Κείμενο – Φωτογραφίες: Γεώργιος Χουστουλάκης
Επισκέφτηκα πρόσφατα έναν εξαίρετο φίλο, τον πρώην πρόεδρο του Πετροκεφαλίου τον κ. Μανώλη Κανακαράκη, όπου με ξενάγησε στο δημοτικό σχολείο του χωριού τους.
Βρέθηκα λοιπόν στο χώρο του σχολείου τους, να γνωρίσω και εγώ από κοντά, όλα αυτά τα έργα πνοής, που για αυτά μου μιλούσε κατά καιρούς οπότε τον συναντούσα τον Μανώλη στις Μοίρες.
Αυτά που είδα, δεν μπορεί να είναι άλλο, από το αποτέλεσμα μιας μακρόχρονης συνεργασίας πολλών τοπικών φορέων!
Η συνεργασία αυτή πράγματι υπήρξε, από ότι μου είπε ο Μανώλης, και αφορά πρώτα από όλα τον πρώην διευθυντή του σχολείου κ. Αλέξη Δημητρίου, που διετέλεσε διευθυντής επι 18 ολόκληρα χρόνια στο σχολείο τους!
(Από το 1997, έως το 2015).
Επίσης τον σημερινό διευθυντή του σχολείου τον κ. Μαθιουδάκη Αντώνιο.
Το σύνολο των δασκάλων, τότε και τώρα.
Τον σύλλογο των γονέων και κηδεμόνων.
Την κοινοτική αρχή επί τόσα χρόνια.
Φυσικά τον Δήμο Φαιστού, και την Περιφέρεια Κρήτης.
Ένα σύγχρονο δημοτικό σχολείο!
Το δημοτικό σχολείο του Πετροκεφαλίου, ξεκίνησε από ένα ιστορικό κτίσμα του του 1890, για να καταλήξει σήμερα σε ένα αστραφτερό σχολείο πεντακάθαρο, άψογο σε εμφάνιση, με άνετους χώρους, πραγματικό στολίδι του χωριού!
Διαθέτει ότι προβλέπεται για να λέγεται “σύγχρονο”.
Το αρχικό κτήριο, με τον σεισμό του 59, έπαθε σοβαρές ζημιές και κρίθηκε ακατάλληλο.
Έτσι τα παιδιά για δύο χρόνια, έκαναν μάθημα σε σκηνές
Τη χρονιά που επισκευαζόταν η οροφή του παλιού αυτού κτιρίου ήταν μαθητής και ο Μανώλης Κανακαράκης. Ο ίδιος ο Μανώλης μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά, βοήθησαν να τοποθετηθούν και να δεθούν στην οροφή τα κεραμίδια του σχολείου αυτού.
Όπως μου είπε ο Μανώλης “Γράψαμε τότε τα ονόματά μας στα δοκάρια του κτηρίου”!
Αλλάζουν οι εποχές, και επί προεδρίας του Μανώλη Κανακαράκη το 2019, χρειάστηκε να επισκευαστεί ξανά η κεραμοσκεπή του ίδιου κτιρίου, και να αντικατασταθεί με νέα.
“Βρήκαμε γραμμένα ακόμα από τότε, τα ονόματά μας στα δοκάρια”! Θα μας πει ο Μανώλης!
Το κτήριο αυτο βέβαια, σήμερα χρησιμοποιείται σαν νηπιαγωγείο.
Λίγο πιο πέρα κατασκευάστηκε το νέο πλέον κτήριο, το οποίο διαθέτει δύο σχολικές αίθουσες, αίθουσα υπολογιστών, και αίθουσα αρχείου.
Το κτήριο αυτό, αυτομάτως ονομάστηκε “παλιό”, όταν αργότερα επί διευθυντή του σχολείου κ. Αλέξη Δημητρίου, φτιάχτηκε άλλο ένα κτήριο, στην δυτική πλευρά του χώρου!
“Στη θέση αυτή του νέου κτηρίου, πρώτα ήταν δέτης” Μας λέει ο Μανώλης.
Το κτήριο έχει τέσσερεις μαθητικές αίθουσες, και στα υπόγεια διαθέτει αίθουσα εκδηλώσεων και γυμναστήριο.
Το σχολικό συγκρότημα, διαθέτει τεράστιο και άνετο προαύλιο χώρο να παίζουν τα παιδιά, ποδόσφαιρο, βόλεϊ, μπάσκετ κλπ.
Ο Αλέξης Δημητρίου έκανε επίσης το σχολείο από 4/θέσιο σε 6/θέσιο!
