είτε γιατί πιστεύουν και πιστεύουν πως η αγορά έχει ακόμη δρόμο για άνοδο.
Εδώ να επισημάνουμε ότι ένας τυποποιητής και μάλιστα Έλληνας, έδωσε 303.300 ζεστά ευρώ συν ΦΠΑ για να αγοράσει ένα ελαιόλαδο κορυφαίας ποιότητας. Αν προσθέσει όλα τα απαραίτητα κόστη συσκευασίας, λειτουργικά, συν 7,5% στην καλύτερη περίπτωση τραπεζικού δανεισμού κ.λπ, κ.λπ, πόσο θα πρέπει να πουλήσει με κάποιο λογικό θεμιτό κέρδος, για να πάρει πίσω σε ένα χρονικό ορίζοντα 4 -5 μηνών στην καλύτερη περίπτωση. Πόσο θα φτάσει αυτό το μπουκάλι ελαιολάδου στην καταναλωτή αν προσθέσουμε και ένα μετριοπαθές 25% στον κέρδο της αλυσίδας διανομής, Περίεργο μάρκετινγκ στις Βρυξέλλες με 21,54 €/λίτρο το παρθένο! , συν το ΦΠΑ; Πόσοι δεν έχουν οικονομικά να αγοράσουν αυτό το προϊόν όταν μάλιστα στο διπλανό ράφι στέκεται προκλητικά το ηλιέλαιο με 1,75€/λίτρο;
Με άλλα λόγια πρόκειται για την απόλυτη διαταγή, τη ρήξη της εφοδιαστικής αλυσίδας από τα παράγωγα, που δικαίως διεκδικεί το μάξιμουμ μέχρι τον καταναλωτή που δικαίως αδυνατεί να πληρώσει το μίνιμουμ, ενδιάμεσα στις Συμπληγάδες Πέτρες η βιομηχανία τυποποίησης που αδυνατεί να ισορροπήσει και μάλιστα αναφέρεται σε μια. περίπτωση που δεν υπάρχουν οι συνήθεις ένοχοι, οι ενδιάμεσοι έμποροι, που και να είχαν χρεωθεί στα 303.300 € του βυτίου επιπλέον 500 – 600€. Αδιέξοδο, και δυστυχώς δεν αγγίζει η δημόσια συζήτηση η οποία περί των άλλων τυρβάζει.
Οι υπόλοιπες τιμές
Πλην του ενός βυτίου στο οποίο αφιερώσαμε το σημερινό Παρατηρητήριο υπάρχει και η υπόλοιπη αγορά,η οποία καταγράφει τις εξής λίγο πολύ τιμές στα κύρια εμπορικά κέντρα του χυμού στο Μεσόγειο (σε €/κιλό):
– Λακωνία = 8,80 – 9,20
– Μεσσηνία = 8,50 – 8 70
– Κρήτη = 8,00 – 9,50 (με ελάχιστες συναλλαγές)
– Λαμπάντε 5° παράδοση Αθήνα = 6,50
– Ιταλία (τα καλά συνήθη έξτρα) = 8,90 και είναι μάλλον πρωτοφανείς οι ελληνικές τιμές να ξεπερνούν τις ιταλικές (!)
– Ισπανία = 8,65 το έξτρα, έως 7,70 το λαμπάντε 1°, με το κοινό παρθένο ενδιαμέσως στο 8,30 €.
Και πάλι Καλές Γιορτές και Χρόνια Πολλά.
Πηγή: olivenews.gr
