Γράφει η Μαρία Μαυρουδή*
Φέτος που έχω αναλάβει το τμήμα ένταξης, δουλεύω με παιδιά που έχουν κάποιες μαθησιακές δυσκολίες. Δουλεύουμε σε μικρές ομάδες προσπαθώντας οι μαθητές να κατακτήσουν αργά και σταθερά αυτά που πρόκειται να διδάξω.
Προσπαθώ να ενθαρρύνω τα παιδιά τόσο προφορικά όσο και με κάποιο ψευδοαντάλλαγμα σφραγίδα, αυτοκόλλητο, καραμελίτσα για τους στόχους που κάθε φορά έχουν κατακτήσει.
Κάποια μαμά ήρθε να με ευχαριστήσει γιατί κάνω το παιδί της να νιώθει ξεχωριστό. Μα όλοι είμαστε ξεχωριστοί της απάντησα. Ο καθένας ξεχωρίζει για κάθε δεξιότητα , γνώση, ταλέντο, ικανότητα που έχει προικιστεί από τη φύση.
Όλοι νιώθουμε ψυχικά καλά όταν ακούμε καλά λόγια και μας επιβραβεύουν. Πόσο μάλλον ένα μικρό παιδί και ειδικότερα κάποιο που αντιμετωπίζει μια μαθησιακή δυσκολία.
Γιατί κακά τα ψέματα τα παιδιά που αντιμετωπίζουν μαθησιακή δυσκολίας σε μια πολυάριθμη τάξη τις περισσότερες φορές χάνονται. Όσο καλή διάθεση και να έχει ο εκπαιδευτικός, όσο εξειδικευμένες γνώσεις κι αν διαθέτει δεν προλαβαίνει να ασχοληθεί και με τα παιδιά που χρειάζονται επιπλέον βοήθεια – ενθάρρυνση αρκετή, ώστε να μην σταματήσουν την προσπάθεια για την κατάκτηση της γνώσης.
Κάθε μαθητής λοιπόν είναι έχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά του εκπαιδευτικού και αποτελεί πηγή έμπνευσης, εμπειρία και βέβαια το πρότυπο του ξεχωριστού μαθητή.
* Η Μαρία Μαυρουδή είναι Δασκάλα στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Μοιρών