Όταν έφυγε ο κ. Αλέξης, συνέχισε ο κ Μαθιουδάκης Δημήτριος.
Και αυτός εξέλιξε το ίδιο σχολείο, και από 6/θέσιο το έκανε 8/θέσιο!
Αξιοποίησε κάποια κοινωνικά προγράμματα, οπότε ήρθαν περισσότεροι δάσκαλοι στο σχολείο τους.
Έτσι έφθασε σήμερα, να απασχολεί το σχολείο αυτό, πάνω από 20 άτομα διδακτικό προσωπικό!
Το σχολείο συνεχίζει επί Μαθιουδάκη να εξελίσσεται συνεχώς, και όλο προς το καλύτερο!
Με λίγα λόγια κάθε χρόνο γίνεται πιο σύγχρονο απο ότι ήταν πριν !
Η βιβλιοθήκη του σχολείου
Ένα έργο, από τα πιο σπουδαία του νέου διευθυντή, είναι και η ίδρυση της βιβλιοθήκη του σχολείου!
Είναι χτισμένη σε μια ξεχωριστή αίθουσα, στον ίδιο χώρο μεν, αλλά προς την νότια πλευρά.
Η βιβλιοθήκη αυτή, έγινε με τη συννενόηση του διευθυντή του σχολείου, του Αντώνη Μαθιουδάκη, το σύνολο των διδασκόντων, την συνεργασία του προέδρου, του Δήμου, και ασφαλώς με χρήματα της περιφέρειας, με χρήματα από προγράμματα δημοσίων επενδύσεων.
Η βιβλιοθήκη που κατασκευάστηκε, εν σχέση με τον όγκο των βιβλίων που ήδη υπάρχουν θεωρείται τώρα αρκετά μικρή, καθότι συνεχώς έρχονται νέα βιβλία, τα οποία τοποθετούνται σε άλλους χώρους προσωρινά. Έτσι προβλέπεται μελλοντικά μεγαλύτερη αίθουσα!
Έχει οριστεί δασκάλα υπεύθυνη, η κα Λενακάκη Στέλλα, η οποία κάνει όλη την δουλειά της βιβλιοθήκης.
Δηλαδή, να τα περνά σε ηλεκτρονική μορφή, και να τα ταξινομεί ανά κατηγορίες.
Έχει ενταχθεί η βιβλιοθήκη στο δίκτυο βιβλιοθηκών του υπουργείου Παιδείας, και περιμένουν όπως μου είπε ο Μανώλης και άλλες εντάξεις, πιο ανώτερες.
Μου είπε επίσης ο Μανώλης:
“Από εκεί και μετά, έχουμε τη συμπαράσταση εξαίρετων προσωπικοτήτων, όπως καθηγητές πανεπιστημίων δημοσιογράφων.
Επίσης από συγγραφείς βιβλίων, που έχουν βραβευτεί οι εργασίες τους πρόσφατα από την ακαδημία Αθηνών κλπ.
Αυτοί λοιπόν όλοι μας χορήγησαν χιλιάδες βιβλία, επιμορφωτικά και λογοτεχνικά.
Έχουμε όμως και τη βοήθεια κι από πολλούς άλλους, όπως κάποιους εκδοτικούς οικους, από την περιφέρειας Κρήτης, από την Βικελαία βιβλιοθήκη, ακόμα και από ιδιώτες που προσφέρουν χρήματα, για να αγοραστούν βιβλία που εμείς θέλουμε”.
Αξιοσημείωτο είναι, από ότι μου είπε ο Μανώλης, πως όλη η διαδικασία της βιβλιοθήκης άρχισε από τη στιγμή που ο διευθυντής με τον σύλλογο των διδασκόντων, αποφάσισαν να αξιοποιήσουν το αρχείο του σχολείου τους!
Έτσι έγινε αυτή η αξιοζήλευτη βιβλιοθήκη στο Πετροκεφάλι, μάλιστα μέσα σε ένα αρκετά σύγχρονο σχολείο!
Το αρχείο του σχολείου
Με έκπληξη, μου έδειξε ο Μανώλης και το αρχείο του σχολείου τους, που παρ όλη την παλαιότητα του, διατηρήθηκε μέχρι σήμερα σε άριστη κατάσταση!
Ο ίδιος ο Μανώλης είδε το αρχείο αυτό σε νάυλον σακούλες, και σε συννενόηση με τον διευθυντή, αποφάσισαν, ότι του αξίζει ένας χώρος ιδιαίτερος!
