Στο δέκατο τέταρτο ταξίδι του το θρυλικό «Αρκάδι» είχε αποβιβάσει στις μία και μισή μετά τα μεσάνυχτα στην «Ψαρή Φοράδα» της Βιάννου στις 12 Ιουνίου 1867 ένα ισχυρό σώμα εθελοντών από 527 άνδρες με αρχηγό τον υπολοχαγό του Ελληνικού Στρατού Αντώνιο Μήτσα από τις Θήβες.
Υπασπιστή του είχε ο Μήτσας τον ηπειρώτη Γάκη Ζήκο.
Μαζί μ’ αυτούς είχε έρθει και ο Απόστολος Τηλιανάκης, αδελφός του αρχηγού Παπίτσα.
Οι επικουρίες αυτές από την Ελλάδα έρχονταν για τις επιχειρήσεις του Λασιθιού.
Είχαν φθάσει όμως πολύ αργά.
Θα σημειώσω εδώ τα όσα γράφει ο Desmaze για τον Μήτσα, που στάθηκε κι αυτός ένας από τούς αχώριστους συμπολεμιστές του γέρο Κόρακα μέχρι τις τελευταίες μέρες της επανάστασης του 1866:
«Ο Θηβαίος Μήτσας – γράφει ο Desmaze – ήταν παλαιός Καπετάνιος των παρτιζάνων στην Αμερική κατά τον απελευθερωτικό πόλεμο. Ήταν ό μόνος αρχηγός, που τον είχε εκλέξει η Κεντρική Επιτροπή των Αθηνών που δεν προερχόταν από τον ταχτικό στρατό της Ελλάδος. Έφθασε με τους άντρες στην Κρήτη τον Ιούνιο του 1867 κι έμεινε εκεί μέχρι το ψυχορράγημα της επανάστασης». Ο Μήτσας είχε φέρει μαζί του αρκετά πολεμοφόδια και τροφές. Τις έκρυψαν σε μία σπηλιά εκεί στην περιφέρεια του όρμου της «Ψαρής Φοράδας», προδόθηκαν όμως κι έτσι χάθηκαν και δεν ωφέλησαν σε τίποτε. Σε λίγο ο Μήτσας ενώθηκε με τον Χατζάκη και τον Μιχαλοδημητράκη με σκοπό ν’ ανεβούν στο Λασίθι. Στη Σύμη όμως συνάντησαν μία μεγάλη δύναμη εχθρική και στη μάχη πού έγινε εκεί αναγκασθήκαν να υποχωρήσουν. Θα συναντήσουμε αργότερα τον γενναίο αυτόν και αισθηματία πολεμιστή να μάχεται στο πλευρό τού Κόρακα
Πηγή: Ν. Σταυρινίδης, Ο καπετάν Μιχάλης Κόρακας και οι συμπολεμιστές του, τ. Β΄ , σελ. 483
