Σήμερα τ’ ἀγέρι φυσᾶ γλυκύτερα
στά κουρασμένα πρόσωπά μας,
τά δέντρα σά νά γενήκανε πιό χλωρά,
τ’ αὐγουστιάτικο κῦμα σά ν’ ἀρμενίζει πιά
δροσερό μέσα στό πέλαγο
κι ἀφρίζει φουσκωμένο ἀπό χαρά μεγάλη.
Τό κάθε τί πανηγυρίζει κι ἀγάλλεται.
Ὤ! Τί θάνατος, λοιπόν, εἶναι αὐτός
πού γεμίζει τήν οἰκουμένη καί τίς καρδιές
μέ τή χαρά τῆς ἀθανασίας!
(Φώτης Κόντογλου)
Δεκαπενταύγουστος καί πάλι, εὐλογημένα παιδιά τῆς Παναγία μας, καί μοιράζομαι μέ τήν ἀγάπη σας τήν ὀμορφιά τῶν λόγων τοῦ μεγάλου Φώτη Κόντογλου πού ἀναφέρεται στό πρόσωπο τῆς γλυκιᾶς μας Παναγίας καί τήν Σεπτή Της Κοίμηση. Ἡ μεγάλη αὐτή ἡμέρα καί ἑορτή τῆς εἰς Οὐρανούς μεταστάσεώς Της δεσπόζει στήν καρδιά τοῦ Αὐγούστου σάν μιά ἀληθινή ὄαση πνευματικῆς δροσιᾶς καί ἀναψυχῆς, σάν ἕνα ἀπάνεμο λιμάνι· μέσα στίς τρικυμίες τῆς ζωῆς, στούς καύσωνες τοῦ θέρους καί τῶν καιρῶν μας. Στήν συνείδηση τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἡ Παναγία εἶναι ἡ μάνα τῆς Ρωμιοσύνης. Ἡ ἐλπίδα μας καί ἡ παρηγοριά μας. Εἶναι ἡ ὀμορφιά μας, ὅλος μας ὁ πόνος· ἡ ἀγάπη εἶναι πού στήν Ἀγάπη ἔχουμε δώσει. Σέ ἕνα κόσμο πού μοιάζει νά χωλαίνει ἀπό αἰσιοδοξία καί ἐλπίδα στίς δυσκολίες τῆς ζωῆς, ἡ Θεοτόκος Μαρία εἶναι «… ἡ πόλις τοῦ Θεοῦ καί ἀκόμη τό ἁγιασμένο σκήνωμα πού εὐφραίνονται τά ρεύματα κυλῶντος ποταμοῦ… ἡ ζωηφόρος πού δροσίζει μέ τό βαθύ ποτάμι μέ τόν νόμο σου τόσες ψυχές», ὅπως θά πεῖ ὁ Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης.
Τό μητρικό Της χαμόγελο ἤ δάκρυ, βυθίζει σέ κατάνυξη τίς καρδιές μας, ἐλευθερώνει τό νοῦ καί τήν ψυχή, ἀνακουφίζει τόν πόνο καί τήν ὀδύνη, γεμίζει χαρά καί ἐλπίδα τήν ζωή μας. Εἶναι ἡ διαρκής παρουσία σέ κάθε σπίτι καί ψυχή. Μιά ζέστη, μιά καλοσύνη, μιά ἐπιείκεια, μιά συμβουλή, μιά σκέπη, μιά στοργή, μιά ὑπόσχεση, μιά ὀμορφιά, μιά χαρά, μιά ἐλπίδα, μιά δύναμη, μιά προσδοκία. Ἡμερώνει, ἐξαγνίζει, θεραπεύει, καταλαγιάζει τά πάθη, προσφέρει τήν σωτηρία καί τήν ἐλπίδα. Παναγία: τό καταφύγιο τοῦ ἀνθρώπου· ἡ ἐλπίδα τῆς σωτηρίας μας. Σάν φωτοδόχος λαμπάδα φωτίζει τήν καρδιά τοῦ κάθε ἀνθρώπου, ὥστε κανείς νά μήν μείνει ἄγευστος ἀπ’ τή δική Της προστασία· τήν παραμυθία, τήν εὐλογία, τή χάρη καί τήν γλυκύτητά Της.
