Η σοκολάτα των φτωχών λέγαν οι παλιοί το χαρουπόμελο, που ήταν ένα προϊόν παραγωγής τους, θρεπτικό για τα παιδιά, αγνό και μαζί με το πετιμέζι αντικαθιστούσε όλα τα σιρόπια του κόσμου.
Το πετιμέζι θα ξέρετε πως παράγεται από τα σταφύλια όταν τα βράσουμε. Το ίδιο και το χαρουπόμελο, προέρχεται από το βρασμό του χαρουπιού. Το χρησιμοποιούμε σαν σιρόπι στα γλυκά, σαν γλάσο αν είναι πιο πηχτό, στα Pancakes (πανκεϊκ) μας, αλλά και σαν “βίσσυνο” στο παγωτό μας.
Δεν θα σας συνιστούσα να φτιάξετε χαρουπάλευρο το οποίο είναι εξίσου πολύ θρεπτικό και αντικαθιστά το κακάο σε κουλουράκια ή παξιμάδια, διότι στο χειρόμυλο κολλάει και δεν μπορεί να γίνει σκόνη όπως τα σιτηρά. Αλλά το χαρουπόμελο είναι πολύ εύκολο.
Αν έχετε κοντά σας χαρουπιές ευκαιρία να φτιάξετε. Εγώ θα σας πω μια απλή μέθοδο να το φτιάξετε με τα χεράκια σας και να το διατηρήσετε έτσι για πολύ πολύ καιρό.
Πλένουμε τα χαρούπια και τα κόβουμε με μια πένσα μικρά κομμάτια περίπου στα 4-5 κομμάτια το κάθε χαρούπι, ή τα σπάμε αν θέλουμε. Τα βάζουμε σε κατσαρόλα μεγάλη με νερό κατά προτίμηση χλιαρό, να τα σκεπάζει και τα αφήνουμε ένα 24ωρο. Την επομένη τοποθετούμε την κατσαρόλα με τα χαρούπια στη φωτιά και τα βράζουμε αρκετά. Αν θέλουμε τα αφήνουμε πάλι ένα 24ωρο, αν όχι συνεχίζουμε την παρακάτω διαδικασία.
Τα βράζουμε όπως είπαμε μια ή δύο φορές και μετά τα αφήνουμε λίγο να χλιαρέψουν (μην καούμε κιόλας) και τα σουρώνουμε σε πολύ λεπτό ύφασμα (τσαντίλα ψιλή). Τοποθετούμε το υγρό που βγάλαμε στη φωτιά κι αρχίζουμε να το βράζουμε προσέχοντας το, κάθε τόσο. Όταν λιγοστέψει κι αρχίσει να φουσκώνει και να αφρίζει πρέπει να χαμηλώσουμε τη φωτιά και να το ανακατέβουμε με μια ξύλινη κουτάλα κάθε τόσο για να μην κολλήσει αλλά και να βλέπουμε την υφή του.
Η σωστή στιγμή για να κατέβει απ’ τη φωτιά είναι όταν έχει γίνει σαν σιρόπι, αρκετά πιο ρευστό από το μέλι. Το τραβάμε απ’ τη φωτιά και βλέπουμε σηκώνοντας το υγρό με την κουτάλα πόσο πηχτό έχει γίνει κι αν είναι το ξαναβάζουμε να βράσει. Υπόψιν όταν κρυώσει θα πήξει πολύ περισσότερο γι’αυτό θα πρέπει να είναι αρκετά ρευστό όταν το σβύσουμε.
Το βάζουμε σε βάζα και το κλείνουμε ερμητικά όπως είναι ζεστό για να σφαλίσει. Διατηρείται ακόμα και 2-3 χρόνια αναλείωτο έτσι. Αν σας πήξει περισσότερο, όταν είναι να το χρησιμοποιήσετε, λίγο βραστό νεράκι, ανακάτεμα, και είναι έτοιμο!
Καλή επιτυχία!
Πηγή: ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ – Joanna Dimitriadou