Πράγματι ο διευθυντής έδωσε την εντολή, και με τη βοήθεια του Μανώλη Κανακαράκη, βρήκαν μια παλιά βιβλιοθήκη και την αναπαλαίωσαν.
Επίσης βρήκαν και ένα παλιό γραφείο, δώρο του 1952, από την τότε δασκάλα Μιχελιδάκη Ειρήνη.
Τοποθετήθηκαν λοιπόν και τα δύο εκεί στον ίδιο χώρο.
Όλα τα αρχεία που υπήρχαν σε σακούλες, τοποθετήθηκαν σε αυτήν την ειδική βιβλιοθήκη!
Μέσα στη βιβλιοθήκη, θα βρούμε σήμερα όλα τα μαθητολόγια, και τους ειδικούς φακέλους με εισερχόμενα και εξερχόμενα έγγραφα από το 1890 και μετά, με τους τότε μαθητές, και τις βαθμολογίες τους.
Το μαθητολόγιο του σχολείου
Στο αρχείο υπάρχει όπως είπαμε το μαθητολόγιο του σχολείου. Μπορεί κάποιος να δει μέσα εκεί, τα ονόματα των προγόνων του, του παππού του, του προπάππου του, την πρόοδο τους, τους βαθμούς τους κλπ.
Έτσι στο μαθητολόγιο αυτό, μπορεί να δει κανείς, ακόμα και την πρόοδο του Κουκουριτάκη Περικλή, του γιατρού της Μεσαράς, καθώς φοιτούσε κι αυτός στο ίδιο σχολείο!
Μπορεί να δει τους βαθμούς του κάθε χρονιά και σε κάθε μάθημα!
Στόχος τους από ότι μας είπε ο κ. Κανακαράκης, η βιβλιοθήκη τους και το σχολείο, να γίνουν πραγματικά πρότυπα στην περιοχή μας, του δήμου, και όχι μόνο στην περιοχή Μεσαράς, άλλα ολόκληρης της Νότιας Κρήτης!
Αν και απλό χωριό το Πετροκεφάλι, χωριό των 800 κατοίκων, κατάφεραν να προσελκύουν σήμερα παιδιά κι από άλλα χωριά, ώστε να φοιτούν στο δικό τους δημοτικό και νηπιαγωγείο!
Οι γονείς από τα χωριά αυτά, πάνε καθημερινά εκεί τα παιδιά τους. Δηλαδή από του Κουσέ, τον Αη Γιάννη, το Καμηλάρι, και το Καλαμάκι!
Κι αυτό, γιατί εδώ υπάρχει αυτή η άριστη κτιριακή υποδομή, το άψογο διδακτικό προσωπικό και φυσικά η βιβλιοθήκη!
Εδω οι δάσκαλοι έχουν φτιάξει πολλά, που μπορούν να δώσουν στα παιδιά γερές βάσεις, και ισχυρά κίνητρα!
Κάθε δάσκαλος λοιπόν που έχει όλα αυτά τα “εργαλεία” , ( υπολογιστές, προτζέκτορ, άριστη βιβλιοθήκη ), φυσικό είναι να κάνει με πιο πολύ όρεξη και άνεση τη δουλειά του!
Έτσι ένα παιδί, από μικρό μπορεί να ανακαλύψει τους ορίζοντες του, τα ταλέντα του και γενικά την κλίση του.
Φυσικό είναι λοιπόν, οι γονείς να θέλουν το συγκεκριμένο σχολείο, για την μόρφωση των παιδιών τους.
Μια μόρφωση, που σίγουρα θα βοηθήσουν όλα όσα προείπαμε, ώστε τα παιδιά, να γίνουν αύριο ικανοί επιστήμονες, με πολλά εφόδια.
Σε μια τηλεφωνική επικοινωνία με τον πρώην διευθυντή του συγκεκριμένου σχολείου, κ Αλέξη Δημητρίου, (συνταξιούχος σήμερα και κάτοικος Γαλιάς), θα μας πει κι αυτός δύο λόγια, σαν πρώην διευθυντής στο ίδιο σχολείο:
“Το 1997 επιλέχτηκα διευθυντής στο 4/θέσιο Δημοτικό Σχολείο Πετροκεφαλίου.
Το σχολείο ήταν σχολικό κέντρο, και είχε μαθητές εκτός από το Πετροκεφάλι, από το Καμηλαρι, Κουσέ, Άγιο Ιωάννη, και Καλαμάκι.
