Γράφει ο Φώτης Παπαναστασίου
Το δυσλεξικό παιδί χρειάζεται ειδική μεταχείριση στο διδακτικό του πρόγραμμα. Είναι αποδεδειγμένο ότι οι ικανότητες του μπορούν να βελτιωθούν αν η μάθηση του προσαρμοστεί στο τρόπο με τον οποίο σκέφτεται.
Στο δυσλεξικό παιδί πρέπει να πηγαίνουμε:
σε ολόκληρη την εικόνα και μετά να εξηγούμε πως οι λεπτομέρειες χωράνε σε αυτή
από το εύκολο στο δύσκολο
από το απλό στο σύνθετο
από το συγκεκριμένο στο αφηρημένο
από το οπτικό στο ακουστικό
O δυσλεξικός μαθητής δεν είναι:
τεμπέλης! Κάνει ότι καλύτερο μπορεί. Χρειάζεται περισσότερη ώρα και ενέργεια για να κάνει αυτά που κάνει ένας συμμαθητής του.
Πρέπει να του δείχνουμε απευθείας αυτό που του διδάσκουμε.
Ο δυσλεξικός μαθητής χρειάζεται:
ένα ήσυχο, ήρεμο, δομημένο, τακτοποιημένο, σταθερό και δίκαιο περιβάλλον για να εξελιχθεί
μια έως δυο λεκτικές οδηγίες τη φορά
μικρές, απλές οδηγίες με λίγα λόγια.
μια πολυαισθητηριακή προσέγγιση της μάθησης
να συνδυάζονται οι τρεις τρόποι μάθησης: Οπτικός, Ακουστικός, Κιναισθητικός
να του δίνεται κάθε ευκαιρία να εκφράζει τη δημιουργικότητα του όταν μαθαίνει
περισσότερο χρόνο να επεξεργαστεί αυτό που άκουσε
περισσότερο χρόνο να ανταποκριθεί
περισσότερο χρόνο να ολοκληρώσει τις εργασίες του
Ο δυσλεξικός μαθητής μοιάζει:
να μην προσέχει. Στην πραγματικότητα είναι πιθανό να βιώνει μια αισθητηριακή υπερφόρτωση.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε να δείχνουμε πως οι καινούργιες πληροφορίες, γνώσεις ταιριάζουν με αυτές που ήδη έχει μάθει και ότι πάντα χρειάζεται πολύ εξάσκηση σε κάθε βήμα της μαθησιακής διαδικασίας.
Πηγή: dyslexiaathome.blogspot.gr
