Ο Πετράκης Γεώργιος γιος του Εμμανουήλ Πετράκη και της Αντιόπης Παπαστεφανάκη, γεννήθηκε το 1890 στο Μaγαρικάρι της Μεσαράς. Από την πρώτη στιγμή συμμετείχε στην Αντίσταση της Κρήτης έχοντας ήδη χάσει τον γιο του Μανώλη, που σκοτώθηκε από Γερμανούς αλεξιπτωτιστές κατά την εισβολή τους στο Ηράκλειο. Λίγες μέρες μετά την επικράτηση των Ναζί στο νησί το 1941, στην ηλικία των πενήντα ενός ετών ο «Σταυραητός της Κρήτης» Καπετάν Γεώργιος Πετρακογιώργης μαζί με πέντε ακόμα Βοριζανούς, σχηματίζει τον πυρήνα της Αντιστασιακής ομάδας «ΨΗΛΟΡΕΙΤΗΣ»,μιας ομάδας διαρκώς αυξανόμενης (70 οργανωμένοι, οι 25 στο βουνό) που έμελλε να διαδραματίσει κεντρικό ρόλο στην Αντίσταση της Κρήτης κι ανεβαίνει στο βουνό….
Ο βασικός πυρήνας τής εκλεκτής ομάδας του Πετρακογιώργη τα πρωτοπαλίκαρά του στον Ρούβα το 1941 λίγο μετά την ορκωμοσία τους στον Άγιο Φανούριο στα Βορίζα.
Οι καλές προσωπικές του σχέσεις με την Πάνω Ρίζα, την Αμπαδιά και γενικά το Αμάρι, του δίδουν τη δυνατότητα να προσεγγίσει εξαιρετικής ποιότητας ανθρώπους και τον Ιούνη του 1941, στην εκκλησία του Αγίου Φανουρίου, κοντά στις Καμάρες, ορκίζεται με τους πρώτους αντάρτες. Ανεβαίνει στα κρησφύγετα του Ψηλορείτη και αρχίζει έντονη αντιστασιακή ένοπλη δράση, όπου αναδεικνύονται κατά τρόπο εντυπωσιακό η ηγετική του μορφή, οι στρατιωτικές ικανότητες, όντας εμπειροπόλεμος αξιωματικός στη Μικρά Ασία και η απίστευτη ανδρεία του.
Κατορθώνει να φυγαδεύσει τα μέλη της οικογενείας του, στη Μέση Ανατολή και αφοσιώνεται απερίσπαστος στο πατριωτικό του καθήκον. Τα μέλη της ομάδας που αργότερα θα ξεπεράσουν τους πενήντα (50), οργώνουν τα βουνά Ψηλορείτη και Κέντρος, δρουν κυρίως στα ορεινά χωριά της Μεσαράς και στην περιοχή του Αμαρίου, όπου εξασφαλίζουν σχεδόν πλήρη ελευθερία κινήσεων στις συμμαχικές αποστολές.
Η ομάδα του συνεργάζεται και συντονίζει τη δράση της με άλλες αντιστασιακές οργανώσεις, που αυτοβούλως έχουν και αυτές παράλληλα συγκροτηθεί σε άλλες περιοχές της Κρήτης και συνεργάζεται στενά με στελέχη της Αγγλικής αντικατασκοπίας ,με το στρατηγείο της Μέσης Ανατολής, και με τη Force 133. Διεξήγαγε αποστολές στη Μέση Ανατολή (συμμάχων, αιχμαλώτων και αγωνιστών), παραλαβές υλικού από υποβρύχια, σαμποτάζ σε αυτοκινητοπομπές και σε αποθήκες πυρομαχικών, συμπλοκές και μάχες στην περιοχή του Ψηλορείτη, με κορυφαία τη μάχη στο Τραχήλι, στις 15 Αυγούστου 1943, πάνω από τα Βορίζα, εξαιτίας της οποία στις 26-8-1943 το χωριό ισοπεδώθηκε , αφού πυρπολήθηκε από πεζοπόρο τμήμα και βομβαρδίστηκε με 21 βόμβες μεγάλης ισχύος. Στην εκ παρατάξεως μάχη στη Μαδαρή, ένα χρόνο μετά 14-8-1944, η αντάρτικη ομάδα του αντιμετώπισε ακροβολισμένους πολυβολητές στις κορυφές και κατά μέτωπο επίθεση, από πολυάριθμο Γερμανικό τακτικό στρατό, που επικουρείτο από το πυροβολικό του Τυμπακίου με απόλυτη επιτυχία
Σπουδαία επίσης σελίδα στην ιστορία του Καπετάν Γεώργιου Πετρακογιώργη, αποτελεί η συμμετοχή του μαζί με άλλους καπεταναίους της Αντίστασης και τα συμμαχικά στρατεύματα των Άγγλων, στην απαγωγή του Στρατηγού Κράιπε.
Ο Antony Beeror στο βιβλίο του “Κρήτη. Η Μάχη και η Αντίσταση” , γράφει: “Ο Πετρακογιώργης είχε το κωδικό όνομα Segridge επειδή το ελαιοτριβείο του θα μπορούσε κανείς να το χαρακτηρίσει, για τα μέτρα του νησιού, μεγάλη επιχείρηση… Οι Γερμανοί για κάποιο λόγο έδιναν την εντύπωση ότι έτρεφαν μεγαλύτερη εχθρότητα για τον Πετρακογιώργη απ’ όση για τους άλλους καπεταναίους…
Σύμφωνα με μια γερμανική ανακοίνωση το 1944 “οι Καμάρες είναι το κρησφύγετο εκατοντάδων ενόπλων και το Μαγαρικάρι το χωριό του αρχιληστή, προδότη και ταραχοποιού Πετρακογιώργη, απέδειξε τα αντιγερμανικά του αισθήματα, εμφανιζόμενο σύσσωμο όταν τελέστηκε με μεγαλοπρέπεια η κηδεία της μητέρας του αρχιληστή, στην οποία έλαβαν μέρος πέντε ιερείς”.
Προχωρεί σε σαμποτάζ, προκαλεί δολιοφθορές στον εχθρό, αναλαμβάνει δύσκολες αποστολές, διεξάγει επιτυχείς μάχες εκ του συστάδην με τον κατακτητή και βοηθά καθοριστικά στην απόκρυψη και διαφυγή καταδιωκόμενων προς Κάιρο, όπως στη δραματική διαφυγή του απαχθέντος στρατηγού Κράιπε.
Στις 11 του Οκτώβρη του 1944, όταν η Κρήτη αποτινάζει το ναζιστικό ζυγό, ο Καπετάν Πετρακογιώργης εισέρχεται θριαμβευτής με την ομάδα του στο απελευθερωμένο Ηράκλειο και αναλαμβάνει φρούραρχος της πόλης μέχρι τις αρχές του επόμενου έτους.Για τη θρυλική αντιστασιακή του δράση παρασημοφορείται πολλές φορές απ’ τους Συμμάχους.
Φεύγει από τη ζωή, στις 14 Σπτεμβρίου του 1972 σε ηλικία 82 ετών.
Την βάση στήριξης του αντιστασιακού αγώνα της ομάδας του στα βουνά του Ψηλορείτη, αποτελούσαν σαν οι κάτοικοι των Μαγαρικάρι Γρηγοριά, Βορίζα, Καμάρες, Ζαρός, Γαλιά, Απεσωκάρι, Τρυπητά, Άδραχτος, Λοχριά και των άλλων χωριών της ρίζας του Ψηλορείτη ,και οι συγγενείς του Πετρακογιώργη και των παλικαριών του.
