Της Μαρίας Πρατικάκη
Αγαπημένη μου γιαγιά πάει ένας χρόνος που έφυγες από κοντά μας. Ενας χρόνος απουσίας . Αγαπημένη μου γιαγιά σκέφτηκα να σου γράψω όσα δεν πρόλαβα να σου πω γιατί δεν πίστευα ότι θα έφευγες ,Πάρο όλο που στο νοσοκομείο με τα ματάκια σου προσπάθησες να μου το πεις, αλλά εγώ δεν ήθελα να το πιστέψω. Ήθελα να σου πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για όσα μου έδωσες. Αγαπημένη μου μπήκες στη ζωή μου τα τελευταία 3.5 χρόνια πριν φύγεις .Την περίοδο μάλιστα που επιστημονικά γιαγιά μου σε θεωρούσαν ότι ήσουν ένας αννοηκός άνθρωπος. Όμως γιαγιά μου με το που πάτησα το σκαλοπάτι του ευλογημένου σου σπιτιού ήξερες το κάθε τι της ζωής μου . Όμορφο καλό κακό δύσκολο τα πάντα όλα. Αλλά δεν ήταν αυτό το σημαντικό το σημαντικό ήταν η αστείρευτη αγάπη σου την οποία μας έδιδες με το που μπαίναμε στο σπίτι σου. Και όλοι νομίζαμε ότι ήταν μοναδική για κάθε ένα μας. Αδαπάνητη αγάπη. Είχες γιαγιά την ικανότητα να γλυκαίνεις τις ψυχές μας ,να μας μετουσιώνεις και να μας κάνεις καλύτερους ανθρώπους. Να αντιμετωπίζουμε τον κάματο της ζωής με μια καρτερία, με μια γαλήνη. Με υπομονή που να είναι ανεξήγητη για την σημερινή εποχή του άγχους της χίμαιρας και του ανικανοποίητου .Επίσης τα άπειρα φιλιά που μας μοιράσες , και που ήθελες να μοιραζόμαστε και όλοι όσοι μπαίναμε στο σπίτι σου. Γιαγιά μου αισθάνομαι τυχερή που ήμουν δίπλα σου , αλλά και ανάξια για αυτήν την ευλογία . Γιαγιά μου δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν αυτά που έχω στην ψυχή μου για σένα, για αυτά που μου έδωσες. Πώς να ξεχάσω τις στιγμές που με παρηγόρησες , τις στιγμές που με συμβούλευσες που χωρίς πολλά λόγια έλυνες τα προβλήματα όλων όσων μπαίναμε στο σπιτάκι σου. Για όλους είχες αγάπη . Ακόμη και όταν ήθελες να διορθώσεις τα λάθη μας ,τις παραλήψεις μας το έκανες με τόση διάκριση και τόση αγάπη. Για τα πνευματικά σου χαρίσματα έχουν μιλήσει άλλοι πιο αρμόδιοι από μένα. Όλοι ζήσαμε το προορατικό σου χάρισμα και την διόραση σου. Σε όλους μας είπες πράγματα που μόνο ο καθένας από εμάς που τον αφορούσαν καταλάβαινε. Οι ευεργεσίες πού έκανες σε όλους μας είναι άπειρες. Όλοι έχουμε να διηγηθούμε και να πούμε. Το μόνο σίγουρο και βέβαιο ήταν ότι με το που μπαίναμε μέσα στο σπίτι σου , μας έλουζε η θεία Χάρις. Αυτή ήταν που έκανε και την μετουσίωση.
Σε ευχαριστώ γιαγιά μου για όλα που μου πρόσφερες. Σε ευχαριστώ για την μετουσίωση πού έκανες στην ζωή μου , σε ευχαριστώ για την παρηγοριά που μου έδωσες. Σε ευχαριστώ που λείανες τις γωνιές της ψυχής μου. Σε ευχαριστώ για όλα Γιαγιά μου σε παρακαλώ όπως τότε που μας φρόντιζες και προλαβαίνες το κάθε τι στη ζωή μας έτσι και τώρα να μας σκεπάζεις να μας βοηθάς γιατί από μόνοι μας δεν είμαστε άξιοι.Γιαγιά μου σε αγάπησα με όλη μου την ψυχή και θα σε αγαπώ αιώνια
Καλή αντάμωση γιαγιά μου.
