Του Μιχάλη Χαραλαμπάκη*
Πάντα αισθανόμουν αμήχανα αυτή την μέρα!
Έβλεπα όλα τα παιδιά να είναι Χαρούμενα εγώ βρισκόμουν σε μια περίεργη κατάσταση.
Όλα προετοιμάζονταν σ αυτά τα δύσκολα χρόνια να κόψουν λουλούδια να ζωγραφίσουν μια ζωγραφιά για τη μάνα τους.
Ο δάσκαλος μας έλεγε για το νέο που τον έβαλε η αγαπημένη του να ξεριζώσει την καρδιά της μάνας του και να της την πάει για να τον δοκιμάσει αν την αγαπάει.
Το έκανε ο νέος αλλά κρατώντας την καρδιά της μάνας του σκόνταψε κι έπεσε και τότε η καρδιά της μάνας τον ρώτησε: «Χτύπησες παιδί μου;»
Αυτό το χτύπησες παιδί μου με σημάδεψε! Γιατί; Γιατί εγώ δεν είχα μάνα! Δεν είχες μάνα; Από που ήρθες; θα μου πει κάποιος.
Και ο Χριστός που είναι Θεός είχε μάνα κι εσύ δεν είχες;
Είχα κι εγώ μια μάνα που ήταν νέα 25 χρονών, όμορφη , ψηλή με σγουρά μαλλιά, με πολύ καλό χαρακτήρα, ευγενική και δεν ξέρω τι άλλα χαρακτηριστικά θα μπορούσα να της δώσω, που πολλά ίσως είναι υπερβολικά. Μου τα μεταφέρουν όμως, εγώ απλώς τα φαντάζομαι.
Αυτό όμως που μου μετέφεραν, ότι είχε μια επιμονή στο λίγο χρόνο που ήμασταν μαζί ήταν ότι ονειρευόταν να με κάνει δάσκαλο!
Προσπάθησα και έκανα πράξη το όνειρο της.
Όλα αυτά σταμάτησαν ένα βράδυ ενός Αυγούστου κάπου εκεί στη δεκαετία του 50 βίαια!
Ένα χέρι, ενός όχι απλώς απάνθρωπου αλλά υπάνθρωπου, κόβει το νήμα της ζωής της και όχι μόνο αυτής, αλλά και άλλων δικών μου ανθρώπων.
Η μορφή της δυστυχώς δεν αποτυπώθηκε στο μυαλό μου… Δεν υπάρχει είναι ένα κενό χαρτί…
Καταλαβαίνετε γιατί ένιωθα παράξενα αυτή τη μέρα!
Τα πράγματα ήρθαν κάπως να τα καλύψει μια άλλη γυναίκα, που μπήκε στο σπίτι μας και στη ζωή μας!
Ήταν η μητέρα έτσι τη φώναζα και αναρωτιόμουν γιατί όλα τα άλλα παιδιά έχουν μάνα κι εγώ έχω μητέρα!
Ήταν θεόσταλτη!
Άγιος άνθρωπος. Προσπάθησε δόθηκε για μας και το σπίτι μας.
Έφυγε πλήρης ημερών μαζί μας. Ήταν η γυναίκα που προσπάθησε να πάρει τη θέση της μάνας!
Έχει μείνει στην ψυχή μου στη καρδιά μου στο μυαλό μου!
Όμως το κενό στο μυαλό μου στην ψυχή που να βάλω τη μάνα είναι και εξακολουθεί μέχρι να ζω να παραμένει Κ Ε Ν Ο .
Για αυτό όσοι τις έχετε πρέπει να τις σέβεστε και να ευχηθούμε στις μανάδες και τις μητέρες όλου του κόσμου ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ.
* Ο Μιχάλης Χαραλαμπάκης είναι από τα Βορίζια και είναι συνταξιούχος δάσκαλος.
