Γράφει ο Δημοσιογράφος Γιώργος Μυσιρλάκης
Καλό ταξίδι αγαπημένε Απολλόδωρε , δάσκαλε και κορυφαίε δημοσιογράφε.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις νουθεσίες και παρενθέσεις σου προς όλους τους νέους συναδέλφους.
Δίδαξες πραγματική δημοσιογραφία , ήθος συνέπεια και ανθρωπιά.
Η αγάπη σου για το λειτούργημα – έτσι ήταν για σένα- ο ρόλος του δημοσιογράφου- απέδειξε σε δύσκολες εποχές τι σημαίνει η αληθινή δημοσιογραφία.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ ένα βράδυ που είχα περάσει λίγο μετά τη μία μετά τα μεσάνυχτα απ’ την “Αλλαγή” και τον τίτλο που είχες βάλει στην λήξη μιας πολύμηνης ομηρίας “ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΕΛΟΣ” .
Κι τότε σαν νεαρός εκολαπτόμενος δημοσιογράφος θαύμαζα την οξυδέρκεια του πνεύματος του που αποτυπωνόταν στο χαρτί και την επομένη θυμάμαι πως τον συγκεκριμένο τίτλο δεν τον είχαν ούτε οι λεγόμενες σοβαρές εφημερίδες των Αθηνών και ήταν τίτλος που είχε συζητηθεί και στα δημοσιογραφικά στέκια της πρωτεύουσας και του Ηρακλείου.
Πολλά θυμάμαι και τ΄ αναπολώ με σεβασμό στη μνήμη σου μια και ευτύχησα να τύχω των “μαθημάτων” μα και συμβουλών σου ακόμη και πρόσφατα αφού μέχρι και την τελευταία ώρα παρέμενες δημοσιογράφος ενδιαφερόμενος για τα πάντα έχοντας άποψη , γνώμη μα και προτάσεις .
Κι εκεί που είσαι τώρα σίγουρα θα μετέχεις στη εφημερίδα των ουρανών που δεν ξέρω αν λέγεται ” Η φωνή των αγγέλων”.
Θα βρεθείς με τον Μηλολιδακη, τον Καφετζάκη, τον Τριγώνη, τον Χριστοφοράκη, τον Μουρέλο, τον Γραμματικάκη, τον Μυκωνιάτη, τον Σταυρακάκη, τον Καρέλλη, την Τιτίκα, τον Παπουτσάκη, τον Βουλδή, τον Αθανασίου, τον Καραλή, τον Πολίτη, το Βλαχάκη, μα και με όλους που τίμησαν τη δημοσιογραφία!
Και είναι σίγουρο πως το “φύλλο” θα ενισχυθεί ακόμη πιο δυνατά με την εκεί παρουσία σου μια και θα τους φέρεις εκτός των άλλων και “φρέσκα” γήινα νέα.
Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ αδελφέ , φίλε και σεβαστέ Απολλόδωρε.
Ειλικρινή συλλυπητήρια στην Ελένη, τα παιδιά σου, τα εγγόνια και τα δισέγγονα σου.
ΑΘΑΝΑΤΟΣ.
