Γράφει η Μαρία Μαυρουδή
Πριν από λίγες ώρες πρόβαλλε κι ο τελευταίος μήνας του χρόνου, ο Δεκέμβριος.
Ο μήνας που ονομάζεται και γιορτινός αφού και στις 31 μέρες του πολλοί άγιοι γιορτάζουν αλλά και επειδή όλη η ατμόσφαιρα είναι γιορταστική, περιμένοντας μικροί και μεγάλοι τη χαρούμενη γιορτή των Χριστουγέννων.
Από τα αρχαία χρόνια, κατά τη διάρκεια του Δεκέμβρη γίνονταν διάφορες γιορτές στην ειδωλολατρική Ελλάδα αλλά αργότερα και στη Ρώμη, οι οποίες συνδυάζονταν με το χειμερινό ηλιοστάσιο, στις 21 Δεκεμβρίου , όπου η διάρκεια της μέρας θα μεγαλώνει και της νύχτας θα μικραίνει, για τους υπόλοιπους έξι μήνες. Αυτή την πορεία και τη «νίκη» του φωτός έναντι του σκότους, τιμούσαν οι ειδωλολάτρες, που τιμούσαν τον Ήλιο ως θεό.
Οι σημαντικότερες εκδηλώσεις προς τιμή του γίνονταν στις 25 Δεκεμβρίου.
Για το λόγο αυτό όταν επικράτησε ο Χριστιανισμός, η Εκκλησία μας, για να ξεχαστεί η ειδωλολατρική γιορτή, όρισε να γιορτάζεται η Γέννηση του «Νοητού Ηλίου», του Χριστού μας, τη μέρα αυτή.
Ο Δεκέμβρης θεωρείται ο πρώτος μήνας του χειμώνα. Από την αρχή κιόλας του μήνα πιάνουν τα πρώτα κρύα.
Στίχοι και παροιμίες για τον Δεκέμβριο μας βάζουν να σκεφθούμε τα κρύα του:
Δεκέμβρη μου, με πάγωσες και πώς να ξεπαγώσω;
Μήνα μου σαρακοστιανέ καλέ, Χριστουγεννιάτη!
Δεκέμβρης και δεν έσπειρες, λίγο σιτάρι θα ’χεις.
Δεκέμβρης μας επλάκωσε, το κρύο μας φαρμάκωσε.
Το τραγούδι με τον τρύγο, τον Δεκέμβρη παραμύθι.
Μακάρι ο Δεκέμβρης να κλέψει λίγο από τη μαγεία της ομορφότερης γιορτής του χρόνου, στολίζοντας τη ζωή μας.
Καλό μήνα!
