Της Άννας Σκανδαλάκη
Το Γίγαντα τσι μουσικής ποχαιρετα η Κρήτη και κλαίνε τ’ Άστερουσια δίπλα στο Ψηλορείτη..
Η μουσική παράδοση έχει όρφανεψει πάλι γιατί χει μιαν άπολια στο χώρο τσι μεγάλη…
Μισευγει ο Μελεσανος τ, άστρο τσι μουσικής μας κι έχει γεμίσει με καημό και θλιψη η ψυχή μας…..
Εκείνος που τη λύρα ντου έκανε να μιλησει μισευγει και τη Κρήτη μας στα μαύρα θα τη ντισει………..
Μισευγεις για τον ουρανό Μελεσανε Ζάχαρη κι η λύρα σου ορκίστηκε να σπάσει το δοξάρι…
Δε θέλει από τα χέρια σου αλλά να τη κρατούνε γιατί ποθες τσ, αγάπη σου τ, άγγιγμα δε θα βρουνε…
Αγάπησες τη μουσική όσο κανένας άλλος και δάσκαλος στσι νέου μας εγινηκες μεγάλος…..
Σαν Αθρωπος σαν μουσικός έχεις αφήσει Ναμι κι η Κρήτη ενός λεπτού σιγή στη φευγα σου θα κάμει…
Με μιαν έυκη εκεί που πας ο πρώτος που θα ζμιξεις ναν, ο Κακλης εγκάρδια τη Χέρα να του σφίξεις….
Να θυμηθητε τσι παλιούς καιρους τσ, αγαπημένους πουχετε τσ, ομορφοτερους σκοπούς μαζί γραμμένους…..
Στον Άδη βριχνουντε πολλοί τσι μουσικης Δάσκαλοι και θα χεις μιαν υποδοχή Μελεσανε μεγάλη…..Πες τσι ζηλιάρα σου καρδιάς γλυκά θ, αντιλαλησει του Άδη όλη η σκοτεινιά με φως να πλημμυρισει..
Η Κρήτη με βαριά καρδιά λέει καλοστραθια σου κι Αθάνατο στσ ΑΘΑΝΑΤΟΥΣ , θα τό’χει τ, όνομα σου…..
Έργο μεγάλο άφηκες Μελεσανε Ζαχαρή κι ώστε να στέκει η Κρήτη μας θα σου γνωρίζει χαρη………
ΚΑΛΟ σου ταξίδι…..
