Γράφει η Χαριστή Κουκουμπεδάκη
Έφυγε ένας μεγάλος μερακλής και αυτοδίδαχτος λυράρης της Κρήτης ο αγαπητός σε όλους Μίχαλος Σφακιανάκης από τους Στόλους……
Κρίμας….κρίμας να φεύγουν τέτοιοι καλλιτέχνες….
Γιατί… φτωχαίνει η Κρήτη μας…. .
Αλλά ποιος μπορεί να τα βάλει με τον μακελάρη Χάροντα…
Ποιος μπορεί ν’ αντισταθεί σ’ ετσά ανήμερο θεριό;.
Μίχαλε…να πας στο καλό καλή ανάπαυση της ψυχής σου κι όντε θα σμίξωμε κάποτε, θέλω να μου παίξεις…” των παραμυθιώ νεράΐδα” που σου έβγαλα και που σου άρεσε τόσο πολύ…….
“ΑΦΙΕΡΩΜΑ στη μνήμη σου”
Κρήτη τα μαύρα έβαλες και πένθος έχεις πάλι
γιατί χασες το λυρατζή το Σφακιανομιχάλη..
Κρήτη του Χάροντα βαστάς αμάχη μα κι αμπούνια
γιατί χασες τον αετό που ‘χες στα κορφοβούνια ….
Μοιρολοΐστρα Κρήτη μου τροπάρι έχεις στέσει
γιατί χασες ένα ν- αητό κι έχεις βαθιά πονέσει…
Στον άδη θα χουν μαζωχτεί όλοι οι γλεντιστάδες
να παίζει με τη λύρα ντου να κάνουνε καντάδες….
Να παίζει των παραμυθιώ την όμορφη νεράϊδα
να λέει ο Χάροντας σκοπό τέθιο δεν εξανάδα….
Τσι χρυσαφένιες θάλασσες θα παίζει και θα σειούνται
τ’ άδη οι μαρμαρμαρόπλακες και θα μετακουνιούνται…..
Και με τη λύρα, τσι νεκρούς ούλους να τσι μαγεύγει
και να ‘ναι στην ομπρός μερά ο Χάρος να χορεύγει….
Να μπόρειε η Κρήτη νά ‘στενε χωσά στον έρμο Χάρο
και να λεγε….το Μίχαλο…. οπίσω θα σου πάρω…..
Γιατί ορφανή η λύρα ντου δίχως του δε θα κάνει
κι ήχο λυπητερό σαφί ‘πό δά κι ομπρός θα βγάνει…
Μα και κοπέλια ορφανά άφηκε και θα κλαίνε
που ‘σαι πατέρα μερακλή κι εκείνα θα του λένε….
Κρήτη μου βάστα τον καημό ετούτου του λυράρη
για δεν θα ξαναπιάσει μπλιο στα χέρια το δοξάρι….
