Της Ιωάννα Αυγερινίδου
Εγώ τη γιαγιάκα μου, όπως την λέω την γερόντισσα Γαλακτία, δεν την γνώριζα, ούτε ήξερα ότι υπάρχει.
Όμως από το ίντερνετ είδα στα πεταχτά ότι μια αγία γερόντισσα πήγε στο Θεούλη.
Δεν έδωσα σημασία.
Είπα: “Την ευχή σου γερόντισσα ” και προσπέρασα.
Μετά από δύο μήνες και χωρίς να την θυμάμαι, την βλέπω στον ύπνο μου.
Ήταν κοντούλα πολύ και είχε λίγο καμπουρίτσα.
Μου έδωσε κάτι, συγγνώμη δεν μπορώ να αναφέρω τι μου έδωσε.
Μου είπε, ότι κινδυνεύω και τι πρέπει να κάνω για να σωθώ και με έστειλε εκεί που πρέπει.
Και συμπλήρωσε ότι κάθε μέρα θα διαβάζω τους Χαιρετισμούς της Μανούλας μας.
Ξύπνησα, όντως πήγα εκεί που μου είπε, παρόλο που πήγα για πλάκα, γιατί δεν πίστευα ότι έχω κάτι.
Και εκεί παθαίνω το μεγαλύτερο σοκ στην ζωή μου…
Ήταν θέμα ημερών να φύγω!
Έκανα όλα όσα έπρεπε να γίνουν…
Τους Χαιρετισμούς τους κάνω ακόμα και δεν πρόκειται να τους σταματήσω.
Ήθελα να πω το θαύμα που έκανε σε μένα η γιαγιούλα μου, γιατί αν δεν ήταν εκείνη να μου το πει, τώρα δε θα ζούσα.
Γιαγιακούλα μου θέλω όλος ο κόσμος να μάθει το θαύμα σου.
Σας τα λέω και δάκρυα τρέχουν συνέχεια από τα μάτια μου.
Αυτό το τόσο μεγάλο θαύμα έκανε σε μένα την ανάξια η γιαγιάκα μου.
