Κάποτε, κάποια πνευματικά τέκνα ενός γέροντα, τον εκάλεσαν να επισκεφθεί την καλύβη τους. Ο γέροντας ασκήτευε σε κάποιο μακρινό τόπο, αλλά υποσχέθηκε ότι, με την πρώτη ευκαιρία θα πήγαινε να τους εύρη.
Έτσι, μία ημέρα, έπρεπε να βρεθεί στο χωριό, κοντά στο σπίτι των πνευματικών του τέκνων και τους ενημέρωσε ότι θα περνούσε, γιά να τους επισκεφθή. Επήρε, λοιπόν, ο γέροντας το γαϊδουράκι του, «Μάρκο» το εφώναζε, και κατέβηκε γιά το χωριό.
Εκεί τον επερίμεναν με χαρά τα πνευματικά του παιδιά.
Είχαν, μάλιστα, ετοιμάσει αρκετά λιτά και νήστιμα φαγητά.
Ο γέροντας όμως ήταν εγκρατής και έτρωγε λίγο. Ωστόσο ο οικοδεσπότης τον πίεζε να φάει, λέγοντάς του:
«Κάνε αγάπη γέροντα! Κάνε υπακοή και φάε και από αυτό, φάε και από εκείνο…».
Το αποτέλεσμα ήταν να δοκιμάσει ο γέροντας από όλα, που σημαίνει ότι, γιά τα δικά του δεδομένα, έφαγε λίγο περισσότερο. Όταν τελείωσαν το γεύμα, ο γέροντας τους ευχαρίστησε και επήρε τον δρόμο της επιστροφής.
Στο δρόμο σταματήσανε σε έναν ποταμό, γιά να πιεί νερό ο “Μάρκος”. Όταν το ζώο ήπιε, όσο ήθελε, ο γέροντας απευθυνόμενος στον γάϊδαρο του λέει:
«”Μάρκο”, πιές λίγο νεράκι! “Μάρκο” κάνε υπακοή, δείξε αγάπη και πιές ακόμα λίγο νεράκι…».
Τίποτε… Ο “Μάρκος”, «ανυπάκουος»…
Βλέποντας ο γέροντας, ότι ο γάϊδαρος δεν πίνει άλλο νερό, του λέει:
«Αχ “Μάρκο”, εσύ έπρεπε να πας στο γεύμα και όχι εγώ…»!!
Πηγή: Αγαπώ τον Χριστό
