Γράφει η Ζαμπία Λαζανάκη
Και πάνω που ετοιμαζόμαστε να κλείσουμε μια δύσκολη χρονιά με σεισμούς γήινους και ενδοοσχολικούς, εξ αποστάσεως επιμορφώσεις με αγγλικά και εργαστήρια δεξιοτήτων με αξιολογήσεις σχολικής μονάδας, με ατομικές περιγραφικές εκθέσεις και ώρες, πολλές ώρες πάνω από έναν υπολογιστή είπαν να μας κάνουν άλλο ένα δώρο, έτσι για την ανατροπή του καλοκαιριού!
Ολοήμερα σχολεία μέχρι τις 6.00’είχε μέσα το αποχαιρετιστήριο δωράκι που μας έστειλαν.
Δεν ξέρω από πού να πιάσω αυτό το δώρο και πού να το τοποθετήσω!
Λέω να το κρεμάσω με συρραπτικό στην κουρτίνα της τάξης μιας και άλλος χώρος δεν υπάρχει…
Θα το αφήσω εκεί να στολίζει το σχολείο μας με την τεράστια τζαμαρία, την σπασμένη τέντα, την μια τουαλέτα και την 2×3 αυλή!
Μα έχει και αφιέρωση…
Για να ενισχύσει την ελληνική οικογένεια.
Μάλιστα…
Κοιτάζω μήπως έχει μέσα και κάτι άλλο το κουτί.
Σίγουρα θα έχει κάτι…αλλά δε βλέπω τίποτα και το έχω αναποδογυρισμένο.
Πώς θα ενισχύσει την ελληνική οικογένεια;
Πάλι δεν καταλαβαίνω…
Δεν μπορώ να φτάσω το επίπεδο σκέψης τους.
Και δε θέλω να γράφω για αυτονόητους δεσμούς και ενισχύσεις, για ποιοτικούς χρόνους και παιδαγωγικές που διώκονται.
Σήμερα αρχές Ιούλη αυτό το δώρο γλίστρησε από την τάξη μου και εμφανίστηκε ολοζώντανο μπροστά μου σαν ωρολόγιο πρόγραμμα έως τις 5.30, σα θηρίο έτοιμο να κατασπαράξει κάθε παιδαγωγική, κάθε επιστημονική τεκμηρίωση, κάθε παιδί.
Οι δύο επιπλέον διδακτικές ώρες που διευρύνουν το ολοήμερο δεν ήταν ούτε θεατρικό παιχνίδι ούτε εικαστικά και γυμναστική ούτε δραστηριότητες με βάση το πρόγραμμα σπουδών.
Ήταν ελεύθερο παιχνίδι, ελεύθερο παιγνίδι, ελεύθερο παιχνίδι.
Και κάπως έτσι αυτό το ωρολόγιο πρόγραμμα κατασπαράζει και το σχολείο μας. Αυτό το κτίριο που καταφέραμε να μεταμορφώσουμε σε σχολείο το μετατρέπει το ίδιο το Υπουργείο σε ένα προαιρετικό παιδότοπο.
Σε μια προαιρετική παιδοφύλαξη.
Όποια λέξη έχει μέσα της το “παιδί” έχει εξέχουσα βαρύτητα και σπουδαιότητα όμως στα σχολεία μια λέξη που υποβιβάζει με βαρύτητα τον ρόλο τους είναι “η παιδοφύλαξη”κι ας την έχουν πακετάρει με ιλουστρασιόν χαρτόνι.
Και το παιδί πού είναι μέσα στο νέο ωρολόγιο;
Κάπου εκεί εξουθενωμένο να παίζει στην ίδια αίθουσα που βρέθηκε από το πρωί ενώ βραδιάζει.
Ποια νέα παιδαγωγική το επιβάλλει αυτό δεν ξέρω;
Ποιος οικογενειακός δεσμός επιτρέπει να μεγαλώνουν τα παιδιά στα σχολεία;
Σε ένα προαιρετικό ολοήμερο, σε μια
προαιρετική παιδοφύλαξη για ένα προαιρετικό παιδί;
Κι εμείς οι εκπαιδευτικοί εκεί στην ίδια αίθουσα με το παιδί και το σχολείο ενώ βραδιάζει η εκπαίδευση… αρχές Ιούλη.
Πηγή: patris.gr
