Γράφει ο Αντώνης Κωνσταντάκης
Στις 15 Μαΐου 2022 ορφάνεψε από Αγίους το Τυμπάκι Ηρακλείου..!
Έφυγε σε ηλικία 100 ετών ένας Γίγαντας κρυφός Άγιος ο τελευταίος φίλος και Πνευματικό τέκνο του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου!
Ο Άγιος Γέροντας Νικόλαος Μαρκάκης.
Άγιε Γέροντα Νικόλαε έφυγες την ημέρα που ήταν το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο του αγαπημένου Πνευματικού Πατρός σου, Αγίου Γέροντος Νεκταρίου Πατεράκη της Καλυβιανής..!
Έχω διπλή την θλίψη, όχι γιατί έφυγες, γιατί το ποθούσες πολύ να φύγεις στον ουρανό να συναντήσεις τα παιδιά σου..!
Μου έλεγες, Αντώνιε, θέλω να φύγω να συναντήσω τα παιδιά μου και τους δικούς μου, και μόλις είναι να φύγω έρχονται και με παρακαλούν, μη φύγεις, μη φύγεις, γιατί σε θέλουμε ακόμα στη Γη να προσεύχεσαι και αμέσως Αντώνιε με γυρίζουν πάλι πίσω και δεν με αφήνουν να πεθάνω..!
Είναι αλήθεια, ήσουν ένας κρυφός Άγιος μέσα σε πόλη άγνωστος, ερχόμουν 3 και 4 τα ξημερώματα άλλοτε μόνος μου, άλλοτε με τον Πατέρα Ζαχαρία της Καλυβιανής και σε έβλεπα να προσεύχεσαι για όλους μας ακούραστα και αγόγγυστα, σε ρωτούσα Γέροντα δεν κοιμάσαι; όχι Αντώνη θα κοιμηθώ μισή ώρα το πρωί, δεν κουραστικές; δεν πεινάς;
Όχι Αντώνιε, όταν διαβάζω για όλους σας είμαι χορτάτος, σαν να έχω φάει ένα ταψί φαγητό και είχες στο τραπεζάκι σου ένα ταψί ονόματα που μνημόνευες νυχθημερόν.
Αυτός ήσουν Άγιε του Θεού Νικόλαε ένας Νέος Άγιος Νικόλαος Πλανάς ένας Άγγελος στη Γη..!
Αλήθεια το μεγαλείο της Καρδιάς σου, τις διηγήσεται;
Θλίβομαι Άγιε του Θεού Νικόλαε που άργησα να σε γνωρίσω…!
Και θλίβομαι πολύ περισσότερο, που στο Τυμπάκι δεν ήμουν στην εξόδιο ακολουθία σου να ασπαστώ την δεξιά σου, να ασπαστώ τον Τίμιο Άγιο Αγώνα σου, να ασπαστώ την Ιώβειο υπομονή σου, να ασπαστώ το Μοναχικό Άγιο Σχήμα σου, να ασπαστώ τους κόπους σου, να ασπαστώ το Άγιο σκήνωμά σου, να ασπαστώ το Άγιο Βάπτισμα σου και το Άγιο Μύρο της Βάπτισης σου, που Αξίως ως ιερά παρακαταθήκη φύλαξες να τα παραδώσεις στον Άγιο Θρόνο του Θεού..!
Στο καλό Άγιε Πάτερ Νικόλαε και για όσους δεν σε ξέρουν, στο καλό Αγαπητέ Φίλε και τέκνο του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου.!
Θλίβομαι γιατί δεν μπορώ να έρθω να σε ασπαστώ..!
Μη ξεχνάς σε παρακαλώ, στο Άγιο Θυσιαστήριο του Χριστού μας, τον φίλο σου Αντώνιο, την Αδερφή σου Ευαγγελία όπως την αποκαλούσες και τα μικρά Αδελφάκια σου όπως τα αποκαλούσες Μαριάμ και Εφραίμ γιατί εσένα είχανε Παππού και περιμένουν τα καλούδια σου να τα φιλέψεις..!
Δεν μπόρεσα να έρθω στο φευγιό σου, τώρα όμως που εσύ μπορείς, έλα στην Καρδιολογική Κλινική που νοσηλεύομαι να αποχαιρετιστούμε..!
Νέε Άγιε του Θεού Νικόλαε Μαρκάκη ο Χριστός ε Ανέστη και σε περιμένει στο Αναστάσιμο Ανέσπερο Φως του..!
Χριστός Ανέστη Γέροντα.!
Χριστός Ανέστη..!
