Στό παρακάτω συγκλονιστικό κείμενο θά διαβάσετε τί έκανε καί τί έπαθε ό εισαγγελέας πού κατηγόρησε άδικα τόν Άγιο Νεκτάριο.
Βρωμερές συκοφαντίες Πολλά όμως διασπείρονταν από τούς κακούς ανθρώπους στήν Αθήνα περί τού Πενταπόλεως καί τής ανεγέρσεως τής Μονής.
Πολύ τόν κατέτρεξε καί ό Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Μελέτιος Μεταξάκης. Αυτός διετέλεσε καί Οικουμενικός Πατριάρχης καί Πατριάρχης Αλεξανδρείας. Αυτός ό δυστυχής ήταν μασώνος μοντέρνος, νεωτεριστής καί έκανε πολύ κακό στήν Εκκλησία.
Αλλά καί ποία διαφορά στό τέλος τών δύο Ιεραρχών.
Ό Μεταξάκης, πού έκανε τόσα είς βάρος τής Ορθοδοξίας, είχε οικτρό τέλος.
Τόν βρήκαν ένα πρωί κάτω από τό κρεβάτι του νεκρό καί μέ τήν γλώσσα του έξω.
Αυτήν ακριβώς τήν γλώσσα, πού έλεγε αυτά στόν Άγιο καί τόσα είς βάρος τής Ι. Παραδόσεως καί τής Ορθοδόξου Εκκλησίας!
Έξωαντιθέτου, ό Πενταπόλεως, πού έμεινε πιστός είς τήν Ιερά Παράδοση καί υπέμεινε τούς πειρασμούς καί διώξεις, είχε άγιο τέλος καί σήμερον τιμάται, όχι μόνο από τό Πανελλήνιο, αλλά καί από όλ τόν κόσμο.
Είναι αληθές, ότι ό Θεός παρεχώρησε νά περάσει καί εκεί πολλές θλίψεις καί πίκρες.
Παρ’ όλη τήν εκεί εργασία του, πολλοί κακοί, άνθρωποι, όργανα τού διαβόλου έλεγαν, ότι ό Άγιος είναι υποκριτής καί, ότι όλα αυτά πού κάνει, είναι υποκριτικά.
Έφτασαν μάλιστα στό σημείο νά τόν κατηγορούν γιά ανηθικότητες καί, ότι τό Μοναστήρι τό κατάντησε άντρο ακολασίας!
Διέδιδαν, ότι οί Μοναχές γεννούσαν νόθα παιδιά καί τά πετούσε στό πηγάδι.
Κάποια μητέρα, μάλιστα, πού τήν έλεγαν στήν Αίγινα Κερού είχε μία κόρη 16 ετών χαριτωμένη, συνετή, φρόνιμη καί θεοφοβούμενη.
Ή μητέρα αυτή είχε μανία καταδιώξεως πρός τήν κόρη της καί πολλές φορές επιχείρησε νά τήν σκοτώσει. Τό δυστυχισμένο αυτό πλάσμα βρήκε καταφύγιο στό Μοναστήρι τού Αγίου Νεκταρίου.
Ό Άγιος, πονόψυχος καθώς ήταν, τό δέχτηκε καί τό προστάτεψε.
Ή Κερού δέν μπορούσε νά τό χωνέψει καί άρχισε νά συκοφάντη τόν Άγιο. Ό Εισαγγελεύς πήρε τήν κατάθεση καί τήν επομένη πήγε αγριεμένος στήν Αίγινα μέ δύο χωροφύλακες.
Παραβίασε τήν πόρτα, παρά τούς κανονισμούς τού Μοναστηριού, καί μπήκε κατ’ ευθεία στό διαμέρισμα τού Αγίου.
Οί Μοναχές αναστατώθηκαν καί άρχισαν νά κλαίνε.
Ό Δεσπότης σηκώθηκε μέ τό συνηθισμένο Χριστιανικό του χαμόγελο νά τούς υποδεχτεί. Ό Ανακριτής έξω φρενών, είπε είς τόν εβδομηκονταετή τότε γέροντα: —Βρέ παλιοκαλόγερε!… πού είναι τά παιδιά πού κάνεις; (Επακολούθησε αισχρότατη φράση). Αυτά κάνεις εδώ πέρα; Κατόπιν τόν έπιασε από τό ράσο καί τόν απειλούσε, λέγοντας: Θά σού ξεριζώσω τά γένια τρίχα, τρίχα.
Ό Άγιος δέν έβγαλε λέξη. Μόνον μέ τό χέρι του έδειχνε ψηλά καί έλεγε: — Βλέπει ό Θεός. Ξέρει ό Θεός!!
Καί πράγματι! «ἔστι δίκης ὀφθαλμός, Ὅς τά πάνθ’ ὁρᾶ».
Ό ασεβέστατος Εισαγγελεύς σέ μία εβδομάδα αρρώστησε βαριά. Είχε τρομερούς πόνους από τήν αρρώστια του.
Τό χέρι εκείνο, πού έπιασε καί κουνούσε τόν Άγιο, ξεράθηκε. Τότε τό συναισθάνθηκε καί ζήτησε νά τόν πάνε μπροστά στόν Άγιο, γιά νά τόν συγχωρέσει.
Πράγματι τόν πήγαν. Έπεσε στά πόδια τού Αγίου, μαζί μέ τήν γυναίκα του καί ζητούσε νά τόν λυπηθεί.
Ό Άγιος προσευχήθηκε Στόν Θεό πολύ.
Ήταν ό μακάριος ανεξίκακος καί μακρόθυμος. Τόν συγχώρησε μέ τήν καρδιά του. Τού Εισαγγελέως έπειτα από δύο χρόνια τού κόψανε τό χέρι.
Εκείνο τό χέρι πού κουνούσε, από τό γιακά τού ράσου, τόν Άγιο. Τό Μοναστήρι του όμως, παρ’ όλα αυτά, πρόκοψε. Έν τώ μεταξύ ή Αδελφότης μεγάλωσε, γιατί προσετέθησαν καί άλλες Αδελφές καί μάλιστα μορφωμένες.
Έγινε ένα πνευματικόν κέντρο, πού ξεκούραζε ψυχικά καί φώτιζε τούς ανθρώπους.
Βοήθειά μας ό Άγιος!
Πηγή: Άγιος Ευμένιος Σαριδάκης † 23 Μαΐου 1999 – Γιωργος Γεωργουδάκης
