Της Εύας Τορνεσάκη
Η Γερόντισσα Γαλακτία πολλές φορές, φανερά σε όλους, έφευγε από το
σώμα της. Ήταν σαν νεκρή. Όταν επανερχόταν, μιλούσε ενθουσιασμένη για
την επουράνια Θεία Λειτουργία στην οποία μετείχε! «Με κοινώνησε ο Μέγας
Αρχιερεύς» έλεγε! Συνήθως τα πρωινά, εξιστορούσε με εκπληκτική διαύγεια
στην Ριρίκα Χρονάκη και στην Ελένη Χαλκιαδάκη–Κουλεντάκη που την
διακονούσαν, τις εμπειρίες της, τα συμβάντα της νύχτας.
Μεταφερόταν στα επουράνια, ζούσε μεγάλες καταστάσεις και προπαντός εισερχόταν στον επουράνιο Ναό. Το ίδιο έλεγε και πολλές φορές κατά την διάρκεια της ημέρας. Έφευγε και προσέτρεχε σε βοήθεια όπου χρειαζόταν ή ζούσε υπερφυείς ουράνιες καταστάσεις… Εμφανίσθηκε όσο ζούσε ακόμη σε πολλούς… Ακόμη και σε μια ανάπηρη κοπέλα στον Καναδά της Αμερικής. Την Κατερίνα. Μάλιστα η κοπέλα διηγείται ότι εξέπεμπε αξεπέραστη γαλήνη, ηρεμία και αγάπη. Και δεν μπορούσε να την κοιτάξει από το πολύ φως… Κάποτε είπε στον π. Αντώνιο βραδινή ώρα που ήταν πολλοί παρόντες.
− Πήγα σε ένα περίλαμπρο ναό. Είδα τις φωταψίες, άκουσα τις μουσικές, τις ψαλμωδίες… Όμως, προχώρησα μέχρι τον αύλειο χώρο… Δεν ήρθε ακόμη η ώρα, μου είπανε, να μπω μέσα οριστικά…
− Ποιος ναός ήταν; Ο Άη Γιώργης της Πόμπιας;
− Δεν έχεις ιδέα τι σου λέω, απάντησε.
− Η Παναγία η Καλυβιανή;
− Όη δε γατέχω ήντα… Δεν συγκρίνονται αυτά εκεί πάνω με τα επαέ (με τα εδώ).
Εκεί καταλάβαμε ότι μιλούσε για επουράνιες καταστάσεις… Ο π. Αντώνιος εξήγησε ότι έβλεπε την άκτιστη ατελεύτητη Θεία Λειτουργία, στον Αχειροποίητο Ναό, που είδε ο Ευαγγελιστής Ιωάννης και περιέγραψε στο Βιβλίο της Αποκάλυψης… Άλλοτε πάλι, είπε στον π. Μιχάλη Τυράκη. Ήταν και τότε βραδινή ώρα: «Οι καβαλάρηδες (έφιπποι εικονιζόμενοι μεγαλομάρτυρες Άγιοι Γεώργιος, Δημήτριος, Μηνάς, Νικήτας κλπ. που διαρκώς είχε συντροφιά) παιδί μου τριγυρίζουνε στην ωραία Εκκλησία που είναι εκεί πάνω (έδειξε τα επουράνια). Εκεί να αξιωθείτε να λειτουργείτε και εσείς…».
