​Ο πονηρός βλέποντας την πνευματική πρόοδο του μοναχού άρχισε συστηματικά να τον πολεμά. Μέρα και νύχτα, δίχως διακοπή παρουσιαζόταν μπρος του με διάφορες μορφές προσπαθώντας να τον βλάψει. Ο Σωφρόνιος καταλαβαίνοντας τα τεχνάσματά του τον πολεμούσε με αυστηρή νηστεία και πολλή προσευχή καταφέρνοντας να αποκρούει τις δαιμονικές επιθέσεις. Ωστόσο, η απειρία τον οδήγησε σε επίφοβα μονοπάτια, με αποτέλεσμα ο πονηρός να αδράξει την πρώτη ευκαιρία που του δόθηκε και να εκδικηθεί τον αγωνιστή μοναχό ταλαιπωρώντας τον σκληρά για ένα χρονικό διάστημα της ζωής του.

Ο πατήρ Σωφρόνιος, αν και φιλότιμος στον πνευματικό αγώνα ήταν ακόμη άπειρος και δεν είχε αποκτήσει την απαιτούμενη διάκριση. Ήταν το 1960 όταν σε ηλικία 29 χρονών μετά από απανωτές επιθέσεις του πονηρού πίστεψε πως κατάφερε και νίκησε τα δαιμόνια και πως ηττημένα τα γελοιοποίησε. Ένιωσε τότε μέσα του μια παράξενη ικανοποίηση (κούφια ευχαρίστηση). Τη σκέψη αυτή την έκανε μια μέρα καθώς κατέβαινε τα σκαλιά του Νοσοκομείου Λοιμωδών. Αυτή τη φευγαλέα στιγμή που πέρασε ο υπερήφανος λογισμός από τον νου του περίμενε ο πονηρός. Με μανία τον χτύπησε στο πρόσωπο και στη συνεχεία αιχμαλώτισε το νου και το σώμα του.

Τα αδέρφια του τον πήρανε στο χωριό τους την Εθιά. Άρχισε τότε ένας μεγάλος αγώνας με πολύ προσευχή, πολλά δάκρυα, αγρυπνίες, νηστείες, επισκέψεις σε μοναστήρια όπου διαβάζονταν οι ανάλογες ευχές που έχει η εκκλησία γι’ αυτές τις περιπτώσεις.

Στην αγκαλιά της Παναγιάς του Κουδουμά:

Ένα τέτοιο προσκύνημα έγινε και στην Ιερά Μονή Κουδουμά. Συγγενείς και συχωριανοί συνόδευσαν οδοιπορώντας τον πατήρ Σωφρόνιο στο προσκύνημα. Μόλις έφτασαν

στο μοναστήρι ο πατήρ Σωφρόνιος βλέπει την Παναγία να ανοίγει τα χέρια της και να τον αγκαλιάζει.Να πως περιγράφει ο ίδιος τη συγκλονιστική στιγμή:                        Την Παναγία την είδα, όταν πήγαινα στον Κουδουμά. Συναντήσαμε μια εκκλησία, που είναι του Πέτρου και Παύλου. Καθίσαμε εκεί, ήπιαμε νερό, φάγαμε ψωμί κι ελιές και μετά συνεχίσαμε να πάμε στου Κουδουμά. Και, μόλις φθάσαμε εκεί, νιώθω την Παναγία και με κάνει μια αγκαλιά, έτσι. Πώς αγκαλιάζεις ένα άτομο, έτσι. Δεν είδα τίποτε. Μόνο την αγκαλιά ένιωσα. Τότε ήμουν είκοσι εννέα χρόνων.

Ο εξάδελφος του Αντώνιος Σαριδάκης θυμάται από εκείνο το προσκύνημα:

-Η χαριστική βολή στο διάβολο δόθηκε από την Παναγία του Κουδουμά. Τον πήγαμε εκεί με συνοδεία πολλών συγγενών και χωριανών. Η Παναγία τον είχε αγκαλιάσει, όπως έλεγε και ο ίδιος, και τον τραβούσε προς τον Κουδουμά, και η ενάντια δύναμη του σατανά τον τραβούσε προς τα πίσω. Βέβαια δεν μπορούσε παρά να υπερισχύσει η δύναμη της Παναγίας. Υπήρχε μέγας κίνδυνος να χαθεί για πάντα, αλλά η Παναγία τον προστάτεψε.

Στο μοναστήρι του Κουδουμά για την

απαλλαγή του πατρός Σωφρονίου από τον πειρασμό συμπροσευχήθηκαν με θέρμη ο τότε Ηγούμενος της Μονής και ενάρετος Πνευματικός, Ιερομόναχος Νικόδημος Καλλιγιαννάκης, ο μακαριστός Ιερομ. Αναστάσιος Λεονταρίδης ο

Κουδουμιανός και ο μακαριστός Ιερομόναχος Ευμένιος Λυκάκης ο Σιναΐτης που υπήρξε παραδελφός του Σωφρονίου στο μοναστήρι του αγίου Νικήτα.

Ο δεσμός με το μοναστήρι του Κουδουμά:      Μετά το συγκλονιστικό γεγονός της θεραπείας του, ο Σωφρόνιος από ευλάβεια

και ευγνωμοσύνη εγγράφεται στο μοναχολόγιο της Ι. Μ. Κουδουμά και θα παραμείνει αδελφός της Μονής μέχρι το τέλος της ζωής του.

Αγαπούσε πολύ τους δύο κτήτορες της Μονής, τους Οσίους Παρθένιο και Ευμένιο. Κάποτε μάλιστα ο όσιος Ευμένιος εμφανίστηκε μπρος του κι ο Σωφρόνιος παρατήρησε πως είχανε το ίδιο ύψος. Ο ίδιος αφηγείται χαριτωμένα:

-Αυτός ο Ευμένιος, ούτε πιο ψηλός είναι, ούτε πιο κοντός, ένα αλφάδι είμαστε!

         Ο Άγιος συνέβαλε αθόρυβα και στην ανοικοδόμηση της Μονής δωρίζοντας μετά θάνατον το μεγαλύτερο μέρος των απολαβών του από την ιερατική του διακονία. Το ποσό αυτό δαπανήθηκε για την ανέγερση της τράπεζας της Μονής Κουδουμά καθώς και των ξενώνων των προσκυνητών. Όσο ζούσε έκανε και μικρότερες δωρεές ιερών κειμηλίων, τα οποία φυλάσσονται με ιδιαίτερη ευλάβεια στο Μοναστήρι.

Πηγή: imkoudouma.gr