Μια πολύ σημαντική ιστορική αναφορά κάνει με δυο αναρτήσεις της στην προσωπική της σελίδα η κ. Σοφία (Σόνια) Βασιλάκη από το Πετροκεφάλι του Δήμου Φαιστού.
Δασκαλοπαίδι και την ημέρα της γυναίκας θυμήθηκε τη μητέρα της, την εξαίρετη δασκάλα Μαρία Μπορνόβα, που εργάστηκε σε σχολεία της Μεσαράς, δίνοντας άπλετο πνευματικό φως και φωτίζοντας τα Μεσαριτόπουλα, πριν και μετά το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο!
Η φωτογραφία της κορυφής δημοσιεύτηκε στις 9 Μαΐου και δείχνει τη Δασκάλα Μαρία Μπορνόβα να εργάζεται, επηρεασμένη από τον Αλέξανδρο Δελμούζου, στο Δημοτικό Σχολείο των Πιτσιδίων το 1935, σε ένα σύγχρονο για την εποχή τυπογραφείο, με παιδάκια ξυπόλυτα, αλλά με μεγάλη προσήλωση στο έργο τους!
Θεατρική παράσταση στον Κουσέ!
Οι επόμενες φωτογραφίες είναι από θεατρική παράσταση στο Δημοτικό Σχολείο του Κουσέ και συνοδεύονται από ένα υπέροχο κείμενο της κ. Σοφίας Βασιλάκη.
Γράφει λοιπόν σκιαγραφώντας τη μητέρα της, αλλά και τους Δασκάλους της εποχής της, ανάμεσά τους και ο πατέρας της ο γνωστός Δάσκαλος Αντώνης Βασιλάκης:
Φίλοι μου σκέφτηκα να συμπληρώσω την παρουσίαση της Μητέρας μου στον εκπαιδευτικό της ρόλο, με τις φωτογραφίες αυτές.
Είναι όλες όπως βλέπετε πολυκαιρισμένες ..και δείχνουν την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας τα μεταπολεμικά χρόνια!
Ούτε Σινεμά ούτε Βίντεο, ούτε αίθουσες ειδικές, χωρίς μικροφωνική εγκατάσταση, οι δάσκαλοι έκαναν τότε ότι μπορούσαν!
Δουλεύανε πρωί και βράδυ συχνά σε μονοτάξια Σχολειά…
Οι θεατρικές παραστάσεις τότε ήταν η μοναδική πολιτιστική διέξοδος του Χωρίου.
Θυμάμαι όταν ετοιμάζανε Θέατρο στο Σχολείο ζούσαμε ένα πυρετό στο σπίτι!
Βεστιάριο για ενοικίαση κουστουμιών δεν υπήρχε, έπρεπε τα κουστουμιά να φτιαχτούν με φαντασία και εφευρετικότητα, των δασκάλων…
Οι Δάσκαλοι φέρνανε τον Πολιτισμό τότε στις μικρές κοινότητες!
Η κάθε μια από τις φωτογραφίες έχει κόπο εφευρετικότητα, φαντασία μεράκι, για να μετατρέψεις ένα απλό σεντόνι, χωρίς να κοπεί, χωρίς σπάταλη υλικού ,σε κουστούμι για την παράσταση.
Πετσέτες ξομπλιαστές, γιλέκα, σεντόνια, κουνουπιέρες, τραπεζομάντιλα, όλα επιστρατεύονταν από το σπίτι μας…
Κι εγώ όλο να κουβαλώ πράγματα από το ένα χωριό στο άλλο, γιατί μέσα στην προετοιμασία όλοι συμβάλαμε…
