Του Χρήστου Λενιδάκη
Τσ’ ανατολής σου τη στιγμή
έδυσες παλικάρι
κι είσαι παρθενομάρτυρας
μες του Θεού τη χάρη.
Μας έδειξες πως γίνεται
και τούτο τον αιώνα
να βγαίνουν μάρτυρες Χριστού
με πίστη και αγώνα.
Εστάθηκες ενάντια
στη μόδα ,στην πορνεία
και κέρδισες με στέφανα
ζωή την αιωνία.
Oι φλόγες της καταστροφής
άφησαν το κορμί σου,
γιατί ήταν αγνότατη
η σύντομη ζωή σου.
Τώρα η ψυχή σου ολόφωτη
και λαμπροστοστολισμένη,
είναι στα χέρια του Θεού,
στσ’ αγίους ενταγμένη.
Και το πολύαθλο κορμί
κοιμάται μεσ’ το χώμα,
μα ‘ναι σπορά αναστάσιμη
στου ουρανού το χρώμα.
Και κάποτε θα εγερθεί
για να πανηγυρίσει,
με την ψυχή πάλι μαζί,
σ’ άλλου αιώνα ‘ζήση’…
Το ξόδι σου χαρούμενο,
με πράξεις αγιασμένες,
ήτανε ‘ένεση’ ζωής
σε φλέβες μαραμένες…
Μπροστάρης ο πατέρας σου,
ο όσιος Λευίτης,
τόνισε την ανάσταση
και έγινε προφήτης.
Γιάτρεψε το Ρωμέικο,
απού χαροπαλεύει,
κι έμαθε τον καθένα μας
την πίστη να γυρεύει…
Αν θέλει να ‘χει την καρδιά
‘χαράς πεπληρωμένη’,
και στο λιμάνι τ’ ουρανού
αγκυροβολημένη…
