Κείμενο: Αριστείδης Χριστοφόρου
Την ημέρα των Θεοφανείων, 6 Ιανουαρίου 2022, έφυγε ώριμος στην ηλικία αλλά και στην πνευματική κατάσταση ο αείμνηστος Νικόλαος Στιβακτάκης από τα Βορίζια, ή αλλιώς ο Νικολής του Αναγνώστη όπως ήταν γνωστός στο χωριό του. Ήταν συνταξιούχος τραυματιοφορέας του ΠΑΓΝΗ Ηρακλείου. Πατέρας του φίλου και πνευματικού αδελφού Θεοχάρη Στιβακτάκη υπαλλήλου ΕΚΑΒ Ηρακλείου.
Ο κυρ Νίκος ήταν άνθρωπος του Θεού. Ευλογημένος άνθρωπος. Σεμνός, τίμιος, πιστός, άνθρωπος αρετής. Ο γιος του ο Θεοχάρης, ξέρουμε όλοι μας ότι ήταν από τα πιο αγαπημένα παιδιά της Γερόντισσας. Ο Θεοχάρης, όπως όλα τα πνευματικά παιδιά του π. Αντωνίου, ζήσαμε και είδαμε πολλά κοντά της. Δεν χειραγωγηθήκαμε αλλά μας μύησε ο ίδιος ο Χριστός σε μια πραγματικότητα που έχει να κάνει με την δική Του παρουσία και δύναμη! Στο πρόσωπο της Γερόντισσάς μας.
Ο κυρ Νίκος την σεβόταν πολύ αλλά αρχικά θεωρούσε υπερβολές όσα μάθαινε. Κυρίως από τα δύο παιδιά του, (είχε πέντε εξαιρετικά παιδιά) τον Θεοχάρη και την Μαρία. «Πολλά τα λέτε» έλεγε. «Είναι μια αγωνιζόμενη γριούλα σαν πολλές άλλες». Αρρώστησε, όμως, βαριά από καρκίνο. Το PSA του προστάτη που έχει ανώτατη φυσιολογική τιμή το 6, ανέβηκε λόγω καρκίνου στο 18! Οι εκτεταμένες μεταστάσεις στα οστά, κυρίως στην σπονδυλική στήλη έφεραν ακινησία και φρικτούς πόνους. Μάταια προσπαθούσε με παυσίπονες ενέσεις, η νοσηλεύτρια κόρη του Μαρία, να του εξασφαλίσει λίγη ανακούφιση, για να αλλάζει έστω πλευρό στο κρεβάτι….
Πάνω στην κορύφωση της δυσκολίας, δέχθηκε την πρόταση του Θεοχάρη για μεταφορά του στην κατάκοιτη πλέον Γερόντισσα. Η μεταφορά πολύ δύσκολη. Ο Θεοχάρης νόμισε ότι θα τους έμενε στο δρόμο. Όταν τον είδε η γιαγιά μας, που δεν θυμόταν πια απολύτως κανένα πλην της Ριρίκας και του π. Αντωνίου, τον καλωσόρισε με το όνομά του! Του είπε ξεκάθαρα για την ασθένειά του και πως ο Σταυρός θα του έφθιαχνε τη ραχοκοκαλιά, όπως χαρακτηριστικά του είπε. Ο μακαρίτης ο κυρ Νίκος έμεινε άφωνος. Κοίταξε τον Θεοχάρη και φώναξε με νόημα: «Παραδέχτηκα! Παραδέχτηκα!». Μετά το σταύρωμα της γιαγιάς, σηκώθηκε υγιής! Ήρθε κυριολεκτικά «αιρόμενος υπό τεσσάρων» και έφυγε παλληκαράκι ζωντανό! Μετά από δύο ημέρες το PSA ήταν πολύ πολύ πιο κάτω από τις φυσιολογικές τιμές!
Το επόμενο έτος παρουσίασε καινούργιο όγκο στο κεφάλι. Πάλι τον έφεραν αρκετά δυσκολεμένο. Κόντεψε και πάλι να μείνει στο δρόμο… Όταν τον είδε η Γερόντισσα, χωρίς την παραμικρή ενημέρωση που ήταν άλλωστε και αδύνατη, εντόπισε μόνη της το πρόβλημα και άρχισε, κρατώντας τον Τίμιο Σταυρό, να τραβάει κάτι από το κεφάλι του. Το έκανε αυτό αρκετή ώρα. Έλεγε: «Βοήθα κι εσύ Ριρίκα να τον απαλλάξουμε». Τραβούσε ελαφρά και η Ριρίκα όπως έκανε εκείνη. Πάλι σηκώθηκε υγιέστατος! Πήγαν έπειτα στο σπίτι του φίλου μας του Γιώργη Κακουλάκη στον Αμπελούζο και ήταν ευδιάθετος, ζωντανός και με πολλή όρεξη για φαγητό. Έλεγε γελώντας ο Θεοχάρης: «Τον έφερα λείψανο και μετά την επέμβαση της γιαγιάς, έφαγε περισσότερο απ’ όλους μας».
Το μεσημέρι, όμως, των Θεοφανείων, ο κυρ Νίκος του Αναγνώστη, ο Αναγνωστονικολής, ο ευλαβής και ενάρετος, εκοιμήθη τον ύπνο του δικαίου αγωνιστού. Έφυγε απυρόβλητος από τον καρκίνο, ταλαιπωρημένος μόνο από το γήρας. Έπαθε ανακοπή, την ώρα του γεύματος! Προετοιμαζόταν ήσυχα και εντατικά, με προσευχή και Θεία Κοινωνία πολύ καιρό. Άλλωστε του είχε πει η γιαγιά: «Πήρες παράταση»! Συχνά έλεγε εκείνος: «Η παράταση μάλλον τελειώνει».
Το λαδάκι από το καντήλι της, τον έκανε να αφήσει το ΠΙ που χρησιμοποιούσε τελευταία μέσα στο σπίτι για λόγους οστεοαρθρίτιδας. Έκοβε βόλτες μόνος του με τα χέρια πίσω στην πλάτη. Την ημέρα των Θεοφανείων ετοιμάσθηκε για την Θεία Λειτουργία. Θεωρούσε αδιανόητο τέτοια μέρα να μείνει στο σπίτι. Η κόρη του η Ζαχαρένια τον απέτρεψε λόγω του ψύχους. Περίμενε τον Μεγάλο Αγιασμό και αφού ήπιε, μετά από λίγο, ειρηνικά αναχώρησε για την ουράνια πατρίδα! Το λείψανό του ήταν μακάριο, ειρηνικό, ανέδιδε Χάρη, μακαριότητα. Σίγουρα και πάλι, την στιγμή εκείνη, θα επιστατούσε η Γερόντισσά μας και θα ήταν η συνοδός και η νυμφαγωγός του στην ποθεινή πατρίδα!
Αιωνία η μνήμη του και θερμά συλλυπητήρια στην σεβάσμια σύζυγό του Ασπασία, στα παιδιά του και ειδικότερα τον αδελφό μας το Θεοχάρη.
Πηγή: Σελίδα – ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΓΑΛΑΚΤΙΑ ΠΟΜΠΙΑ Ν ΚΡΗΤΗΣ
