Της Έφης Μιχελάκη*
Αποδιαφώτιστα ακόμη και το Νικολιό ήτονε ανεβασμένο στο αμάξι του κυρού ντου στη καρότσα, μαζί με το σκύλο!
Μια μπάλα άχερα, τη βέργα και 2 τσουβάλια ζωοτροφές…
Ήθελε να πηγαίνει στα ωζά και όχι στο σκολειό ..
Τα ότι δε του κάμανε να το κόψει ετουτονά το συνήθειο, μα δεν το κάνανε μάινα…
Το κλειδώνανε στο σπίτι, το φοβερίσανε με το δάσκαλο, του πουσουνίσανε χρωματιστά τετράδια και μολύβια, μα πράμα δεν εκαταφέρανε!
Μέχρι και στη κόφα το ‘κλεισε μιαν ημέρα ο πατέρας του στην απόγνωση ντου απάνω…
Το πηγαίνανε τη ταχινή στο σκολειό κι αυτό εμόλερνε και επήγαινε στα όρη και στη μάντρα ντως με τα πόδια.
Δεν τα ‘θελε τα γράμματα κι ούτε τα παιγνίδια με τ’ άλλα δασκάλια…
Εκείνο ήθελε να ‘ναι με τσι αίγες και τα ωζά , ,στην μάντρα και στα όρη, ήρεσε ντου η μυρωδιά του θύμου και τσι αστιβίδας…
Είδανε κι αποείδαν οι δικοί ντου και το παντονιάρανε ήσυχο.
Ετσά εξεσκόλισε πριν ακόμη μάθει ούτε την αλφαβήτα…
– Δε θα γατέχεις σαν θα μεγαλώσεις μήδε δύο γαιδάρω άχερα να μοιράσεις, τον απόπαιρνε ο κύρης του!
Μα το Νικολιό δεν εκαταλάβαινε απο τέθοια …’
Είχε βρει την υγεία ντου στα όρη, στι εξοχές και στο καθαρό αέρα!
Εμεγάλωνε κι εγίνηκε ντελικανιδάκι κι ήτονε πρώτο στι δουλειές.
Στα ωζά δεν το παράβγαινε κανείς και ήτονε το κοπάδι ντου το καλύτερο του αοργιού!
Και γιδάρης ήτονε και ανεθροφάρης και γκαλονόμος …
Στη παραβολή πρώτος και στο κόκκαλο τσι μαντρας στην αρμεγιά, δεν τον έφτανε κιανείς…
Περίσσια τον αγαπούσανε, οι μουσκούλες κι οι μαρόπες μα και τα απάλλαγα και τα έγκαλα, μα και τα στείρα …
Γνώριζε απόξω όλες τσι σαμιές τ’ αοριού και δεν έσφαλε ποτές στη γνώμη ντου για τα σουσούμια των οζω…
Οζά που δεν εβγορίζανε από μακριά ή απού δεν εφορουσανε σκουλαρίκι αυτός τα βγάνε απο τη σαμιά…
Ετουτεσάς οι σαμιές, εγλιτώσανε πολλά οζά από τη κλεψά !!!!
Είναι σημάδια τεχνικά και χαρακτηριστικά στα αυτιά των ζώων που τα εφαρμόζουν σε μικρές ηλικίες, με το μαχαίρι ή με το ψαλίδι χαρακτηριστικά και μοναδικά για τη κάθε εκτροφή..
Οι λεγόμενες σαμιές.
Σαμώνουν τα ζώα έτσι ώστε να τα ξεχωρίζουν , άλλα κυριότερα για τη ζωοκλοπή !
Το έθιμο τση Κρήτης (κάκιστο έθιμο θα συμπληρώσω εγώ)….
Κουτσάφτι, τριπαύτι, σκιζαύτι, ζώνη σαμιά, μπροκόκκαρα και πισωκκόκκαρα, ξυράφια, πιρούνια, σκαρβέλια και πολλές φορές σε διάφορους συνδυασμούς και τόσες άλλες, που τα χαρακτηρίζουν και τα ταυτοποιούν, μέσα στα χιλιάδες ζώα του αοριού!
Οι σαμιές, είναι κατάλοιπο ποιμενικού βίου από τη Βυζαντινή εποχή ακόμη , τότε το ονόμαζαν σημεία!
Αναφορές έχουμε από τον Κωνσταντίνο Πορφυρογέννητο…
Στην Ελλάδα σήμερα ως σύστημα καταγραφής και αναγνώρισης των αιγοπροβάτων, εφαρμόζεται εδώ και δεκαετίες το ενώτιο και από το 2000 και ο στομαχικός βώλος…
Αποτυχημένα εν τη γενέσει τους κατά την ταπεινή μου γνώμη.
Το μοναδικό δίκαιο και έντιμο “μέσον” καταγραφής και αναγνώρισης που εφαρμόστηκε ποτέ στην Ελλάδα ήταν το λεγόμενο τατουάζ, το οποίο άμα τη εφαρμογή του, καταργήθηκε για λόγους ευνόητους!
Ελλάς το μεγαλείο σου…
Αλλά ας επιστρέψομε στο Νικολή…
Ντελικανιδάκι όμορφο εξετέλεψε, δίκαιος και εργατικός κι αγαπητός σ’ ούλη τη κοινωνία.
Μάλιστα εκατέστεσε και ήτονε ο καλύτερος “ξεταστής” και στιμαδόρος του καιρού ντου!
Έμπιστος και άνθρωπος που εξεκαθάριζε τσι κλεψές και τ’ αδικο κι απέδιδε το δίκιο στι μπάντες μας!
Τη μέρα τση στεφάνωσης του και το θυμούνται ακόμη πολλοί…
Εκατεβήκανε μια κομματέ οζά στα ριζά του χωριού ντου και τον αποφανήσανε,
κάνοντάς του το καλύτερο ρεγάλο!
Ετόσονα τον αγαπούσανε ως και τα άλογα όντα…
* Η Έφη Μιχελάκη είναι Κτηνίατρος από το Ασήμι της Μεσαράς, με καταγωγή από τους Παρανύμφους Αστερουσίων
