Πρωτόπιασα λύρα στα δώδεκα και στα δεκαπέντε έκανα διασκεδάσεις.
Μετά έπεσα στο επάγγελμα.
Ο Γιάννης Μαρκόπουλος και ο Σταύρος Ξαρχάκος με βοήθησαν να βρω κουράγιο στην αρχή, που ήρθα στην Αθήνα.
Βέβαια, εμένα, δε με πήραν να με κάνουν τραγουδιστή.
Ήμουν.
Μου έδωσαν δουλειά.
Με αξιοποίησαν.
Μου κάνανε καλό αλλά νομίζω ότι κι εγώ έχω προσφέρει.
Θέλω να τραγουδήσω κι άλλα καλά τραγούδια με καλό στίχο και καλούς συνθέτες και μετά, να πάω στην Κρήτη.
Να τακτοποιηθώ.
Να στεριώσω δηλαδή όπως ήμουν.
Αν δεν είχα την αγάπη του κόσμου θα τα παρατούσα και θα έφευγα.
Θα πήγαινα στ’ Ανώγεια, στο χωριό μου.
Μια χαρά ήμουν εκεί.
Καθόλου δε μ’ αρέσει η ζωή της πρωτεύουσας αλλά είμαι ευχαριστημένος από την αγάπη που μου έχει ο κόσμος.
Αυτό με συγκινεί πολύ.
Συγκινούμαι εύκολα.
Κλαίω όταν μ’ αρέσει κάτι.
Κλαίω και για στεναχώρια.
Με τρομάζει η κακία.
Με φοβίζει στην καρδιά του ανθρώπου η βρωμιά και στην καρδιά του τόπου η διχόνοια.
Πρέπει να μονιάσουμε για να πάει μπροστά τούτος ο τόπος.
Δεν είναι καλό κάτι;
Να το σβήσουμε όλοι μαζί.
Είναι;
Να το υποστηρίξουμε όλοι μαζί.
Ο άνθρωπος πρέπει να ελπίζει πως κάποτε θα αλλάξουν τα πράγματα και να αγωνιστεί γι’ αυτό.
Είμαι αισιόδοξος.
Νίκος Ξυλούρης
Σαν σήμερα, το 1936, γεννήθηκε.
…………………………………………………………….
Πηγή: ogdoo. gr
Περιοδικό Επίκαιρα (1976) Απόσπασμα από συνέντευξη στη Λιάνα Κανέλλη.
Πηγή: Πρόσωπα
