Γράφει η Μαρία Μαυρουδή
Η 25η Νοέμβρη καθιερώθηκε ως η Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών.
Είναι οδυνηρό να συνεχίζουμε να μιλάμε στη σύγχρονη εποχή για «βία κατά των γυναικών». η οποία δυστυχώς λαμβάνει πολύ ακραίες διαστάσεις και οδηγεί στα πιο ειδεχθή εγκλήματα. Εκατομμύρια γυναίκες ζουν παγκοσμίως σε μία καθημερινή κόλαση βίας. Όσο και αν θέλουν να σπάσουν τη σιωπή τους δεν τα καταφέρουν. Προσπαθούν αλλά στο τέλος υποχωρούν. Για ποιο όμως λόγο; Άραγε από φόβο μήπως πραγματοποιηθούν οι απειλές σε περίπτωση που μαθευτεί κάτι πέρα από τους τοίχους του σπιτιού; Άραγε από ντροπή και τον φόβο του στιγματισμού; Η μήπως από αγάπη για το σύντροφο που ερωτεύτηκαν παράφορα και αποφάσισαν να ακολουθήσει για να κάνουν οικογένεια μαζί του και όμως παρόλο που εξελίχθηκε διαφορετικά η κατάσταση δεν κάνει τους καρδιά να τον καταγγείλουν; Και έτσι η γυναίκα αναγκάζεται να υπομένει μόνη της τη φυλακή της.
Πολλές φορές όμως όταν υπάρχουν παιδιά δεν υποφέρει μόνη της αλλά υποφέρουν μαζί της και τα παιδιά τα οποία βιώνουν σκηνές βίας μέσα στην οικογένεια . Παρατηρούν μια θλιμμένη μαμά ,μία πληγωμένη μαμά με ένα μελαγχολικό βλέμμα και ένα θλιβερό χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη. Κουβαλούν αυτή την εικόνα μαζί τους και στενοχωριούνται. Πονάνε , κλαίνε τρέμουν. Η παιδική αθωότητα κρύβει τη δύναμη να σου αποκαλύψει το θλιβερό μυστικό που κρύβεται μέσα σε εκείνο το σπίτι. Τρέμει από το φόβο καθώς σου ανοίγει την παιδική ψυχούλα. Ζητά τη ζεστή αγκαλιά σου έστω και για λίγο να νιώσει ασφάλεια και μετά τι; Ξανά τα ίδια.
Το μικρό σου εμπιστεύτηκε ότι η μαμά τρώει ξύλο τι μπορείς να κάνεις; Όσο και αν έχεις την καλή διάθεση να βοηθήσεις δεν θα τα καταφέρεις αν η ίδια η γυναίκα που έχει υποστεί βία δε θελήσει να βοηθήσει τον εαυτό της. Αν δεν βρει τα απομεινάρια της ψυχικής αντοχής που της έχουν απομείνει για να σπάσει επιτέλους τη σιωπή της. Για τη δική της αξιοπρέπεια κ πάνω από όλα για τα παιδιά της που δε φταίνε σε κάτι να βιώνουν άσχημες καταστάσεις.
Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να κρύβει τη βία σε οποιαδήποτε μορφή κι αν είναι αυτή. Δεν είναι ούτε ένας πολύτιμος θησαυρός που πρέπει να κρατηθεί κρυφός ούτε βέβαια ντροπή. Κανείς μας δεν ξέρει τι του επιφυλάσσει η ζωή Μην περιμένει τη χαριστική βολή που θα βλάψει την ίδια ή κάποιον γνωστό της άνθρωπο σε σημείο αμετάκλητο. Ας προσπαθήσει να αγαπήσει καλύτερα τον εαυτό της για να μπορέσει να τον προστατέψει .
Δυστυχώς η ίδια κρατά τα κλειδιά που θα μπορέσουν να τη βοηθήσει να ξεκλειδώσει την πόρτα της προσωπικής φυλακής της..
