Ήθελα και να κάτεχα*
οι χρόνοι που περνούνε
ανέ ποθαίνουνε κι αυτοί
ή πάνε αλλού και ζούνε.
Εγώ δεν είμαι πλούσιος
μα δεν παραπονούμαι,
μόνο τα χρόνια τση ζωής
που φεύγουνε λυπούμαι.
Όλοι τονε γιορτάζουνε
το χρόνο όντε μπαίνει,
μα ‘γω πενθώ για τον παλιό
για δεν ξαναγιαγιέρνει.*
Ο χρόνος είναι αφεντικό
κι ό,τι τ’ αρέσει κάνει,
αυτός θ’ ανθίσει το κλαδί,
αυτός θα το ξεράνει.
Πέρασε ο χρόνος κι άφησε
στο πρόσωπο ρυτίδες,
και δεν ευχαριστήθηκε
και πήρε και τσ’ ελπίδες.
Με την ελπίδα πως μπορεί
το αύριο ν’ αλλάξει,
βρίνει κανείς τη δύναμη
τσι πόνους να βαστάξει.
Ήθελα να ‘μουνε χαρά
με τον καινούργιο χρόνο,
να κάμω το ποδαρικό
στους δυστυχήδες μόνο.
Ήθελα να ‘χε η χέρα μου
χαρές να τσι μοιράζει,
να μην αφήσω άθρωπο
στη γης ν’ αναστενάζει.
Αριστείδης Χαιρέτης (Γυαλάφτης)
Βοσκός από τα Ανώγεια
………………………………………………………
κάτεχα – γνώριζα
ξαναγιαγιέρνει – ξαναγυρίζει
Πηγή: Πρόσωπα
