Γράφει ο Αδάμ Παραδεισανός
Οι δύσκολες εποχές πλάθουν δυνατούς άνδρες και αυτοί με τη σειρά τους δημιουργούν και αφήνουν καλές εποχές.
Μια τέτοια καλή εποχή δημιούργησες και άφησες ως ανεξίτηλο αποτύπωμα και παρακαταθήκη σε μας τους νεότερους, ξάδερφε Στέλιο Παραδεισανέ.
Ο αναπάντεχος, πρόωρος και άδικος μισεμός σου έπεσε σαν κεραυνός στο κατακαλόκαιρο, στο χωριό μας και στους απανταχού Αη Γιαννιώτες, αδυνατώντας όλοι να πιστέψουμε το φοβερό μαντάτο. Η μαύρη είδηση διαδόθηκε σαν αστραπή, αφήνοντας ένα τεράστιο και αναπάντητο ερωτηματικό. Επέλεξες να φύγεις στις 19 Νοεμβρίου, Παγκόσμια ημέρα του άνδρα, γιατί διέθετες ευγένεια ψυχής, γνήσια αρχοντιά και αξιοπρέπεια, που όπως λέει ο Νίκος Καζαντζάκης χαρακτηρίζουν έναν καλό και ευγενή άνθρωπο.
Πάντα κεφάτος, με ύφος χαρούμενο. Ποτέ δεν οργιζόσουν, ούτε κακολογούσες. Το χαμόγελό σου πάντα ζεστό, η σκέψη σου καθαρή. Όλες οι ανθρώπινες ιδιότητες και αρετές στο πρόσωπο σου. Διέθετες μεγαλείο ψυχής, μοναδικό για την εποχή μας. Σταθερός και αταλάντευτος στις πολιτικές σου απόψεις, αποτέλεσες γέφυρα και μετέφερες αρετές, αρχές και αξίες από τη γενιά των γονέων μας σε μας τους νεότερους.
Γεννήθηκες στα πρώτα μετακατοχικά χρόνια και μεγάλωσες σε πολύ δύσκολη εποχή. Οικογένεια πολύτεκνη με γονείς τον Διογένη και την Πολύμνια. Χρόνια πέτρινα. Όμως ήσουν δυνατός και τα κατάφερες. Αποφοίτησες από το Δεύτερο εξατάξιο Γυμνάσιο αρρένων Ρεθύμνου και αφού εκπλήρωσες τη στρατιωτική σου θητεία, όπως όλοι οι νέοι της εποχής σου, πέταξες στο μεγάλο άστυ. Χωρίς παραπεμπτικά σημειώματα ή τηλέφωνα μεσαζόντων. Δεν ακολούθησες υπόγειες διαδρομές. Χτύπησες πόρτες, δούλεψες, αξιολογήθηκες και τα κατάφερες άριστα. Για πολλά χρόνια εργάστηκες στα Ελληνικά πετρέλαια και κέρδισες την αγάπη και τον σεβασμό όλων των συναδέλφων σου, αλλά και όλων εκείνων που είχαν την τύχη να συνεργασθούν μαζί σου. Παντρεύτηκες τον μεγάλο έρωτα της ζωής σου, την αγαπημένη σου Γαρεφαλίτσα και αποκτήσατε δυο υπέροχα παιδιά που μεγαλώσατε με αρχές και αξίες, που σήμερα κοσμούν την κοινωνία μας. Όμως εκεί που εξάντλησες όλα τα αποθέματα της αγάπης σου ήταν οι τρεις εγγονές σου, τις οποίες υπεραγαπούσες και φρόντιζες με πολύ διακριτικότητα. Τα αισθήματα της αγάπης ήσαν αμοιβαία και αυτό φάνηκε με την παρουσία και των τριών στο ξόδι σου.
Τα σπίτια σου πάντα ανοικτά σε συγγενείς, γνωστούς και φίλους. Κάθε Πάσχα και καλοκαίρι στο χωριό με παρέες, τραγούδια και γλέντια. Όλα είχαν να κάνουν με τον Στέλιο. Σημείο αναφοράς. Υπεραγαπούσες το χωριό μας και το έδειχνες με κάθε τρόπο.
Στο καφενείο πάντα με πρέφα και τάβλι. Δεν έπαιζες για να κερδίσεις αλλά για να διασκεδάσεις. Γι αυτό και όλοι σε ήθελαν στην παρέα τους. Μα και στην εκκλησία του χωριού πάντα παρών. Από νωρίς έπαιρνες θέση δίπλα στο αριστερό αναλόγιο, ψάλλοντας μαζί μας – χαμηλόφωνα – όλη την ακολουθία.
Για όλα αυτά και πολλά άλλα, που δεν χωρούν σ΄ αυτές τις λίγες αράδες, δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ Στέλιο. Θα ζεις στις καρδιές όλων μας, συγγενών, γνωστών και φίλων.
Καλό ταξίδι στη γειτονιά του παραδείσου. Αναπαύσου στην Αη Γιαννιώτικη γη που τόσο πολύ αγάπησες. Καλή αντάμωση ξάδερφε.
