Του Μιχάλη Στρατάκη
Βάζοντας αντικλεπτικά στα βρεφικά γάλατα, κατηγορούνε τους δυστυχισμένους γονιούς, που θωρούνε τα κοπέλια τους να κλαίνε από πείνα κι αυτοί ξεσπούνε σε θρήνο, ως εν δυνάμει κλέφτες.
Δεν ξεφτιλίζουνε, όμως, τους γονιούς.
Οι ίδιοι ξεφτιλίζονται.
Και το ξέρουν.
Και τους αρέσει.
Μετά χαράς το κάνουν, γιατί «η πουτάνα το ξεφτίλισμα, για πανηγύρι το ‘χει».
