Γράφει ο Γιώργος Μαμάκης
Ένας μικρός παράδεισος στη νότια Κρήτη, δίπλα στα επιβλητικά βράχια της Καψάλας, όπου φτάνει κανείς μόνο με καραβάκι ή πεζοπορώντας.
Κυματιστά τοιχώματα, πυρρόξανθο πέτρωμα, πικροδάφνες, αγριελιές, ενδημικά φυτά, βότανα, ακατάπαυστο πέταγμα πουλιών.
Τα πετροχελίδονα δεν μεταναστεύουν ποτέ από αυτή τη γωνιά της Ευρώπης.
Ο μύθος λέει ότι είναι οι ψυχές των ερημιτών που έζησαν εδώ.
Στη μεγαλύτερη διαδρομή του φαραγγιού υψώνονται δεξιά και αριστερά τεράστιοι κάθετοι βράχοι, όπου υπάρχουν πολλές σπηλιές στις οποίες έχουν ζήσει δεκάδες ασκητες.
Αφού προσπεράσουμε ένα πυκνό ξέφωτο με πικροδάφνες, φτάνουμε στην εκκλησία του Αγίου Αντωνίου, προστάτη των ερημιτών.
Τα σμαραγδένια νερά του Λιβυκού λούζουν αιώνια την παραλία κάτω από τη Μονή καθιστώντας την από τις ωραιότερες της Κρήτης.
Στην ανατολική πλευρά της παραλίας υπάρχει μια κρυμμένη θαλασσινή λίμνη με το όνομα Βουρβουλίτης.
Για να την προσεγγίσετε πρέπει να ανέβετε στην κορυφή του βράχου.
Η θέα από εκεί πάνω είναι εκπληκτική!
Η βόλτα στο Αγιοφάραγγο αξίζει όσο λίγες στην Κρήτη.
Η ενέργεια του τόπου, η αγριάδα του τοπίου παντρεύεται αρμονικά με την ηρεμία της σιωπής.
Μπορεί να παραμένει άγνωστο σε αυτούς που δεν έχουν εξερευνήσει με προσοχή το κρητικό τοπίο, πάντως όσοι έφτασαν ως το Αγιοφάραγγο κάνουν λόγο για μια ονειρεμένη παραλία: έναν μικρό παράδεισο πλάι σε υπέροχα μπλε νερά, αλλά και στη βραχώδη αγριάδα της τριγύρω φύσης!
