Γράφει ο Ζαχαρίας Κατσακός*
Κατάλυμά μου ερημικό τις 4 τελευταίες ημέρες το αντρικό μοναστήρι της Ιερής Μονής Κουδουμά.
Απομονωμένος πλήρως σε μια κρύπτη μοναχού, μόνο με τα απαραίτητα και τις σημειώσεις μου, γαλήνιος, να βλέπω και να αισθάνομαι τη νοητή κτίση, μπάνιο στη θάλασσα ολομόναχος πριν το χάραμα και πάλι το σούρουπο, μετά οδοιπορία μέχρι την κρύπτη μου, σπηλιές και χάσματα γης, θόρυβοι φόβου τις νύχτες, άνεμοι αιφνίδιοι που δεν σε αφήνουν να κρυφτείς, σκιές θάμνων και βράχων που γίνονται ένα με σένα και τους μιλάς, κρύπτες όπου μέσα τους ενθρονίζονται μοναχοί προσευχόμενοι στο άπειρο του Θεού…
Ήταν ίσως η πιο φωτεινή κατάδυση της ζωής μου στη ζωή μου και στον κόσμο.
Έκρινα ό,τι τόλμησα, ό,τι κατέκτησα, έκρινα τους φόβους μου, τα λάθη μου, τις επιλογές μου, ό,τι αρνήθηκα κι ό,τι δεν τόλμησα. Αναμετρήθηκα με τον εαυτό μου, τις ιδιότητες μου και τις …σφαίρες μου.
Τα ωραιότερα νήματά μου, το πρωί λίγο πριν χαράξει και το σούρουπο…
Μόνο τότε έρχεσαι αντιμέτωπος με ό,τι υπήρχε και υπάρχει. Υποσυνείδητα, βλέπεις και νιώθεις όλη την εμπειρία της ζωής σου να περνά μέσα απ’ τα βράχια και τη θάλασσα.
Γίνεσαι ασκητής της ζωής.
Και όπως είπε ο Άγιος Πορφύριος, τότε μόνο βλέπεις και νιώθεις την αγάπη, την πραγματική αγάπη που είναι από χώμα, αέρα, νερό.
Το συνειδητοποίησα αυτές τις μέρες, εκεί, μόνο η αληθινή αγάπη μας, που θυσιάζεται μυστικά για τους άλλους, μπορεί να σώσει και μας και τους άλλους…
Άφησα πίσω μου ό,τι μου έτρωγε την ψυχή.
Κράτησα αυτούς που ξέρω πως αγαπώ κι εκείνους που νιώθω πως μ’ αγαπούν.
Αναγεννημένος, αναβαπτισμένος, δυνατός, άλλος άνθρωπος, ακόμα πιο δίκαιος και πιο σοφός επιστρέφω σε μια νέα ζωή.
Είμαι έτοιμος λοιπόν.
Τώρα αρχίζω.
Ευχές σε όλους σας για κάθε καλό…
* Ο Ζαχαρίας Κατσακός είναι φιλόλογος, ποιητής και συγγραφέας
** Το άρθρο γράφτηκε σε παλιότερο Αύγουστο, αλλά παραμένει πάντα επίκαιρο…
