Της Άννα Σκανδαλακη….
Οι ουρανοί γινότανε δικοί σου ,
με τσι τιμής, τ, ατσάλινα και δυνατά φτερά,
Τον Ήλιο χαιρετούσες και τα νέφη,
Και γέμιζε το βλέμμα σου χαρά..
Στη Μάνα Ελλάδα έστελνες φιλιά.
Και τσι λεγες όπου με εγώ να μη φοβάσαι,
Μαζί με τ’ αλλά παλικάρια που γέννας,,
Πάντα ελεύθερη και τιμημένη θα σε…
Κι εδα μισεύεις για τσι τόπους του Θεού,
κι ο ουρανό σου σκεπαστικέ με θλίψη,
Και ξεδιπλώνει η Πατρίδα τη Σημαία τσι τιμής,
Την Αντριοσινη και τη λεβεδια σου να τυλιξει .
Καλό ταξίδι για τσι τόπους του Θεού,
Και σαν το γιο τζη η Παναγία μας να σ’ έχει
να παγουδιάσει των γωνιών σου τσι πληγές
απου έχασε κι εκείνη το παιδί τζη και κατέχει
