Ανοίγοντας το φάκελο του Γιώργου, βρήκα μέσα 5 ευρώ περισσότερα από όσα κοστίζει το εισιτήριο για το θέατρο που θα πάμε.
-Γιώργο μου, γιατί μου έφερες 5 ευρώ περισσότερα;
Ο Γιώργος με ύφος συνωμοτικό με πλησιάζει και μου λέει στ’ αυτί.
-Κυρία, εγώ και ο Πάνος θέλουμε να πληρώσουμε το εισιτήριο για τον Ι.
Ξέρουμε πως δε θα έρθει στην εκδρομή, όχι γιατί ζαλίζεται στο λεωφορείο όπως είπε, αλλά γιατί δεν έχει χρήματα…
Είχε φέρει και ο Πάνος 5 ευρώ περισσότερα.
Πλησίασε κι εκείνος να τα δώσει… κρυφά.
Έτσι κι αλλιώς είχα φροντίσει για το θέμα.
Όμως τα παιδιά δεν το ήξεραν.
Τους έδωσα τα χρήματα πίσω, με ένα κόμπο στο λαιμό συγκίνησης.
Τιμή μου που είμαι η δασκάλα τέτοιων παιδιών.
Τιμή μου κι ελπίδα μου!
(Από τον τοίχο της Ρούλα Καραγιάννη)