Ἔτσι ἡ Παναγία ζεῖ, συνεχίζει νά ζεῖ καί νά γίνεται ἡ δόξα τοῦ ἀνθρωπίνου γένους στόν Οὐρανό· ἡ «παγκόσμιος δόξα», γιατί ἀνήκει σέ ὅλο τόν κόσμο καί μεσιτεύει γιά ὅλο τόν κόσμο. Γιά τοῦτο καί ἡ σημερινή, μεγάλη Της ἑορτή, «τό Θεομητορικό Πάσχα» ὅπως ὀνομάζεται, γίνεται γιά ὅλους μας πηγή χαρᾶς καί εὐφροσύνης· πανηγύρι πνευματικό, σάλπισμα ἐλπιδοφόρο. Μέσα, λοιπόν, ἀπ’ αὐτή τήν ζωή, ἀγαπημένα παιδιά τῆς Παναγίας μας, τήν ζωή μέ τίς χαρές καί τίς λῦπες της, τούς πόνους καί τίς ἀγωνίες της, τίς προσδοκίες καί τά ὄνειρά της, μέσα ἀπ’ αὐτή τήν ζωή, σήμερα καί ὄχι αὔριο, ἄς γευθοῦμε καί ἄς χαροῦμε τήν παρουσία καί τήν ἀγάπη τῆς γλυκιᾶς Θεομάνας, πού μᾶς ὁδηγεῖ στήν ὀμορφιά τοῦ Οὐρανοῦ καί τήν χαρά τοῦ Παραδείσου. Ἄς εἴμαστε καί ἄς μένουμε σταθεροί στήν πίστη καί τήν ἀλήθεια, στό φῶς τοῦ κόσμου, πού εἶναι ὁ Χριστός μας, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ καί Υἱός Της. Ἄς μήν ἐπιτρέπουμε σέ καμιά δυσκολία καί δοκιμασία, σέ κανένα πειρασμό καί θλίψη, σέ καμιά ἀπογοήτευση καί ἀστοχία, νά μᾶς στερεῖ τήν ἐλπίδα καί τήν χαρά, ἀφοῦ ὅταν τρέφεται ἡ ζωή μας ἀπό τήν ζωή τῆς Ἐκκλησίας, τότε ἀνταμώνουμε τήν Παναγία μας καί γιορτάζουμε Πάσχα, τό Πάσχα τό δικό Της, τήν ἄνοιξη τῆς ζωῆς μας.
Στό πνευματικό αὐτό πανηγύρι καί χαρά τοῦ Δεκαπενταύγουστου, ἀγαπημένα παιδιά τῶν Ἐπαρχιῶν μας, τῆς Κισάμου καί τοῦ Σελίνου, ἐπιθυμῶ ὅπως μοιραστῶ μαζί σας καί μιά ἄλλη, μεγάλη πνευματική εὐλογία καί χαρά τῆς Μητροπόλεώς μας. Ἕνα σπουδαῖο, μοναδικό καί κορυφαῖο πνευματικό γεγονός, ὄχι μόνον γιά τήν Ἱερά Μητρόπολή μας, ἀλλά γιά ὁλόκληρη τήν Ὀρθοδοξία. Γεγονός πού θά λάβει χώρα στόν τόπο μας καί τήν Ἱερά Μητρόπολή μας. Ποιό; Τά ἱερά Ἐγκαίνια τοῦ Ἱεροῦ Προσκυνηματικοῦ Ναοῦ τοῦ Ὁσίου πατρός ἡμῶν Νικηφόρου τοῦ Λεπροῦ. Τοῦ μεγάλου καί οἰκουμενικοῦ αὐτοῦ Ἁγίου τῆς Ἐκκλησίας μας, πού γέννησε ὁ τόπος καί ἡ Ἱερά Μητρόπολίς μας. Τό Συρικάρι Κισάμου, ὡς γνωστόν, ὁ τόπος πού γεννήθηκε ὁ Ὅσιος Νικηφόρος ὁ Λεπρός. Ἐκεῖ, λοιπόν, σέ ἰδιοκτησία πού δώρισε ἡ εὐλογημένη οἰκογένειά του (Τζανακάκη) καί τούς ὁποίους θερμά εὐχαριστοῦμε· λίγα μόλις μέτρα ἀπό τήν πατρική Του οἰκία πού καί αὐτή δωρίθηκε ἀπό τήν οἰκογένειά Του στήν Ἱ. Μητρόπολή μας καί τήν ἀναδείξαμε σέ προσκύνημα· σέ αὐτό τόν τόπο, μᾶς ἀξίωσε ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ καί οἱ πρεσβεῖες τοῦ Ὁσίου Νικηφόρου νά δημιουργήσουμε τό Ἱερό Προσκύνημά Του. Ἕνας περικαλλής, λιτός Ἱερός Προσκυνηματικός Ναός, μέ ἕνα κτιριακό συγκρότημα, γιά τήν κάλυψη τῶν ὁλοένα αὐξανόμενων ἀναγκῶν τῶν προσκυνητῶν πού καταφθάνουν ἀπό κάθε σημεῖο τῆς Ἑλλάδας καί τοῦ κόσμου. Τό θαῦμα τοῦ Ὁσίου Νικηφόρου! Καθώς, δικό Του τό σπίτι, δική Του καί ἡ ἐπιθυμία νά δημιουργηθεῖ τό Προσκύνημά Του. Ὄντως θαυμαστός καί θαυματουργικός ὁ τρόπος! Ὁ Ἅγιος μᾶς φώτισε, μᾶς ὁδήγησε καί ὁδηγεῖ ἀνθρώπους νά συμβάλλουν, νά βοηθήσουν γιά τό δικό Του σπίτι. «Νά πᾶς στό Συρικάρι ὅπου χτίζεται τό σπίτι μου, νά φτιάξεις τόν σταυρό καί θά βρεῖς βοήθεια», παρήγγειλε ὁ ἴδιος ὁ Ἅγιος, σέ πρόσωπο πού οὔτε κἄν γνώριζε τήν ὕπαρξή Του, ἀλλά ἐν προσευχῇ ἀναζητοῦσε ἀπάντηση καί λύση σέ μεγάλη δοκιμασία τῆς ζωῆς του, ἀκριβῶς τήν περίοδο ἀνεγέρσεως τοῦ Ἱεροῦ αὐτοῦ Ναοῦ!
