Δύο είναι τα κεντρικά ζητήματα της εποχής για όσους ασχολούνται -σοβαρά εννοώ και όχι επιφανειακά- με την αγορά του ελαιολάδου.
Το πρώτο για το οποίο γράφουμε πολλές εβδομάδες τώρα είναι η έλλειψη βυτίων και μεταφορικών μέσων, που έχει οδηγήσει σε ένα είδος “στάσης εμπορίου” σε όλη τη Μεσόγειο.
Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο και μόνο στην Ελλάδα βρίσκονται σε αναμονή ανεκτέλεστες παραγγελίες για περισσότερα από 500 βυτία με ό,τι αυτό συνεπάγεται στην τροφοδοσία των αγοραστών και στις τιμές.
Το δεύτερο κορυφαίο θέμα είναι τα “μυστήρια των Τυνησίων”, για το οποίο έγραψε το olivenews από το προηγούμενο Σάββατο 17 Δεκεμβρίου. Ότι υφίσταται απαγόρευση εξαγωγών από την Τυνησία είναι γεγονός. Όλοι συμφωνούν ότι αυτό περιλαμβάνει το πυρηνέλαιο. Αμφιβολίες υπάρχουν αν η απαγόρευση εξαγωγών περιλαμβάνει και το βιομηχανικό ελαιόλαδο (λαμπάντε). Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτο ρεπορτάζ και πληροφορίες η σύγχυση οφείλεται στο ότι η “σκληρή” στάση απαγόρευσης εξαγωγών προέρχεται από τον νέο Υπουργό Εμπορίου. Αντιθέτως ο Υπουργός Γεωργίας, ο οποίος δεν αντικαταστάθηκε, υποστηρίζει μια πιο ήπια γραμμή. Μάλλον στην ίδια ήπια κατεύθυνση πρέπει να κινείται και ο “ισχυρός ανήρ” του IOC, εκτελεστικός διευθυντής Abdelatif Gedira γνωρίζοντας ότι η απαγόρευση θα διαταράξει την αγορά, άρα και τις άριστες σχέσεις της Τυνησίας με την ΕΕ, από τις οποίες άλλωστε πολλαπλώς ωφελείται.
Καθώς οι τιμές έχουν εκτιναχθεί στα ύψη τους τελευταίους μήνες -του λαμπάντε έχει διπλασιαστεί- η απαγόρευση εξαγωγών της Τυνησίας θα πυροδοτήσει νέο κύκλο ισχυρής ανόδου. Με 200.000 τόνους η Τυνησία φέτος αποτελεί σημαντικό τροφοδότη μιας ελλειμματικής παγκόσμιας αγοράς. Ίσως, λοιπόν, θα πρέπει να περιμένουμε λίγες ημέρες να περάσει η απραξία των εορτών και να αρχίσει να αποκαθίσταται η ομαλή ροή των βυτίων σε όλη τη Μεσόγειο, για να δούμε τις πραγματικές επιπτώσεις των όποιων αποφάσεων της Τυνησίας στη διαμόρφωση των τιμών, ειδικά των λαμπάντε.
Ελληνική αγορά
Κατά τα άλλα, και επιστρέφοντας στο “μεγάλο μας χωριό, τη χώρα μας” αυτά που διαπιστώνει κανείς είναι:
– μια παραγωγή ρεκόρ καθώς προστίθενται σοβαρές ποσότητες και από τις επιτραπέζιες ελιές που ελαιοποιούνται,
– μια εξαιρετική ποιότητα, παρά τα περί αντιθέτου φληναφήματα περί δάκου από διάφορες Κασσάνδρες προς ίδιον όφελος,
– ένα μεγάλο άνοιγμα της ψαλίδας τιμών του έξτρα, από το 4,70€/κιλό (για τα οριακά 0,7-0,8°) έως και το 5,40€/κιλό για τα “super premium” (τιμές CIF Ιταλία)
Σε αυτό το πλαίσιο συνεχίζουν να γίνονται στη Λακωνία πράξεις λίγων βυτίων σε τιμές περί τα 5,15€/κιλό, ενώ η Μεσσηνία βρίσκεται ένα σκαλί πιο κάτω.
Οι αγορές των κυριότερων ελαιοπαραγωγών χωρών
Έξτρα Παρθένο Ελαιόλαδο
Ισπανία= 5,091-7,446€/κιλό (μέση τιμή 5,45€/κιλό)
Τυνησία= 4,85- 5,00 €/κιλό (κάθοδος)
Μαρόκο = 6,00 – 6,50 €/κιλό (σταθερό)
Ιταλία = 6,00- 6,10 €/κιλό (σταθερό)
Παρθένο Ελαιόλαδο
Ιταλία= 4,90€/κιλό (σταθερό)
Ισπανία= 4,898 – 5,015 €/κιλό (μέση τιμή 4,952€/κιλό)
Λαμπάντε
Ισπανία 1°= 4,90 – 5,00€/κιλό (κάθοδος)
Ιταλία 3°= 4,3- 4,45 €/κιλό (άνοδος)
Ιταλία 5° = 4,2 – 4,35€/κιλό (άνοδος)
Ραφινέ
Ιταλία = 5,2 €/κιλό (άνοδος)
Τουρκία = 4,70-4,80 €/κιλό (σταθερό)
Ραφινέ Πυρηνέλαιο
Ιταλία = 3,2 €/κιλό (άνοδος)
Σπορέλαια (Ιταλία)
Ηλιέλαιο= 1,43€/κιλό (κάθοδος)
Αραβοσιτέλαιο= 2,30€/κιλό (σταθερό)
Σογιέλαιο= 1,58€/κιλό (σταθερό)
Επιτραπέζιες ελιές- Καλαμών
Η συγκομιδή ολοκληρώνεται στο ίδιο κλίμα του προηγούμενου Παρατηρητήριου.
Μεγάλη -ποσοτικά- παραγωγή, με τις κάδες των παραγωγών και τις δεξαμενές των εργοστασίων να έχουν ξεχειλίσει από προϊόν. Πολύ καλή ποιότητα αλλά με μικρούς τεμαχισμούς, πράγμα λογικό λόγω της υπερπαραγωγής.
Οι τιμές δεν είναι ικανοποιητικές αν αναλογιστεί κανείς το υψηλό κόστος. Για το 200άρι-που σπανίζει- οι τιμές κυμαίνονται από το 1,20 – 1,25 € της Αιτωλοακαρνανίας έως το 1,30 και 1,40 για Λακωνία και Λιβανάτες. Στους επικρατέστερους τεμαχισμούς, τα 260 και πιο ψιλά, οι τιμές πέφτουν και κάτω από το 1,0€. Ευτυχώς για τους παραγωγούς, που οι φετινές υψηλές τιμές των ελαιολάδων, σε συνδυασμό με πολύ καλές ποιότητες που έδωσαν οι πράσινες Καλαμών, έχουν αναπληρώσει το χαμένο εισόδημα.
Το ενδιαφέρον εστιάζεται στις διαπραγματεύσεις που παραδοσιακά γίνονται την εποχή αυτή μεταξύ της βιομηχανίας και των μεγάλων αγοραστών του εξωτερικού. Το δύσκολο ερώτημα, που θα κρίνει και την πορεία των επομένων μηνών, είναι αν η κατανάλωση θα αποδεχθεί τα υψηλότερα επίπεδα τιμών λόγω αυξημένου κόστους παραγωγής και συσκευασίας.
Πηγή: olivenews.gr
