Της Άννας Πατεράκη
Είναι από τις στιγμές που διαβάζεις μια τέτοια είδηση και πέρα από το ότι λυπάσαι για το θάνατο ενός αξιόλογου ανθρώπου, ενός σημαντικού εκπαιδευτικού, σου έρχονται στη θύμηση τόσα πολλά….
Πριν από 32 χρόνια περίπου στο ξεκίνημα της εκπαιδευτικής μου καριέρας γνωριστήκαμε με τον κ. Αντώνη Αϊλαμάκη. Έτσι τον αποκαλούσαμε, ήταν ο Σχολικός μας Σύμβουλος που συμβούλευε πραγματικά εμάς τους νέους στο ξεκίνημα μας. Δεν υπήρχε τυπικότητα ανάμεσα μας, ήταν στο πλάι μας με τις πολύτιμες οδηγίες του, με τις χειρόγραφες του σημειώσεις , που αν ψάξουμε ακόμα στο αρχείο μας θα τις βρούμε, με τα σεμινάρια και τις διδασκαλίες του. Ερχόταν στην τάξη σου, όχι για να σε παρακολουθήσει αλλά για να κάνει εκείνος μάθημα. Χαιρόταν να βρίσκεται ανάμεσα στα παιδιά. Ήταν από την παλιά εκείνη στόφα των δασκάλων, με τα αστεία του αλλά και τη σοβαρότητα του. Δε φοβόταν να πει τη γνώμη του, να υπερασπιστεί το δίκιο του Δασκάλου. Μερακλής σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του, άλλωστε η καταγωγή του από τη Σητεία το έδειχνε αυτό.
Κι όταν έφυγε από τον Άγιο Νικόλαο για το Ηράκλειο κράτησε τις επαφές του. Τυπικός στις ονομαστικές μας εορτές, κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα πάντα ανταλλάσσαμε τις ευχές μας. Έτσι και φέτος τελευταία φορά μιλήσαμε το Πάσχα.
Χαιρόταν να μαθαίνει τα νέα μας και πάντα ρωτούσε για τα παιδιά μας. Οι σχέσεις μας πέρα από επαγγελματικές είχαν γίνει και φιλικές. Ερχόταν πάντα να τιμήσει με την παρουσία του τις χαρές των παιδιών μας κι αυτό έδειχνε το μεγαλείο της ψυχής του.
Στην κα Κούλα, στην Κατερίνα και στην αγαπημένη μου μαθήτρια τη Γαλάτεια εύχομαι καλή δύναμη. Να ζήσουν, να τον θυμούνται.
Το χώμα της Ζάκρου που θα τον δεχτεί σήμερα να είναι ελαφρύ.
Στη μνήμη μας θα μείνετε κ. Αντώνη.
Καλό σας ταξίδι!
* Η κ. Άννα Πατεράκη είναι Δασκάλα και Δ/ντρια του Δημοτικού Σχολείου Καλού Χωριού Λασιθίου
