Του Γιάννη Θεοδωράκη*
Δεν έχω δύναμη να ρθω
να σ’ αποχαιρετήσω
να ‘σαι στο άσπρο φέρετρο
χωρίς να σου μιλήσω..
Δεν έχω δύναμη να πω
το τελευταίο γεια σου
δεν δέχομαι να μην μπορώ
να ακούσω την μιλιά σου..
Είναι σκληρό είναι άδικο
Γιώργη και με πληγώνει
πως κάπου στα είκοσι οχτώ
η ζήση σου τελειώνει..
Σήμερα κλαίνε οι ουρανοί
και η Μεσαρα έχει πόνο
Γιώργη γιατί η φεύγα σου
κλάματα φέρνει μόνο…
Γιώργη συγνώμη σου ζήτω
δεν θα σε χαιρετήσω
αζωντανο στην μνήμη μου
θέλω να σε κρατήσω.
Δεν μου άφησες λόγια να πω δεν μου άφησες δάκρυα στα μάτια μου απόψε ο θάνατος σου ο χαμός σου μαχαίρι στην ψυχή μου, οι κουβέντες μας οι συζητήσεις μας οι αγωνίες μας για το ηντα θα γενούμε με τα μαγαζιά μας το γέλιο σου και στο τέλος όλα καλά θα πάνε αδερφέ, τελικά δεν πήγαν καλά Γιώργη τίποτα δεν πήγε καλά τίποτα αναθεματο για γκάζι ανάθεμα την κακή μας τύχη και την μαύρη ώρα.
Θα σε κρατήσω στη μνήμη μου να γελάς γιατί αυτό είσαι το παιδί που δεν ξεχνάει να γελάσει όσο δύσκολα κι αν τα φέρει η ώρα..
Με πονάει να γράφω με αυτόν τον τρόπο με πονάει να χαιρετώ μια για πάντα φίλους μου με πονάει να σκεπάζει το μάρμαρο 28 χρόνων παιδί με πονάει κάθε φορά και σπω και ξεσπω στο κλάμα και στα γιατί..
Γιατί γιατί γιατί ενώ ξέρω την απάντηση ενώ ξέρω ότι αν υπήρχε λίγο προσοχή και σεβασμός στο τιμόνι όλοι θα γυρνούσαν πίσω στο σπίτι με τα μάτια ανοίχτα..
Ως ποτε θα χάνουμε φίλους; Ως πότε θα το ρίχνουμε στο δεν έχουμε δρόμους; Ως ποτε θα αλληλοσκοτωνόμαστε; Ως πότε ο ένας θα κλείνει το σπιτι του αλλου;
Δεν μας μάθατε να οδηγάμε δεν θέλαμε πότε να μάθουμε να οδηγάμε και τα αποτελέσματα δείτε τα..
Γιώργη ας είσαι ο τελευταίος
Στα καλό χαμογελαστέ μου φίλε….
* Ο κ. Γιάννης Θεοδωράκης είναι Μεσαρίτης στιχουργός
