Πήραμε και δημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο:
Kι όμως η Μεσαρά έχει την δική της Κιβωτό και όχι έναν αλλά δύο ανθρώπους σαν το πατήρ Αντώνιο.. Τον βραβευμένο ιερέα που φροντίζει τα ορφανά παιδιά..
Η Κιβωτός είναι το ορφανοτροφείο της Ιεράς Μονής Παναγίας Καλυβιανής και οι μοναχές , αδελφή Ξένη με καταγωγή από το Χάρακα και η αδελφή Καλλινίκη από το Αντισκάρι φροντίζουν τα ορφανά παιδιά πάνω από 50 χρόνια με αστέρευτη την πίστη και την αγάπη τους..
Έζησα εννιά χρόνια στο ορφανοτροφείο και έλαβα πολύ αγάπη και από τις δύο.. Αλλά την μεγάλη αξία της προσφοράς τους την κατάλαβα όταν η ίδια έγινα μάνα..
Οι δυο αυτές γυναίκες άφησαν στην άκρη τα εγκόσμια και αφοσιώθηκαν στον μεγάλωμα των μικρών παιδιών..
Στα εννιά χρόνια που ήμουν στο ίδρυμα πέρασαν και μωρά παιδιά από τα χέρια τους και τα κοίμιζαν σαν στοργικές μάνες στο δωμάτιο τους..
Δεν μας χαλούσαν ποτέ χατήρι..
Μικροκαμωμένες κι οι δυο υπηρετούσαν με θέρμη το μετερίζι τους η αδελφή Ξένη στο μαγείρεμα και στην φροντίδα των παιδιών και η αδελφή Καλλινίκη στα ζώα και στην φροντίδα των παιδιών! Αμέτρητες φορές ξενύχτισαν πάνω από τα προσκέφαλα των άρρωστων παιδιών!
Θα σας διηγηθώ μια ιστορία με την καθεμιά που θυμάμαι με πολύ αγάπη
Ήτανε 3 του Νοέμβρη, του Αγίου Γεωργίου του Μεθυστή και γω παιδάκι, ότι και είχαμε βγει από την εκκλησία και καθόμουνα στην κούνια της αυλής και έκλαιγα γιατί μου έλλειπαν οι δικοί μου άνθρωποι..
Κάθε χρόνο τέτοια μέρα ο παππούς μου ο Γιώργης γιόρταζε και έκανε τραπέζι στις Τάπες Μεραμβέλου, ένα χωριό μέσα στα βουνά και δεν το γράφει ούτε ο Χάρτης.
– Τι έχεις και και κλαις ; Με ρώτησε η αδελφή Ξένη
– Στο χωριό εμένα μετά τη θεία κοινωνία μου έδιναν να πιω κρασί για να ξεβγάλω τα άγια από το στόμα μου και εσείς δεν μου δίνετε.. Αλλά μου έδιναν λίγο γιατί μπορεί μου έλεγε η γιαγιά να γίνω καμιά κρασοκουρούπα και δεν βρω να παντρευτώ και εγώ όλο και κατάπινα λιγουλάκι παραπάνω! Της είπα στα χωριάτικα και κλαίγοντας!
-Αυτό είναι όλο!
Με πήρε η αδελφή Ξένη από το χεράκι και με πήγε στην κουζίνα και μου γέμισε ένα ποτήρι κρασί!
– Λίγο να πιεις μην γίνεις καμιά κρασοκουρούπα και δεν βρεις να παντρευτείς!
Μου είπε και εγώ όρμισα στην αγκαλιά της και πασάλειψα τις μύξες μου το αντερί της ! Και εκείνη ούτε με σιχάθηκε ούτε τίποτα μόνο με σταύρωνε όπως έκανε πάντα!
Με την αδελφή Καλινίκη μαζεύαμε τις χαμωτές ελιές ..Βάζαμε τις μπλε σχολικές ποδιές και με τα τσίγγινα κουβαδάκια βάζαμε πλώρη για τα λιόφυτα.. Και εκείνη για να μαζεύουμε πιο γρήγορα μας πετούσε καραμέλες κάτω από την ελιά..
Μας μάθαινε να τραγουδάμε με την μελωδική φωνή της ..Η ίδια έντυνε τις λειτουργίες με την αγγελική φωνή της από το δεξί αναλόγιο της εκκλησιάς! Που μέχρι και οι άγγελοι κοντοστεκόταν να την ακούσουν Αλλά εγώ είμαι τόσο φάλτσα ακόμη και γάιδαρος τραγουδάει καλύτερα από μένα κι όμως ουδέποτε δεν με πρόσβαλε..
Έχω τόσα πολλά να διηγηθώ που είναι οι λέξεις φτωχές να εγγράψουν το συναίσθημα
Γράφω αυτά τα λόγια γιατί νιώθω την ανάγκη να τους πω ένα μεγάλο ευχαριστώ δημόσια και το ξέρω πως είναι λίγο ..
Που έβαλαν στην άκρη κάθε προσωπική τους ανάγκη για να σταθούν δίπλα μας..
Υπηρετώντας το Θεό και την Παναγία με όχι μόνο προσευχές αλλά και έργα..
Αδελφή Ξένη και Καλλινίκη το ξέρω η ευχή σας μας ακολουθεί πάντα!
Mε αγάπη
Όλγα Μπελιβάνη – Τσιτσάκη – Ένα από τα παιδιά σας!