Στεγαζόταν σε τρεις αίθουσες που διέθετε το σχολείο, και χρησιμοποιούσε και μια από τις τρεις μικρές του πρώτου σχολείου του Πετροκεφαλίου.
(Κτήριο ιστορικό, του 1890), που ήταν σε κακή κατάσταση.
Έπρεπε να βρεθεί λύση στο στεγαστικό πρόβλημα , γιατί στόχος ήταν το σχολείο να γίνει 6/θέσιο, αφού πολλοί μαθητές της περιοχής που μεταφερόταν από άλλα χωριά, φοιτούσαν σε σχολεία των Μοιρών, ή του Τυμπακίου, που ήταν πολυθέσια.
Με ενέργειες της Βαγγελιώς Ηλιάκη – Σχοιναράκη που ήταν την περίοδο εκείνη βουλευτής, εκταμιεύτηκε ένα ποσόν, για την τοποθέτηση τεσσάρων λυόμενων αιθουσών και γραφείου.
Σε συζήτηση με τον τότε δήμαρχο κ Αρμουτάκη, την πρόεδρο κα Μπιτσακάκη, και τον δημ σύμβουλο κ Τίτο Μαρκάκη, αποφασίστηκε να αλλάξει η μελέτη, και να γίνει κτήριο με μπετόν, και μάλιστα να αξιοποιηθεί η πλευρά του δρόμου, με τη δημιουργία ισόγειας αίθουσας πολλαπλών χρήσεων.
Το σχολείο ολοκληρώθηκε το 2003, και στη συνέχεια έγινε ανάπλαση της αυλής, (γήπεδο μπάσκετ – βόλεϊ, βιομηχανικό μπετό, γήπεδο ποδοσφαίρου, δενδροφύτευση, βρύσες, υπόστεγα) από πρόγραμμα της νομαρχίας (Νομάρχης η Βαγγελιώ Ηλιάκη).
Την ίδια περίοδο ολοκληρώθηκε και το νηπιαγωγείο, με αξιοποίηση και του παλιού σχολείου που αναπαλαιώθηκε.
Όλα αυτά έγιναν την περίοδο της προεδρίας του Μανώλη Κανακαράκη, που κάθε μέρα ήταν δίπλα μας και αγωνιζόταν, καθώς έτρεχε σε νομαρχία και δήμο.
Αμέριστη και η συμπαράσταση της Βαγγελιώς Ηλιάκη – Σχοιναράκη, που ήταν νομάρχης Ηρακλείου.
Ολοκληρώθηκε έτσι το σχολικό συγκρότημα, με 2/θέσιο νηπιαγωγείο και 6/θέσιο Δημοτικό, με σύγχρονες εγκαταστάσεις, που ήταν ελκυστικό για μαθητές και γονείς.
Το σχολείο είχε μόνιμο εκπαιδευτικό προσωπικό, και δημιούργησε μια παράδοση στις σχολικές εκδηλώσεις και το θέατρο.
Ιδιαίτερα στη λήξη, γινόταν διήμερες εκδηλώσεις βραδυνές και ανέβασμα μεγάλων θεατρικών παραστάσεων 70 λεπτών, στην αυλή του σχολείου.
Οι παραστάσεις αυτές, παιζόταν και στον θεατρικό σταθμό του Ηρακλείου, στο παιδικό φεστιβάλ, και στο Καμηλαρι, από όπου ήταν πολλοί μαθητές.
Αυτές οι παραστάσεις άρεσαν ιδιαίτερα στους μαθητές, και ήθελαν όλοι να συμμετέχουν..
Ο πρόεδρος Μανώλης Κανακαράκης, ενθουσιασμένος από αυτές τις παραστάσεις οραματίστηκε, και τελικά κατάφερε να ολοκληρώσει το θεατράκι δίπλα στο σχολείο, όπου πλέον γίνονται εκεί οι εκδηλώσεις και οι θεατρικές παραστάσεις”.
Τίποτα λοιπόν δεν γίνεται στην τύχη, αν δεν υπάρχει αγάπη για τον τόπο, μεράκι και ενδιαφέρον, από όλους τους αρμόδιους φορείς!
Πόσο σπουδαίο γεγονός είναι λοιπόν, να έχει πολιτισμό ένα χωριό, και να είναι σε θέση να διαθέτει ένα τέτοιο σύγχρονο και πρωτοπόρο σχολείο.
Αυτομάτως γίνεται φωτεινό παράδειγμα προς μίμηση, για όλα τα γύρω χωριά της περιοχής μας!
