Γράφει η Χρυσούλα Ντρουμπογιάννη
Το Φθινόπωρο για μενα, εχει το άρωμα – και το ποικίλο χρώμα – της ..μουσταλευριάς !!!
Ο κομμένος με σταχτη ( αλουσιά, όπως λέμε στην Κρήτη ) μούστος, μαζί με λίγο αλεύρι , καρύδια, σουσάμι και εξωτική κανέλα , γινεται ενα υπέροχο και απόλυτα υγιεινό γλυκό , ιδανικό για μικρούς και μεγάλους!
Οπως η μυρωδιά του βρεγμένου βασιλικού , μου φέρνει στο νου..κατευθείαν αγιασμό και αρτοκλασία, απόρροια των παιδικών μου χρόνων ..έτσι και τ’ αρωμα της μουσταλευριάς με γυρίζει πίσω στον Χρόνο ..
Τότε που τις τελευταίες μέρες του καλοκαιριου και πρώτες του Φθινοπώρου , άρχιζε ο Τρύγος , και μοσχοβολούσε όλη η γειτονιά μας και όχι μόνο , απο μουσταλευριά , εκεί στο “αλλο Βουνό “, στα Μάταλα κάποτε !!!
Η κάθε μια νοικοκυρά έφερνε “σκουτελικο”, πιάτο δλδ με την δική της , στην αλλη, φίλη και γειτόνισσα, σε κάθε επίσκεψη !!!
Ευκολο και γρήγορο, επιθυμητό γλυκό , (εμ) πλούτιζε τις βραδιές μας μετα τα μπάνια, και τις αποσπερίδες , ακολουθούσε το βραστό καλαμπόκι ( ξενικόσταρο , το ‘ λεγε ο πατέρας ..) και τις τηγανίτες με – φρέσκο πια- πετιμέζι !!!!
Για μας τα παιδιά , ήταν ενας ..γλυκύς – ήδιστος – παράδεισος !!!
Δοκιμάζαμε με ευγνωμοσύνη κοντά τους , μα και απο σπίτι σε σπίτι …όλων των χρωμάτων και ποικιλιών σταφυλιών , γεύσεις διαφορετικές !!!!
Τρώγαμε μέχρι να …πονέσει η κοιλιά μας !!!!
Ωραίος ο μούστος , ελαφρύς , μα όλα τα υπόλοιπα , αλεύρι , καρύδια , σουσάμι , μαζί με την λαιμαργία να προλάβουμε να ..δοκιμάσουμε όσο το δυνατόν περισσότερες – και να τις παινέψουμε- μας ..επεφταν στο τέλος “βαριές” !!!
Όμως , όσα χρόνια και αν πέρασαν , ποτέ δεν κουράστηκα και ούτε θα κουραστώ πιστεύω να … δοκιμάζω !!!
Ανάλογα την οινοποιητική ποικιλία μα και την ποιότητα του μούστου , οι μουσταλευριές (σαν να ) ήταν ολόκληρη παλέτα γεύσεων και χρωμάτων !!!! Ξανθιές – απο λευκόρογη Βηλάνα η Σουλτανίνα ή απο αρωματική “Μαλβαζία” ή και ” Μοσχάτο” απο κρεββατίνα , βαθύ κόκκινες ( απο Κοτσιφάλι – Μανδηλάρι, τότε δεν ξεραμε ευτυχως , ακόμη τα ” Γαλλικά” ) , ανοικτό κόκκινο – τα αγαπημένο μου – απο Κοτσιφάλι μονο, κ.ο.κ.. !!!!
Τα καρύδια, φρέσκα για όσους ειχαν συγγενεις ή αλλο ” μέσο” απο ..ψηλό χωριό , και περσινά για όσους δεν είχαν ή και ..προπέρσινα ( αν ηταν τα περισσότερα κούφια) για όσους γελάστηκαν όταν αγόραζαν από το παζάρι !!!!
Μας έβαζαν , νωρίς τα απόγευμα -μόλις τελειωνε η σιέστα- ν’ αρχίζουμε μαζί με τους ..τζιτζικους, να τα κοπανίζουμε πάνω σε μεγάλα βότσαλα και να τα ξεδιαλέγουμε..
H γεύση διέφερε ανάλογα την ποικιλία των σταφυλιών , την φρεσκάδα μα και τον χρόνο βρασμού του μουστου !!!
Συνέβαινε να ‘ ταν απο ( λίγο εως πολύ) γλυκιά εως ελαφριά ξινούτσικη !!!!
Μα η “ζεστή” κανέλα τις σκέπαζε όλες, ισότιμα , αφήνοντας στην γλώσσα – μα και στην καρδιά – μια γλυκιά ..θαλπωρή !!!
Τωρα , που οι Νυκτες- μαζί με το σκοτάδι μας – μακραίνουν και το Φθινόπωρο προχωρά αναπόφευκτο .. ακούγοντας την βροχή , σκέφτομαι οτι αυτά που ζήσαμε,γευτήκαμε και μάθαμε …την Τεχνη και την Παράδοση των δικών μας, μαζί με την Συλλογικότητα , την Αγάπη , την ομοψυχία – στις πολύ δυσκολες καταστάσεις – δεν μπορεί κανείς να μας αφαιρεσει , εξ’ ον αν οι ίδιοι , αποποιηθούμε…