Τά Ἐγκαίνια τοῦ Ἱεροῦ αὐτοῦ Προσκυνήματος προγραμματίσαμε ὅπως τελεστοῦν, Θεοῦ θέλοντος, τήν Παρασκευή καί τό Σάββατο, 2 καί 3 Σεπτεμβρίου, ἀντίστοιχα. Τό ἑσπέρας τῆς Παρασκευῆς, 2 Σεπτεμβρίου, θά τελεσθεῖ Ἀρχιερατικός Ἑσπερινός τῶν Ἐγκαινίων, ὅπου θά γίνει ἡ μεταφορά καί ἡ ἐναπόθεση τῶν ἱερῶν λειψάνων πού θά τοποθετηθοῦν, θά «φυτευτοῦν» μόνιμα στήν Ἁγία Τράπεζα. Πρόκειται περί μιᾶς ἰδιαίτερης Ἀκολουθίας. Τό Σάββατο, 3 Σεπτεμβρίου, θά τελεσθοῦν ὁ Ὄρθρος, ἡ Ἀκολουθία τῶν Ἱερῶν Ἐγκαινίων καί Πολυαρχιερατικό συλλείτουργο. Εὐλογία καί χάρις! Θά ἀκολουθήσουν τά ἐγκαίνια τοῦ παρακείμενου κτιριακοῦ συγκροτήματος. Τήν Κυριακή, ἐπίσης, 4 Σεπτεμβρίου, θά τελεσθεῖ Ἀρχιερατική Θεία Λειτουργία, (ἡ πρώτη Θεία Λειτουργία μετά τά Ἐγκαίνια), ὡς καί ὅλη τήν ἑβδομάδα πού ἀκολουθεῖ, ἕως τίς 10 Σεπτεμβρίου (ἐκτός τῆς ἡμέρας τοῦ Γενεσίου τῆς Θεοτόκου, Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου). Καθημερινά, λοιπόν, ὅλη αὐτή τήν ἑβδομάδα θά τελεῖται ἡ Θεία Λειτουργία καί θά μνημονεύονται τά περισσότερα ἀπό 20.000 χιλιάδες ὀνόματα, (ζώντων καί κεκοιμημένων), ὡς καί ὅσα ἄλλα θά καταγραφοῦν μέχρι τότε στήν παρρησία τοῦ Ἱεροῦ Προσκυνήματος.
Ἀπό αὐτό τό μεγάλο πνευματικό γεγονός δέν πρέπει νά λείψει κανείς μας. Ἐλᾶτε ὅλοι: νέοι καί γέροι· μικροί – μεγάλοι· ἄνδρες, γυναῖκες καί παιδιά, ὅπως λέει καί ὁ ποιητής· ἐλᾶτε νά μοιραστοῦμε τήν μεγάλη αὐτή πνευματική χαρά· ἐλᾶτε νά ξαποστάσουμε κάτω ἀπό τόν ἴσκιο καί τήν χάρη τοῦ Ὁσίου Νικηφόρου τοῦ Λεπροῦ. Ἐλᾶτε τήν Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου, στόν Ἑσπερινό τῶν Ἐγκαινίων· ἐλᾶτε τό Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου, στά Ἱερά Ἐγκαίνια· ἐλᾶτε τήν Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου, στήν πρώτη Θεία Λειτουργία μετά τά Ἐγκαίνια· ἐλᾶτε στίς καθημερινές Θεῖες Λειτουργίες τῆς ἑβδομάδας πού ἀκολουθεῖ. Ἐλᾶτε νά λάβετε τήν χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ Ἁγίου μας, νά καταθέσετε τίς προσευχές καί τά αἰτήματά σας, νά ἐκζητήσετε τίς πρεσβεῖες καί τήν παρουσία Του στήν ζωή σας, τούς οἰκείους καί τίς οἰκογένειές σας. Ἐλᾶτε νά ἀνακουφιστεῖτε στό Ἱερό Προσκύνημα Του· νά ξεδιψάσετε ἀπό τήν ἀστείρευτη πηγή τῆς παρουσίας Του. Ἐλᾶτε καί νά γνωρίζετε πώς τό προσκύνημά σας αὐτό θά γεμίσει τίς ψυχές σας δύναμη, χάρη, χαρά καί εὐλογία.
Καλή Παναγιά! Καλή ἀντάμωση στόν Ὅσιο Νικηφόρο τόν Λεπρό!
Μετ’ εὐχῶν καί πολλῆς τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης,
Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΑΣ
† Ὁ Κισάμου & Σελίνου
ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ
Πηγή: parakritika.gr
