Κάθε χρόνο τέτοια περίπου εποχή (αν και όλα τα ρύθμιζε ο καιρός) ήταν η χαρά μου να με πάρει η μάνα μου και να πάμε στις σταφιδολιές.
Ο συγχωρεμένος ο πατέρας τους τις έτρωγε ακόμα και στα μακαρόνια και γι αυτό η μάνα φρόντιζε να έχουμε όλο το χρόνο όπως η αδελφή μου τώρα στο Μορόνι που τσήμοιασε.
Τότε βέβαια ήταν κι άλλες εποχές οι χονδρολιές κυριαρχούσαν στην πάνω ρίζα κι όχι μόνο…
Σήμερα οι πιο πολλοί τση ξεπατώσανε για να βάλουν λέει δενδρύλλια που βγάζουνε πιο πολύ λάδι και καλύτερης ποιότητας ή για καυσόξυλα.
Γι΄αυτό και σήμερα είναι δυσεύρετες.
Πάντως εμείς καταφέραμε και βρήκαμε με τον φίλο τον Μανώλη ένα κουβά χτες…
Αδιάψευστος μάρτυρας η φωτογραφία!
Κείμενο – Φωτογραφία: Γιάννης Φραγκιαδάκης – Δια-SOS-τε τη Μεσαρά
